Vraag
Ik heb al een tijdje het verlangen om mij te laten dopen, al zeker een jaar. Vorig jaar ben ik hiermee naar de kerkenraad gegaan en heb gesprekken gehad. Daar heb ik eerlijk mijn zonden op tafel gelegd. Alleen... daardoor werd mijn doop juist afgewezen. Mijn situatie is niet die van een ‘goede’ christen volgens hen.
Het probleem is als volgt: ik woon sinds vier jaar samen, inmiddels zijn we ook bijna drie jaar verloofd. In het begin van onze relatie waren we beiden niet gelovig, pas sinds drie jaar is dit het geval. Mijn vriend moest noodgedwongen bij mijn ouders en mij wonen omdat hij om financiële redenen zijn huis niet meer kon betalen. In de tijd dat wij verkering kregen hebben wij ook seks gehad, we waren allebei nog 18. Dit is ook de zonde die wij beiden nog doen. Omdat wij ons bewust waren van het leven als man en vrouw zonder huwelijk hebben wij ervoor gekozen om te trouwen, alleen raakten we steeds onze banen kwijt waardoor we tot op heden geen geld hebben voor de bruiloft. Dit heb ik ook gewoon aan de kerkenraad verteld. Ik heb ze er ook bij verteld dat wij proberen geen gemeenschap te hebben, maar dat we deze fout wel nog steeds begaan (niet perse als bewuste keuze maar uit ‘ongezond’ verstand.)
De raad ziet dit echter als zo'n grote zonde dat ik dus niet gedoopt mag worden, tenzij ik mijn relatie beëindig, geen gemeenschap meer heb of ga trouwen. Voor mij voelt dit alsof zij voor God spelen, door te bepalen dat ik een grotere zonde bega dan iemand anders die zichzelf wel mag laten dopen maar bijvoorbeeld juist verslaafd is aan roken of regelmatig vloekt. De Bijbel zegt zelf dat in Gods ogen alle zonden gelijk zijn. Ook staat er dat als je je bekeert, je jezelf moet laten dopen omdat dat nodig is (Markus 16:16). De kerkenraad vindt zelf van niet, ondanks dat ze blij zijn dat ik erg eerlijk ben. Het komt op mij over dat ik eerst vrij van zonden moet zijn voordat ik mijzelf mag laten dopen.
Ik heb het begin dit jaar opnieuw gevraagd aan de nieuwe kerkenraad, maar ook zij vinden dit alles een reden om het af te wijzen, terwijl iemand anders -waarvan ze nauwelijks wisten wie het was- zich wel mocht laten dopen. Als reden gaven ze dat ik veel in de gemeente kom en hij niet en dat het daarom makkelijker was om tegen hem wel “ja” te zeggen. Ik weet van andere gemeenten dat zij minder moeilijk doen over de doop, omdat zij accepteren dat de mens niet zonder zonde is of ooit zonder zonde zal zijn, maar dat het wel belangrijk is jezelf in Zijn naam te laten dopen voor je geestelijke groei. Het zijn alleen gemeenten waarin ik me niet echt thuis voel, dat heb ik juist in de gemeente waar ik nu heen ga. Alleen, zij keuren mijn doop niet goed.
Mag ik me laten dopen in een andere gemeente ondanks ik mij daar niet thuis voel? En hoe moet ik omgaan met de reactie van de kerkenraad? Staan ze in hun recht of wordt mij op deze manier onterecht iets ‘afgenomen’ wat voor mij erg belangrijk is?
Antwoord
Ik reik je graag zeven overwegingen aan:
Eerlijkheid maakt het je niet gemakkelijk maar duurt wel het langst. Je bent tegen de kerkenraad open geweest over jullie leven. En het gevolg is dat de kerkenraad jullie doop nog niet toestaat. Iemand anders die niet zo bekend is in de gemeente, en van wie de kerkenraad niet alles weet en die kennelijk niet zo eerlijk is geweest, is wel gedoopt. Waardering voor je eerlijkheid! En besef dat die bij het christen-zijn hoort. Het is niet gemakkelijk dat je nu moet wachten met de doop. Maar je was er niet beter aan toe geweest, wanneer je niets verteld had en de doop had kunnen plaatsvinden. Dan leefde je nog wel op dezelfde manier. En of je naar God toe dan beter af was geweest??
Jullie zijn nog steeds met jullie zonde bezig. Je schrijft het zelf: er is zonde bij jullie en die vindt nog steeds plaats. Mooi en belangrijk is het dat jullie verloofd zijn en het leven echt voorgoed met elkaar wilt delen in trouw. Maar het huwelijk hoort daar wel bij. Seksueel alles delen, terwijl je niet wettig getrouwd bent, lijkt me nog steeds niet de Bijbelse bedoeling. Vind je zelf ook niet dat je de zondige levenswijze moet stoppen? Dat het jullie niet lukt om van elkaar af te blijven, is niet zo’n sterk argument om de zonde dan maar door te laten gaan.
Je bent niet alleen naar God maar ook naar de mensen toe verantwoording schuldig. Kennelijk geloven jullie echt in God en is er in je leven bekering gekomen. God weet hoe het ligt in jullie harten. En je verlangt gedoopt te worden. Maar de mensen om je heen kunnen niet in jullie hart kijken. Ze zien een stel dat samenleeft, zonder getrouwd te zijn. En dat feit pleit tegen jullie christelijk getuigenis. Dat de kerkenraad niet zwicht voor het argument dat iedereen zonden heeft en al samenwonend toestaat te dopen, is te begrijpen. Want in dit geval is er een zonde gaande die te overwinnen is. En dan mag een kerkenraad vragen dat in het geval van een zonde die voor de gemeenschap zichtbaar is, eerst het leven op orde gebracht wordt.
Een kerkenraad is er niet voor niets. Ik proef in je schrijven moeite om je naar de mening van je kerkenraad te voegen. Ik zou je er graag op wijzen dat het verstandig is om dat wel te doen. God heeft de ambtsdragers in de gemeente kerkelijk gezag gegeven, zodat we daardoor geholpen worden om in Zijn weg te gaan. Ons zondige bestaan heeft die correctie van het gezag nogal eens nodig. We doen er niet verstandig aan om tegen de ambtsdragers in aan ons eigen oordeel vast te willen houden. In het algemeen gesproken geldt: tenzij zij die God over ons gesteld heeft (ouders, overheid, kerkenraad) duidelijk fout zitten en tegen Gods Woord in spreken, moeten we hun aanwijzingen volgen. In dit geval denk ik dat de kerkenraad op Bijbels spoor zit. Fijn dat de kerkenraad van de gemeente waar jullie je op je plaats weten openstaat voor gesprek.
Een gemeente die zich aan jou aanpast zoeken is gevaarlijk. Je wilt eigenlijk niet de doop gaan halen in een gemeente waar het misschien wel zo mag, omdat je je daar niet echt thuis voelt. Ik zou je dat sowieso niet aanraden. Je wordt op die manier gemakkelijk een supermarkt-gelovige, die voor het geloof zelf bij elkaar zoekt wat hij lust. Je wilt graag geestelijk groeien. Nou, van zo’n manier van doen groei je waarschijnlijk niet erg.
Trouwen hoeft geen geld te kosten. Trouwen kan nog steeds niet -en dat duurt al een heel poosje- omdat jullie er geen geld voor hebben. Ik zou tegen je willen zeggen: trouwen hoeft geen geld te kosten. Elke burgerlijke gemeente is verplicht om momenten in de week aan te wijzen waarop je gratis kunt trouwen. In sommige gemeenten is dat op maandag, in andere gemeenten op woensdag. Die bruiloft die jullie willen houden, die kost geld. Waarom neem je niet gewoon de beslissing om nu eerst maar eens te trouwen – zonder geld. Dat is geen zonde, maar een stoppen met de zonde. En die bruiloft komt dan op het moment dat jullie er wel geld voor hebben. Ik schat dat iedereen die je op je bruiloft wilt hebben er ook op een later moment graag voor zal komen!
Kracht en genade. Je kunt niet zelf je leven op orde brengen. Belijd je zonde aan Christus. Bij Hem is er vergeving. Belijd je eigen onmacht en onwil aan Hem en Hij wil je kracht geven om het goede te doen. Ga samen met God.
Ds. A. de Lange, Nieuw-Lekkerland
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij hebben verder inderdaad gekeken naar de mogelijkheid om gratis te trouwen, voor ons zou het dan alleen niks oplossen. Dit omdat het trouwen in het gemeente huis niet voelt als trouwen in de kerk met de inzegening van God, wat voor ons als een oprecht huwelijk voelt. Daarnaast voelde het voor ons heel ongemakkelijk om dan maar simpel een papiertje te ondertekenen zodat wij ons gang kunnen gaan en wij vervolgens dan maanden later "echt" het huwelijk in zouden stappen. Wij hebben hier erg lang over nagedacht en hebben ook dit met de raad besproken. We zijn het er allemaal mee eens dat als wij bang zijn om ons zondig te blijven voelen zolang wij nog niet kerkelijk getrouwd kunnen zijn, wij dit dan beter niet kunnen doen. Helaas kost het trouwen in de kerk aardig wat centjes, dit zijn we wel al aan het opsparen. We hoeven geen feest, we willen het klein houden, met deze situatie als hoofdreden.
Het klopt dat ik moeite had met de mening van de kerkenraad, ik accepteerde het wel maar het heeft mij toch gekwetst. Ik snap inmiddels ook de reden van hun, en dat zij het zeker niet doen om iemand te kwetsen. Wat voor mij de druppel was, was dat die jongen zich spontaan mocht laten dopen. Het gebeurde binnen een half uur na hij vroeg om zijn onderdompeling zonder enige voorbereidingen, wat ik als zeer oneerlijk heb ervaren ondanks ik het die jongen van harte gunde. Dit gebeurde toen wij een weekend weg waren met jongvolwassenen in de gemeente. Ondanks dat was het heel gaaf om te zien en mee te mogen maken, op zo'n moment ervaar je de kracht van de Heer heel dichtbij je. Ik ben blij dat u daar ook meer uitleg over hebt kunnen geven, het is toch een goede 'reminder' dat God erachter staat en de raad uit Bijbels oogpunt beslist in plaats vanuit het menselijke.
Ik wil verder nog wat ophelderen omdat ik het gevoel heb dat dit niet goed werd begrepen. Mijn partner en ik zijn het erover eens dat die zonde van tafel moet. Het is alleen niet zo'n geval van "we kunnen niet van elkaar afblijven dus laten we die zonde doorgaan", integendeel juist. We proberen het ook echt, écht niet en voelen ons ook erg rot als het toch gebeurd is, hier bidden wij dan ook voor. Het gebeurd gelukkig niet wekelijks, wij weten ons aardig goed af te leiden als die lust opkomt. Ik ben het wel volledig met u eens, het is te overwinnen en ik ben God ook zeker dankbaar dat hij daar samen met ons aan werkt.
Nogmaals bedankt voor uw antwoord en eerlijkheid.
Je gevoel is niet doorslaggevend, maar wat de Bijbel zegt. En de Bijbelse lijn is eerst huwelijk dan seks. Een huwelijk wordt gesloten voor de burgerlijke overheid en het wordt bevestigd in de kerk. De voorganger vraagt altijd om inzage in het trouwboekje, voordat het huwelijk kerkelijk bevestigd wordt. Als er nl. geen sprake is van een burgerlijk huwelijk zal er geen bevestiging plaatsvinden door de kerk. De kerk erkent hiermee dat een huwelijk echt is, als dit gesloten is voor de burgerlijke overheid. Je hoeft je dan ook niet zondig te voelen wanneer je seks hebt, nadat je getrouwd bent voor de overheid, maar je huwelijk nog niet is bevestigd door de kerk. Verder zeg je dat trouwen in de kerk nogal wat geld kost. Dit verbaast me, een trouwdienst is een eredienst en de kosten zijn m.i voor de kerk. Maar het is mogelijk dat er bij jullie wel veel kosten aan verbonden zijn. Neem contact op met de diaconie of zij een bijdrage kunnen leveren. Maak de weg vrij, ga trouwen, zodat je gedoopt kan worden.
