Vraag
Mijn vriend en ik zijn nu een dik half jaar bij elkaar. Ik ben Hervormd en mijn vriend is Gereformeerd Vrijgemaakt. Vanaf dat we verkering hebben ga ik altijd met hem mee zondags naar de kerk. Mijn ouders hebben mij hier vrije keus in gegeven. Mijn vader is ook Vrijgemaakt geweest en is bij de kerk vandaan gegaan en snapt mijn ‘situatie’ erg goed. Ik zou het ook geen probleem vinden als ik verder wil met deze kerk, maar vindt het toch allemaal erg moeilijk.
Moet ik nu gelijk mee naar catechisatie en belijdenis doen? Ik wil dit allemaal gerust, maar niet zo onder druk. Ik vind het moeilijk om hier open over te zijn. Ik wil heel graag trouwen met hem in de kerk later, maar ik heb ook wel het idee dat iets me tegenhoudt? Ik heb het idee dat er enorm veel van mij wordt gevraagd en alles van mijn kant moet komen en dat ik mij moet aanpassen, of dat ik het anders moet uitmaken. Ik hoor wel van heel veel mensen uit de kerk erg positieve reacties dat ik met mijn vriend meega naar de kerk elke keer en zijn ouders vinden het ook geweldig. Maar toch wil ik graag goed advies om te weten te komen wat ik moet doen, wat verstandig is.
Antwoord
“Moet ik nu gelijk mee naar catechisatie en belijdenis doen? Ik wil dit allemaal gerust, maar niet zo onder druk.” Daar wil ik allereerst bij aansluiten. Want je zegt dat jullie een dik half jaar bij elkaar zijn. Ik weet natuurlijk niets over jullie leeftijd en toekomstplannen, maar een half jaar is echt nog niet zo heel lang als het om zoiets belangrijks als het kiezen van een levenspartner gaat. Mijn eerste advies is dus: gun elkaar even wat meer tijd, zeker als het over zoiets essentieels gaat als kerkkeuze.
Ik snap dat je het heel belangrijk vindt om samen verder te gaan, en dat je als je in de toekomst wilt trouwen dan ook kerkelijk dezelfde weg wilt gaan. Maar juist daarom is het veel belangrijker en komt het meer op de eerste plaats hoe jullie samen het geloof in God beleven. Delen jullie dat met elkaar, praten jullie daarover, bidden jullie samen, ook om leiding van Gods Geest hierin? Dus nog even helemaal los van dat gedoe over een ‘keuze’, over welke kerk je kiest. Als je wilt trouwen, is het geloof in God het belangrijkste fundament onder je leven. Dus moet je daarin ook echt eenheid ervaren en vaststellen. Dat doe je niet in een half jaartje, dat vraagt om verdieping en gebed.
Verder zeg je dat je het gevoel hebt dat het van één kant moet komen als het om kerk gaat. Hoezo? Telt jouw kerk niet serieus mee in de overwegingen? Is het een soort van vanzelfsprekend voor jouw vriend dat hij in zijn eigen kerk blijft en jij uit die van jou weg gaat als jullie in de toekomst samen verder gaan? Ik ben zelf predikant in de GKv en ik weet natuurlijk ook wel dat dit vaak zo is gegaan in de GKv. In onze kerken bestond lange tijd de overtuiging dat kerken buiten de GKv eigenlijk niet goed waren. Dat is ook echt wel gebaseerd geweest op goede overwegingen, hoor. Men zei namelijk: kerken waar de Bijbel niet voluit als Gods Woord geëerbiedigd wordt, daar kun je je niet bij voegen of in blijven. Het leek toen vrij eenvoudig welke kerken dat waren, maar inmiddels is het veel complexer geworden. In veel kerken zie je nu een beweging naar een meer ‘orthodoxe’ Bijbelvisie, d.w.z.: de Bijbel wordt daar (weer) meer als Gods Woord gezien en beleden. En bovendien: ook in de GKv zie je dat er anders met de Bijbel omgegaan wordt dan vroeger. Dus is er echt geen reden om alleen de GKv te zien als betrouwbare kerk, en alle andere kerken af te wijzen.
Tenslotte zou ik willen adviseren: ga met je eigen dominee praten. Zoek daarnaast andere mensen met levenswijsheid die met jullie meedenken. En praat ook maar eens met de dominee van je vriend. En nogmaals, geef elkaar rustig de tijd om hierin samen op te trekken en te groeien naar een gezamenlijke beslissing. Het is echt een keus van jullie samen, niet alleen van jou! Laat je dus niet onder druk zetten. Zoek desnoods samen naar een andere kerk, niet Hervormd, ook niet vrijgemaakt, maar een kerk waar jullie samen catechisatie gaan volgen en samen belijdenis doen en samen een nieuw begin kunnen maken. Kerken genoeg om uit te kiezen! Uiteraard is kerkelijke verdeeldheid erg, en dan zeg ik dus ook nog: kies niet kerk 1, ook niet kerk 2, maar kerk 3. Dat lijkt tegenstrijdig. Maar het is nu eenmaal de werkelijkheid dat er veel verschillende kerken zijn. Dus levend in die werkelijkheid kunnen jullie ook samen een eigen weg zoeken. Dan moet je allebei evenveel ‘inleveren’ (als ik dat even zo mag zeggen). Het gaat mij er maar om, dat niet één van beiden in de positie gedrongen wordt om een keus te ‘moeten’ maken, onder een soort druk of eigenlijk niet echt helemaal van harte. Je vraagt je af wat je tegenhoudt? Zou juist dat het niet kunnen zijn? Dus zoek dan naar een weg die je echt samen kunt gaan.
En helemaal tenslotte: ik hoop en bid dat alle kerken en christenen die bij Christus horen elkaar zullen vinden en samen zullen gaan. En dat mensen als jullie niet meer in zulke nare dilemma’s hoeven te verkeren. En daarom: bid om rust en ruimte om in geloof een goede beslissing te kunnen nemen, samen.
Ds. K. van den Geest,
Alphen aan den Rijn
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En als je die vraag hebt beantwoord, dan zou ik h'm ook aan je vriend stellen.
Kijk, het gaat niet zozeer om de kerk, misschien zelfs wel helemaal niet, maar het gaat om Jezus. En alleen om Jezus. Punt.
Is Jezus erg handig om erbij te hebben? En dan ga je ook straks nog lekker naar de hemel.... of bepaald Jezus je hele leven, betrek je Hem in elke keuze die je maakt, en heb jij jezelf in Zijn Handen gelegd?
Dat laatste is namelijk het allerbeste wat jij kunt doen. Jezelf aan Hem overgeven, helemaal.
Zegen!
Ik schrik van jouw verhaal. Je zegt: '...ik heb het idee dat ik mij moet aanpassen, of dat ik het anders moet uitmaken...'
Wil jij zó verkering hebben met een jongen: aanpassen of anders geen verkering?
Wil jij straks zó getrouwd zijn: aanpassen, aanpassen, aanpassen en anders geen geluk?
Jouw vriend en zijn ouders lijken het prima te vinden dat jij je 100% aanpast en jouw vriend zich 0% aanpast.
Nu gaat het over de kerk, maar doe je dat ook op alle andere terreinen? En wil jij dit zo blijven doen?
Denk hier eens goed over na. In je vraag proef ik dat het al bij jou begint te wringen. Goed zo, zou ik willen zeggen! Want je hoeft je naaste, en ook je vriend niet, 100% lief te hebben bóven jezelf. Het wijze gebod van de Heere is dat je je naaste, en ook je vriend, lief hebt áls jezelf.
Vraag dus eens aandacht voor jezelf, zou ik je willen raden. Stel eens voor om nu eens een keer, of een tijdlang, bij jóu naar de kerk te gaan. Als jouw vriend echt van jou houdt, zal dit voor hem geen probleem zijn. Als dit voor hem teveel blijkt te zijn, zou ik willen zeggen: direct uitmaken deze relatie!!
Je hoeft nu nog geen definitieve keuze te maken, en laat je daar ook niet toe verleiden of dwingen. Je hebt pas een half jaar een relatie! Ook ik vind dat je vriend ook mee naar jouw kerk moet gaan. Gewoon een beetje om en om als dat kan. Als hij dat absoluut niet wil, dan zou ik mezelf wel achter mijn oren gaan krabben, want dan spelen er wellicht verkeerde motieven een rol.
Waarom hij niet met jou mee gaat, kan ik helaas niet terug vinden in je vraag, en ook niet waarom je alleen met hem mee gaat. Waarom is dit zo? Daar zou ik eerst een antwoord op proberen te krijgen.
