Wandelen op de derde weg

@Omega, dank je! ;o)

Dus dergelijke terminologie is gebruikelijk... dat vind ik heel erg.

In verlichte toestand akkoord gaan met Gods oordeel, alsof dat Zijn wil is voor de mens, vat ik het zo goed samen? Heeft het in die zin ook met een bepaalde zienswijze van de uitverkiezing te maken? Wat verstaat men dan onder levendmaking en bevinding in dit opzicht?

Een hoop vragen, maar ik ben er erg benieuwd naar, Omega.

Om de theologen en geschriften tegen het licht van het Woord te kunnen houden, moeten we ons eerst maar eens richten op de Bijbel alleen, want daarin staat wat de wil en zelfs de eis van God is.
Dus gooi ze dan maar even in een doos op zolder.

In de laatste twee kerkbladen van de Hersteld Hervormde Kerk (nr. 10 en 11) staat dit heel helder uitlegd in een serie artikelen aan de hand van ds. P. de Vries. Hij schetst niet alleen de herkomst van deze dwaalleer (Luther -voordat deze zicht had op de verhouding wet en evangelie- en Jean de Labadie), maar ook hoe het in de rechterflank van de reformatorische kerken post heeft gevat.

Zijn bovenstaande stukken ook ergens online te lezen?

Van welke HHK?

naar aanleiding van de vraag: ik vind het volgende lied wel kernachtig verwoordt: dit zijn wezenlijke dingen. Een derde weg bestaat niet.

https://youtu.be/TekaIwTyuNA

n.a.v. mijn vorige reactie hier het lied, omdat de youtube versie soms gefilterd wordt.

R.M. Mc Cheyne

Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart.
Ik kende geen schuld en ‘k gevoelde geen smart.
Ik vroeg niet: “Mijn ziele, doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?”

Al sprak daar een stem uit de heilige blaân
van ‘t Lam, met de zonden der wereld belaân,
ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk,
‘k stond blind en van verre, in mij zelven zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems dochters weleer,
ik weend’ om de pijn van mijn lijdende Heer,
maar dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld’ ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Toen vlucht’ ik tot Jezus. Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet!
Mijn heil en mijn vreugd’ en mijn leven werd Hij.
Ik boog m’, en geloofd’, en mijn God sprak mij vrij!!

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf.
Nu neemt mij geen satan de zegekroon af.
Nu reis ik getroost onder ‘t heiligend kruis
naar ‘t erfgoed hierboven, naar ‘t Vaderlijk huis.
Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn.
“Gestorven voor mij!” zal mijn zwanenzang zijn.

Ik denk dat deze lieve oude moeder straks toch ook bij God in de hemel mag komen... Maar ik vind het erg als zij dit niet voor haar overlijden zelf gaat geloven! Dan zullen haar getuigenissen blijven zoals dit... Alsof God niet veel groter, liefdevoller en genadiger is en gaarne vergevend! Wat een armoede in wat er wordt verteld, gehoord en geleerd....Wij hoeven elkaar niet te vertellen hoe diep het in ons leven moet gaan, voordat we zalig kunnen worden. God is wijs genoeg om ons dat zelf te leren, als Hij dat nodig vindt... Jezus is heel diep gegaan, daar hoeven wij niets aan toe te voegen.
Er is maar één weg waardoor wij zalig worden: Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij wil onze Zaligmaker zijn. Er is maar één weg om verloren te gaan: Leven zonder Hem en Zijn vergeving. Meer wegen zijn er niet!

Beste vraagsteller,
Je zegt dat er mensen zijn die de geloofsarmen niet om Christus heen kunnen krijgen, maar wel de kenmerken van de wedergeboorte hebben. Wat wordt daar mee bedoeld? Dat zo iemand geen persoonlijke ontmoeting met Jezus heeft gehad, maar daar wel een verlangen naar heeft. Zoals ook de mevrouw in het antwoord van Ds zegt: de persoon van de Heere Jezus ken ik niet, maar ze heeft wel een brandend verlangen ernaar om Hem te kennen. Vraag is of je deze gang in de Bijbel terugvindt. Neem de herders. Zij hadden van de engel een boodschap ontvangen: u is heden geboren de Zaligmaker. Dit woord verwekte in hen een verlangen naar een ontmoeting met Jezus, want ze gingen met haast naar Bethlehem om te zien wat de engel gesproken had. En zij hebben Hem gezien, persoonlijk. Waar zit het gevaar? Dat men van het aanhoren van de kerstboodschap en/of het verlangen naar een persoonlijke ontmoeting met Jezus een weg maakt tot God, zonder dat men met haast uitgaat. Dat is een doodlopende weg.

@DeDwaler Het gaat eigenlijk nog een stapje verder. Gods recht "toevallen" is meer dan alleen "akkoord gaan". Van dat laatste kun je nog zeggen dat het met tegenzin gebeurt. "Toevallen" is er (in dit verband) volledig en van harte mee instemmen naar de hel te gaan. Nergens in de Bijbel vraagt God dit van ons. Het is dan ook een ernstige dwaling. Nogmaals, dit is wat anders dan de wetenschap dat we verloren liggen in zonde en schuld en dat God ons geen onrecht zou doen als Hij ons verloren laat gaan. Daarmee beseffen we eens te meer een Verlosser nodig te hebben, omdat we onszelf niet kunnen redden. En dat brengt ons aan de voeten van Jezus Christus Die niets liever doet dan zondaren (vijanden van God) zalig te maken. Uit genade.

In deze kringen heerst inderdaad ook een wat andere visie op de uitverkiezing, oftewel de (dubbele) predestinatie. Hoewel deze leer voluit bijbels is (Joh. 17:9/Rom. 9:21/Ef. 1:4/Openb. 13:8/Openb. 17:8 enz.), gaat het hypercalvinisme nog een stapje verder. Dat mondt uit in lijdelijkheid en fatalisme: een mens kan zijn verkiezing niet meer veranderen, het is dus afwachten geblazen. Ook dat is onbijbels, omdat het Woord oproept tot geloof en bekering. De HC en Dordtse Leerregels beginnen dan ook niet met de verkiezing, maar met het evangelie. In de gereformeerde theologie (leer van de reformatie) is de uitverkiezing vrijwel altijd gepresenteerd als een geopende deur, waardoor het mogelijk is voor mensen om zalig te worden. In het hypercalvinisme is dat verworden tot een muur waar men geestelijk op stuk loopt.

Dan je derde vraag: Levendmaking is het moment dat een mens met Christus verenigd wordt. Oftewel, vanaf dat moment is hij voor eeuwig zalig en alle weldaden van Christus (vergeving, verzoening, rechtvaardiging, heiliging, vrede, vreugde, liefde enz.) zijn dan op hem van toepassing. Dat wil niet zeggen dat hij dat direct (bevindelijk) beseft. Daar heeft hij soms in de weg van de heiligmaking een leven lang voor nodig. Oftewel het bezit en het besef van dat bezit, loopt niet altijd synchroon met elkaar.

Natuurlijk staat het gezag van het Woord boven alle andere geschriften of openbaringen. Toch kunnen Godgeleerden je op een spoor zetten dat je zelf niet zo snel zou ontdekken door het eenvoudig lezen van de Bijbel. Schrift met Schrift vergelijken bijvoorbeeld. Zoals de discussie over de functie van de wet. Je ziet dan ook dat waar die Schriftvergelijking wordt losgelaten, losse teksten zonder verband een eigen leven gaan leiden, met een andere (niet-bijbelse) leer als gevolg. Daarnaast zijn er niet zoveel die een studie van de grondteksten Hebreeuws en Grieks hebben gemaakt. De meeste oud- en kerkvaders kenden die talen wel, waardoor er veel diepere lijnen zijn te trekken. Zelf leer ik veel van de Engelse en Schotse puriteinen, naast het feit dat ik ook wil weten wat de grondtekst van de Bijbel zegt. Dan gaat er een nieuwe en wonderschone wereld voor je open. Dan zie je enerzijds dat Gods barmhartigheid veel groter is dan je voor mogelijk houdt. Aan de andere kant echter doet Hij niets af aan Zijn rechtvaardigheid. En die twee lijnen ontmoeten elkaar in het offer van Christus dat toegankelijk is voor een ieder die maar wil.

@VrouwkeZondernaam Ik weet niet of de artikelen van ds. P. de Vries ergens online staan. Misschien dat @helmuthoorn dat weet? Zo niet, dan zou @Refoweb ze misschien kunnen opvragen?

@Samanthi Volgens mij is er maar één HHK en meerdere HHg's ;-)

@CrA Je zegt het goed. Alleen een verlangen is niet genoeg, het moet komen tot een aannemen. Dat is de weg. God biedt ons Zijn Zoon aan. Maar als we dat uit vroom ongeloof niet willen doen, dan krijgen we daar eeuwig spijt van.

@Omega,

Dank je wel voor je heldere uitleg! ;o)

@Omega Je hebt toch HHK in Rotterdam en in bijv. Nieuw-Lekkerland en Barendrecht ed, die hebben toch allemaal een eigen kerkblad?

@Omega Ik zie dat deze landelijk is, ik heb de twee nummers besteld, hopelijk zijn zij nog verkrijgbaar.

@mluther @evantorisch Ik had graag nog enige onderbouwing (@luther) en toelichting (@evantorisch) willen geven m.b.t. onze discussie bij de vraag "Ouders tegen sporten op zondag". Maar helaas is de mogelijkheid om de reageren daar door Refoweb afgesloten. De server schijnt niet meer dan 170 reacties bij een vraag aan te kunnen ;-)

Wat kan ik toch verdrietig worden van al dat gedogmatiseer. Ken ik dit, ken ik dat? Zouden de discipelen na Pinksteren dit ook allemaal zo ingewikkeld gepreekt hebben? Ik geloof er niks van. Zij preekten een blij evangelie. Dat Jezus de Messias is, dat Hij gekomen is voor een ieder. Dat Hij leeft, dat Hij de zoon van God is. Dat Hij kwam voor hen die Hem gekruisigd hebben. En wat zeiden zij als de mensen vroegen: 'Wat moeten we doen?' dan zeiden zij: 'Gelooft dat Jezus is de Christus, de Zoon van God.' En zij namen Hem aan met blijdschap! Dat was genoeg. En ook logisch, men geloofde nl niet in Jezus als Zoon van God. Hem erkennen als Messias was in die tijd de grootste Godsschennis. Maar velen werden onder die eerste prediking bekeerd. Dacht men toen ook: ken ik dit, ken ik dat? Ken ik Hem wel? Heb ik Hem ontmoet? Nee! Ze geloofden in Hem als zijnde de Messias, dat was nogal wat in die tijd. Tegenwoordig is het geen geloof als je zegt dat Jezus de Messias is, want Hij moet toegepast worden aan je hart. En natuurlijk is dat ten diepste waar. Maar zijn we niet dood met zijn allen, met onze christelijke gewoontes? Netjes leven en naar de kerk gaan, terwijl we niet geloven dat Hij ook onze Messias is. Wel die van anderen, maar niet voor ons! Dan denk ik: hoe durf je zo door te leven! Hoe durf je zoveel genade zomaar aan de kant te schuiven! Hoe durf je je kinderen voor te houden dat Jezus misschien niet voor hen is gekomen! Hoe durf je te twijfelen aan Zijn bereidwilligheid. Hoe durf je!
Als ik dit schrijf, huilt mijn hart! Want hoe kun je nou niet houden van zo'n gewillige Jezus, zo'n lieve Middelaar. Zo'n groot hart! Zoveel pijn geleden! Zo diep gegaan, de Weg gemaakt. Zou Hij dan niet willen dat jij die Weg zou gaan??? Hoe durf je zoveel liefde te vertrappen!
nee, je moet dit kennen en dat. Men vindt geloven dat Jezus de Messias is, gekomen voor zondaren en dus voor mij, niet meer genoeg. En natuurlijk ben ik niet voor een algemene verzoening. Maar ik geloof dat we het veel te ingewikkeld maken. We hebben met onze dogma's de boodschap aan de zijlijn gezet. We preken dogma's, geen evangelie. Preek Zijn gewilligheid om jou zalig te maken, preek Zijn liefde voor jou, waarschuw het ongeloof en laat de Geest het hart gewillig maken. Preken die 40 minuten over de doodstaat gaan, zijn tot oneer van God. Hij staat niet meer in het Middelpunt, Hij komt niet aan zijn eer! De Geest wordt tegen gewerkt.
Maar als de Geest niet vertrapt wordt, kan Hij volop werken. Dan worden harten week en zal de liefde voor Hem gaan branden. Dan willen we belijden en geloven dat het genoeg is als we met ons hart geloven dat Jezus is gekomen voor de zondaren, dus voor mij. Laten we Hem het werk laten doen, laten we onszelf bij Hem brengen in gebed. Laat Hem ons reinigen, laten we alles van Hem verwachten, om de Heilige Geest bidden in ons leven. Als Jezus zelf zegt dat Hij kwam voor de wereld die Hij zo liefheeft, dan kwam Hij toch zeker voor mij? Of is dat allemaal weer veel te simpel? Dan mag je daar toch vertrouwen in hebben? Dat Hij het doen zal?
Als we gaan beseffen hoe laag Jezus de drempel maakte, lees eigenlijk: geen drempel, dan worden we zo verwonderd en zo vol. Dan wordt het zo simpel. Dan komen er tranen, tranen van blijdschap om zoveel liefde van God voor mij!

Zalig kerstfeest!

@Omega Merkwaardig dat ik voor het vernieuwen van de pagina nog wel kon reageren... Nee, ik vermoed dat het automatisch gegaan. Na een maand wordt de mogelijkheid tot reageren automatisch uitgeschakeld. Als er behoefte is kunnen we verder gaan op het Forum hierover.

@3parels Prachtige aanvulling. Vanavond een preek gehad over de naam van Jezus (Yeshua) door God Zelf gegeven. Door (en in) die naam kijk je God in het hart. D.w.z. Zijn gewilligheid om mensen te zaligen. God legde Hem in een gat in de grond, zodat iedereen er bij kan. Dan zijn er twee mogelijkheden: of je vertrapt Hem (stapt over Hem heen) of je buigt je knieën en neemt dat kind in je armen. Daar komt geen dogmatiek aan te pas.

@mluther Prima. Misschien goed om dat te doen op het open forum bij religie, zodat @evantorisch niet (zijn respect voor) de gereformeerde belijdenisgeschriften hoeft te ondertekenen ;-)

@Samanthi Er volgt nog een zesde en laatste aflevering in de serie van ds. De Vries. Zodra dat gereed is mogen we het complete artikel online zetten.

Mijn inziens zijn dogma's erg mooi om achteraf te zien hoe Jezus gewerkt heeft, nadat Hij in je leven is gekomen. Maar als we vooraf het geloof en de werking van de Geest gaan uitkristalliseren, blijft er niks dan ongeloof over. Dan is alles weg te praten en blijven er altijd mitsen en maren over.
Ik hou me liever maar niet met dogma's bezig maar meer met de vraag: "Heb je Hem lief?" Want dat is het eerste wat de HG werkt, de liefde voor Christus in je hart. Daarom moet Hij ook in het middelpunt staan in de preken, niet de manier waarop God een mens bekeerd en wat er allemaal beleefd en gevoeld moet worden. En natuurlijk mag er in de preek ook gesproken worden over hoe de Heere werkt, ook na ontvangen genade... juist over het leven na ontvangen genade. Want hoe komen we tot de heiliging in ons leven als daar geen aandacht aan wordt geschonken. Dat blijft dikwijls liggen.
Ik vind het jammer dat er in de prediking bijna geen aandacht wordt geschonken aan het allerbelangrijkste. Dat we weer moeten komen tot het eren van God, dat Hij dat zo waard is... waarom is Hij het zo waard? Preken waarin Gods heerlijkheid en schoonheid en liefde breed uitgemeten worden zijn schaars. Dat het Kerst werd, niet in eerste plaats voor de mens, maar in de eerste plaats voor God zelf. Dat Hij weer aan Zijn eer zou komen. Niet omdat Hij de zonde moest straffen? Maar omdat wij Hem weer zouden kunnen eren. Waarom zou Hij anders Zijn Zoon geven als het Hem om straf ging?
Als we eens wisten hoe heerlijk, groot en geweldig God is, zou er geen mens zijn die God niet wilde dienen. Daarom is het zo belangrijk dat dat gepreekt wordt, dat de HG onze ogen en hart kan openen voor Hem.

En ineens schiet mij dit ook te binnen: laten wij (als we kinderen hebben) onze kinderen groot brengen met een goed Godsbeeld. Een God die zondaren liefheeft, die klaar staat voor ons, die graag vergeeft, die niet boos is op ons als we tot Hem komen, die zelfs al voor ons op de uitkijk staat, die de kinderen zegent, die van Simon Petrus (die hem verloochende) de rots maakte waarop Hij Zijn kerk wilde bouwen, die at met het uitschot van de samenleving, die Zijn leven in de eeuwige heerlijkheid verliet om 33 jaar te leven tussen mensen waarvan de oprechtste een zondaar is (wat moet dat een diep lijden zijn geweest zeg) omdat Hij ons zo liefheeft, Zijn genade is zo groot is dat Hij niet alleen Noach maar ook zijn gezin en schoondochters in de ark wilde behouden, ook Cham die God niet wilde dienen. Maar ook een God die op de oordeelsdag aan ons zou vragen waarom we Hem niet gediend hebben, als we Hem de rug toe blijven keren. Dat vraagt Hij niet in toorn, maar vanuit een hart dat bloed voor de zondaar. Helaas is het gevolg wel dat we dan zelf voor de gevolgen moeten instaan. En zo kan ik nog heel lang doorgaan.

Want als we onze kinderen een verkeerd beeld van God bijbrengen, wordt hun bloed straks van onze handen geëist. En er zijn heel veel verkeerde Godsbeelden. Toornige God waar we bang voor moeten zijn, de God die alles door de vingers ziet (zonden kunnen niet tussen hem en ons instaan want Hij vergeeft wel), de afwezige God (God vindt het ook verdrietig, maar Hij kan er niks aan veranderen), Alverzoenende God (Hij houdt van ons, dus Hij vergeeft alle mensen)... enz.

@refoweb Heel fijn!

Gister in de preek gehoord (ger gem): ''Er is geen derde weg, maar wanneer men zich op de smalle weg bevindt kan Christus (in het begin!) nog wel een verborgen Persoon zijn.'' Men probeert dan nog te rusten op allerlei bevindingen en kenmerken. Maar wanneer men er achter komt dat de mens zelf niks kan doen zal men de toevlucht nemen tot Christus als de enige grond van de zaligheid.
Dus de derde weg is geen weg op zich maar het begin van de smalle weg. kWeet niet of de smalle weg bij iedereen zo begint, maar mogelijk wel bij deze mevrouw.