Verschil formulier van volwassendoop en openbare geloofsbelijdenis

Aan ds. R. van den Kamp. Ik heb uw antwoord gelezen m.b.t. de vraag over de volwassendoop. U gaf (terecht n.m.m.) aan dat de volwassendoop in wezen een vorm is van een openbare geloofsbelijdenis. Nu zie ik echter een contradictie tussen hen die als zuigeling ten doop zijn gehouden en op latere leeftijd geloofsbelijdenis doen en hen die als zuigeling niet zijn gedoopt en later geloofsbelijdenis (door welke omstandigheid dat ook heeft kunnen gebeuren) doen en dan ook gedoopt worden.

De contradictie is deze: degenen die als zuigeling zijn gedoopt en openbare geloofsbelijdenis afleggen krijgen (vaak) een aantal algemene vragen over het geloof. Degenen die als volwassen ook nog gedoopt moet worden, krijgt heel persoonlijke vragen omtrent zijn/haar geloof. Ik vind dit een verdrietige zaak! Ik vind hier geen grond voor in Gods Woord. Waarom wordt hierin onderscheid gemaakt. Kan iemand die als kind gedoopt is toe met minder zalig worden? In mijn optiek moet iemand die openbare geloofsbelijdenis doet altijd antwoord kunnen geven op de vragen die gesteld zijn in het formulier van de volwassendoop. Ik heb dit zelf ook aanhangig gemaakt bij de kerkenraad, maar daar kreeg ik als antwoord: zo zou het eigenlijk wel moeten zijn, maar in de praktijk werkt dit niet zo. Wat is daarop uw visie?

Beste vriend(in),

Het is juist om te constateren dat er geen verschil zit, en dus ook niet mag zitten, tussen het afleggen van openbare geloofsbelijdenis en iemand die als volwassene wordt gedoopt. Voor het doen van openbare geloofsbelijdenis is het ware geloof nodig en om als volwassene gedoopt te worden is ook het ware geloof nodig. En als ik het over het ware geloof heb dan bedoel ik het ware zaligmakende geloof, zoals ons zondag 7 van de Heidelbergse Catechismus leert (niet alleen een kennen en toestemmen maar ook een vertrouwen...). Naar dat geloof wordt gevraagd als wij als volwassene worden gedoopt. Maar ook als wij onze kinderen laten dopen! Wij zijn bang om ons een oordeel te eten en te drinken aan het Heilig Avondmaal. Het zou goed zijn om ons ook af te vragen of wij ons niet een oordeel dopen als wij zonder het ware geloof het sacrament van de doop gebruiken. Dat geloof is echter niet alleen bij de sacramenten nodig maar altijd. “Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is  alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des  eniggeboren Zoons van God” (Joh. 3:18). En: “Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen” (Hebr. 11:6). 

Voor het afleggen van geloofsbelijdenis zijn verschillende vragen in omloop. Althans in de Hervormde gemeenten. In sommige gemeenten worden de vragen van Voetius gebruikt. Deze spreken over: verklaren en beloven. Verklaart gij... belooft gij... Hoewel de formulering misschien iets ‘makkelijker’ klinkt, gaat het om dezelfde zaak. Het is onmogelijk om te beloven dat wij heilig voor Gods aanzicht zullen leven en onze belijdenis met goede werken zullen versieren als wij niet het ware geloof bezitten. In eigen kracht is het onmogelijk. Het kan alleen door het geloof in Christus, Die alles heeft volbracht. In de Hervormde gemeenten zijn ook vragen in omloop waar wordt gevraagd: Belijdt gij te geloven... Dit sluit dus direct aan bij het karakter van de geloofsbelijdenis.

Welke formulering er ook wordt gekozen voor de vragen, het komt op het ware geloof aan. Het is belangrijk voor degenen die hun ja-woord geven zich daar ook van bewust zijn. Daar moet tijdens de belijdeniscatechese voortdurend op worden gewezen, maar ook in een persoonlijk gesprek tussen kerkenraad en degenen die geloofsbelijdenis afleggen moet dit aan de orde komen.

Met hartelijke groet en Gode in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. van de Kamp

• Geboortedatum:
  26-09-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Inactief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven