Sociale media in het ouderlijk huis

Ik heb een vraag over het gebruik van sociale media in het ouderlijk huis. Ik ben rond de 40 jaar, enig kind en al jaren het huis uit. Met mijn ouders had/heb ik een goede band. In die zin kan ik positief terug kijken op de jaren achter mij. Maar doordat ik op mezelf woon, heb ik zo mijn eigen principes/gewoontes/etc. gevormd. Zo app ik regelmatig met vrienden of bekijk mijn mail op mijn telefoon. Als ik naar mijn ouders ga, is dit vaak een weekend, gezien de reisafstand. Als ik bij mijn ouders ben app ik ook of bekijk ik mijn mail. Dit doe ik dan als mijn ouders bijvoorbeeld de krant of een boek zitten te lezen. Mijn ouders zijn niet tegen appen, want mijn vader doet het ook weleens. Alleen vinden ze echter de tijd dat ik met mijn telefoon in handen zit, te veel en storend. Voor mijn gevoel is het niet veel, maar toch probeer dit al te verminderen, maar blijkbaar is ook dit nog te veel. Ik heb geprobeerd hierover een gesprek aan te gaan, met als punten "hun regels" en "mijn zelfstandigheid". Maar helaas kwamen we niet verder dan: "In dit huis gelden regels en daar hoor je je aan te houden!" In hoeverre kan en mag ik zelfstandig zijn en in hoeverre moet ik gehoorzaam zijn aan de regels van mijn ouders c.q. hen tegemoet komen?

Beste vraagsteller,

Als ik uw brief goed lees gaat het gesprek met uw ouders niet zozeer over sociale media en het gebruik daarvan als wel over het hebben/houden van huisregels. Prima. Ook dat is een item. Ieder huis kent zijn huisregels. Dat is op zichzelf genomen een gezond gegeven. Of die regels goed zijn (of zo u wilt: Bijbels zijn) is een andere vraag. Daar hebben we het nu niet over. Uw vraag gaat niet over de regels an sich, maar is eigenlijk: moet ik me aan de regels van mijn ouders houden terwijl ik volwassen ben. Toch?

Dan hebben we het over het verschil en de belangrijkheid van begrippen als macht en gezag. U bent zelfstandig, al lang volwassen en op uzelf. Het ‘ouderlijk gezag’ is daardoor veranderd in respectvolle omgang tussen volwassen mensen. Die tegelijk ouders en kind zijn én allemaal vólwassenen-met-eigen-bijbehorend-verantwoordelijk-gedrag. Elkaars regels respecteren is daarbij de kunst.

Zal ik eens algemene voorbeelden geven? U bent uitgenodigd bij een belangrijk persoon en U gaat op die uitnodiging in. Wat doet u met uw mobiele telefoon? Op de ‘uit’ stand zetten, toch? U gaat naar een concert of een of andere voorstelling die de hele avond duurt. Gaat u dan ondertussen apps lezen en/of beantwoorden? 

Nu bent u bij uw ouders op bezoek... zijn zij niet de belangrijkste mensen voor u? Hoe respectvol gedraagt u zich naar hén?

En dan de andere kant, wanneer gezag en mácht verwisseld zijn geworden: hóórt een 40-jarige zich altijd te houden aan datgene wat ouders zeggen? Hóórt een 40-jarige zich in zijn ouderlijk huis zó te gedragen dat er geen ergernis ontstaat over zijn gedrag? 

Welke antwoorden zou u geven als ik de vragen zo stel? Respect tonen voor gezag, dat zult u ongetwijfeld hebben geleerd van uw ouders. U doet dat door uw ‘app-gedrag’ aan te passen, vindt u zelf. Misschien kunt u nog wat meer aanpassen door die app-momenten te ‘nemen’ door ze onzichtbaar te maken tijdens toiletbezoek of op uw slaapkamer. Dat is één ding. U kunt óók een moment bespreekbaar maken: als uw ouders de krant of een boek lezen is er geen gesprek met hen gaande. Het zou mogelijk een afspraakmoment kunnen zijn waar een ieder zich wél bij voelt. Mits helder en duidelijk gecommuniceerd en afgesproken. Dan is ‘macht’ veranderd in verantwoordelijkheid die volwassenen hebben door gemaakte keuzes. Dan is ‘macht’ geen ‘eis’ meer. Snapt u, wat ik wil zeggen? 

Van beiden kanten -ouders en kinderen- liggen er verantwoordelijkheden naar elkaar, zie Efeze 6:1-4. Ga dáár eens het gesprek over aan.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven