Vraag
Als kind ben ik misbruikt door mijn broer. Dit duurde van mijn 6e tot mijn 12e. Tussen mijn 12e en 16/17e ben ik nog wel eens met hem meegegaan. We gingen dan naar A'dam en kwamen op plekken waar middelen gebruikt werden en waar seks plaatsvond. Ik heb niet het idee dat ik dat toen erg vond. Meer dan twintig jaar later ben ik opgenomen in een kliniek. Dit om van mijn verslaving af te komen. Ook ben ik eindelijk gaan werken om van een hopeloze schuldenberg af te komen. Heb therapie gevolgd. Verantwoordelijkheid genomen voor de verkeerde keuzes die ik gemaakt heb. Maar ook onder ogen leren zien dat mijn jeugd niet normaal was. Ik wil dit niet gebruiken als excuus voor een twintigtal vergooide jaren. Ik heb afstand genomen van de (orthodoxe) reformatorische hoek. Leef als christen in de wat meer evangelische kant. Heb vergeving van God ontvangen. Hij heeft mijn leven hersteld. Mijn gezin is ‘op orde’, heb een leuke baan en leef vrij. Niet heilig, wel vrij.
Met broer en andere familie gematigd positief contact gehouden. Zij behoren tot de rechterflank van de gereformeerde gezindte en hebben hun leven (uiterlijk) goed op de rails staan. Het is een bewuste keuze van mij geweest om mijn broer te vergeven. Op afstand. Niet rechtstreeks aan hem. Ik voorzie dan zoveel narigheid (ook richting ouders die erg oud zijn). Ook was mijn broer maar een jaar of 5/6 ouder dan ik. Dus in het begin ook nog een kind. Maar mijn vergeving aan hem (en soms moet ik dat meermalen doen) heeft mij vrijgezet. Ik kan hem ontmoeten, net als de rest van de familie. Kost me meestal wel een paar dagen hoofdpijn, maar de sfeer is goed. Ook voor mijn kinderen vind ik het belangrijk dat zij de familieband ervaren. Wil dat ook niet op spel zetten.
Nu begint m’n broer de laatste tijd vaker uitnodigingen te sturen voor gezellige dingen. Ik bedank daarvoor. Kom wel op familiedagen etc. maar hoef niet uitgebreider van mij. Ik denk dat hij zelf e.e.a. verdrongen heeft. Maar hij snapt eigenlijk niet (lijkt het) dat ik hem op afstand hou. Mijn vrouw is helemaal op de hoogte en geeft aan dat er misschien toch eens een gesprek moet komen waar alles op tafel komt. Zelf denk ik dat hij alles ontkent en dat we grote heibel krijgen in de familie. Op dit moment vind ik het moeilijk om uitnodigingen af te slaan en te zeggen dat dit mijn keuze is en geen uitleg wil geven.
In mijn vroegere leven heb ik veel gelogen. Vanaf het moment dat de Heere mij stil zette, ik in therapie ben gegaan, heb mogen breken met m’n oude leven en de Heere Jezus heb leren kennen, heb ik beloofd om nooit meer te liegen. Hoe pijnlijk ook. Hoe dwaas het ook klinkt: dit terrein is voor mij erg zwart/wit. Ik stoot hier zelfs wel eens mensen mee voor het hoofd. Maar nu voelt het als liegen als ik uitnodigingen afsla en “ik zeg niet waarom.” Dat doe ik dus nu. Maar ik zit dicht tegen de keuze aan om te zeggen: “Ik kom niet, heeft met mijzelf te maken, wil er niet over hebben.” Misschien allemaal krom uitgelegd, maar ik hoop dat u mij begrijpt.
Antwoord
Hallo vragensteller,
Ik lees je verhaal, wat een verhaal zeg. ik bewonder jouw kracht, in het omgaan met en betekenis geven aan je ervaringen/herinneringen. Ik mis een vraag in dit verhaal, klopt dat?
Met vriendelijke groet,
Jan Tollenaar
Dit artikel is beantwoord door
Jan Tollenaar
- Geboortedatum:25-10-1985
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Renswoude
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Respect omdat je deze vraag stelt! Respect omdat je leeft met God (dan maakt het mij niet zoveel uit of dat nou Reformatorisch is of Evangelisch)!
Respect omdat jij jouw broer wilt vergeven! Respect omdat je leeft in vrijheid! Respect omdat het goed gaat in jullie gezin! Respect voor jouw doorzettingsvermogen!
Ik vind dit echt bijzonder. Waarschijnlijk had je deze reactie niet direct verwacht... maar ik wil dit toch eerst delen. Lees ik dan langs de zonde heen die je hebt gedaan? Nee dat niet! Maar ik zie wel iemand die ergens voor vecht en ergens voor gaat. Je gaat voor vergeven en LEVEN! Heel mooi en dapper!
Zo kun je volgens mij ook jouw broer tegemoet treden.
Overweeg wat je wilt en aankunt...
Vertel je hem dat je het gevoel hebt dat jij liegt, als je met smoesjes zijn uitnodigingen afslaat?! Zeg je dat het jou veel spanning geeft, om hem te ontmoeten, om wat er vroeger tussen jullie is gebeurd?! Vertel je hem dat je wilt vergeven, maar dat je het ook graag uit wil praten?! Ik noem maar iets. Als jij het bij jezelf houdt, ik vind, ik voel, ik wil, ik doe... Dan heb je meer kans dat het goed gaat, als dat je alleen maar gaat zeggen: jij.....
Ik begrijp heel goed dat het niet goed voelt, om met smoesjes te komen. Ik lieg zelf ook nooit bewust uit principe. Maar dat ik smoesjes vertel, omdat het moeilijk is om de waarheid te spreken, dat doe ik ook weleens. Het voelt inderdaad niet goed. Maar soms weet ik ook niet hoe het anders moet... Het ligt allemaal zo gevoelig en is soms onmogelijk uit te praten?!
Sterkte en Gods zegen op jouw verdere leven, samen met jouw vrouw en kidneren!
Zoals ik het lees staat er met grote letters : "Hoe nu verder?"
Hij zal je door alles heen leiden..
Voor jouw situatie heb ik 1 advies,
Vraag naar Zijn leiding hierin, Hij zal je helpen en situaties geven zodat het open kan.
Misschien dat je broer zelf nog verslaafd is,
Oordeel hem dan niet, maar zie hem aan door de liefde van de Heere Jezus,,
We moeten de zonden haten, maar de zondaar liefhebben..
Want wie zijn wij zelf??
Misschien een handvat,
Maar mocht het zijn dat je broer verslaafd is, en hij er mee worstelt..
Er is een plek in Zuid-Afrika, een zendingskamp waar verslaafden van allerlei soorten verslavingen terrecht kunnen..
Alleen als hij bereid is om ermee te breken, kun je hem erreen laten gaan..
Want wie niet wil die niet zal...
De plek heet "KwaSizabantu"
Bid maar of de Heere het wil gebruiken.
En dat Hij zelf de leiding hierin neemt.
Groet en zegen
Moderne therapien vragen allemaal om openleggen, confronteren en vooral de dader aanspreken.
Pas vergeven wanneer andere partij schuld erkent en berouw toont.
Maar (en dat proef en herken ik in bovenstaand stukje) kun je ook uiteindelijk vergeven (en je daarmee vrij zetten), zonder dat je confrontatie met dader aangaat.
Als christen erkennen we toch dat we in een gebroken wereld leven waar niet alles opgelost wordt?
Als jou vraag is: ben ik aan het liegen als ik de uitnodigingen afwijs die van mijn broer uitgaan om sociaal te gaan doen, dan is mijn bescheiden mening dat dit zeker niet het geval is.
Ik vermoed dat je broer je nog immer aan het manipuleren is. Als hij werkelijk zo begaan is met jou sociale welzijn, dan komt hij eerst terug op zijn daden! Zijn daden hebben het jou onmogelijk gemaakt om mee te doen aan het sociale gebeuren binnen de familie, zonder met maskers op te gaan lopen. Heeft hij werkelijk lef, wacht dan op een uitnodiging (of nodig hem uit... voorstelbaar lastig) waarin hijzelf op komt dagen om het een en ander recht te zetten.
Wat betreft vergeving: vergeven is vergeten. Daarom ook dat voor veel mensen echte vergeving onmogelijk lijkt en het vaak onaf in de praktijk wordt gebracht. Vergeven is onvoorwaardelijk. Dit zal van jou uit moeten gaan, waarschijnlijk zelfs zonder dat er een vraag om vergeving wordt gesteld...
Ik weet niet zeker of zonder belijdenis vergeving kan worden gegeven. Zeker als het gaat om een (letterlijke) broeder. Ik worstel hier zelf ook nog mee, maar ik denk dat het wel belangrijk is dat de bereidheid om te vergeven altijd aanwezig zou moeten zijn. Waak er in ieder geval voor dat niet vergeven, niet gaat uitmonden op haten.
Wanneer jij niet meer over jouw pijnlijke verleden wilt praten, is dat jouw keus, die gerespecteerd dient te worden. Ieder mens heeft er recht op om zijn grenzen aan te geven, jij ook. Dus zeg helder en duidelijk tegen je broer dat jij het bewust houdt bij wat het was, nml. dat je alleen de familiedagen bezoekt en daarom niet in gaat op verdere uitnodigingen. In feite ben je niet verplicht om daar een reden voor op te geven, als hij ernaar vraagt, kun je zeggen dat dit persoonlijke redenen zijn, waarover je niet wilt praten.
Als hij aan blijft dringen met vragen wat die redenen zijn en zo in jouw persoonlijke zone wil komen, dan is hij inderdaad manipulerend bezig! Kap het gesprek dan af, met dat je wilt dat hij stopt met daarover verder vragen te stellen. Zeg dit rustig en stevig.
Verder denk ik dat Sjors gelijk heeft, soms kun niet zonder masker op leven, maar moet je in contacten innerlijk afstand nemen van de ander, om jezelf te beschermen tegen nieuwe pijn. Dat is geen liegen, maar voorzichtigheid, zelfbescherming. Niemand is erbij gebaat, als jouw broer jou opnieuw of nog verder de vernieling in helpt.
Sterkte in alles.
er is een preek van dick baarsen vergeven of overgeven ? die staat wel op YouTube ik weet niet of ik hier links van YouTube mag posten dus doe ik dat maar niet maar als je dick baarsen vergeven of overgeven? intypt dan kom je er wel
