Salomo en wijsheid

Ik heb een vraag over Prediker 12:8-12 en de vraag gaat over een stukje verklaring die Matthew Henry hierover geeft. “Hij was iemand, die er zich op toelegde om goed te doen en de wijsheid recht te gebruiken. Omdat hij zelf wijs was, maar wist dat hij zijn wijsheid niet voor zichzelf had, evenmin als hij haar van zichzelf had, leerde hij het volk nog de wetenschap, die hij nuttig had bevonden voor zichzelf, en die hij hoopte ook voor hen nuttig te zullen zijn. Het is het belang van vorsten dat hun volk goed onderwezen is in de godsdienst, en het is geen verkleining voor hen om zelf hen de goede kennis te leren, maar hun plicht is het om hen, wier ambt het is hen te onderwijzen, aan te moedigen en naar hun hart te spreken, 2 Kron. 30:22. Laat het volk, het gewone volk, niet veracht worden, neen, zelfs niet door de wijste en grootste, hetzij als onwaardig, of als niet instaat om die goede kennis te leren; en zelfs zij, die wel onderwezen zijn, hebben het nodig om nog onderwezen te worden, opdat zij toenemen in kennis.” Begrijp ik hier goed uit dat Salomo zich ook door het gewone volk liet onderwijzen?

Onderwezen door het volk? Dat is de vraag. Het behoort tot de wijsheid om niet eigenwijs te zijn. Wijze raad kan ook uit onverwachte hoek komen. Openheid voor deze werkelijkheid maakt ernst met de raad van Prediker: “Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen” (Prediker 12:13).

Ds. W. van Weelden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Weelden

• Geboortedatum:
  13-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oud-Alblas
• Status:
  Actief

81 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven