Vraag
Graag wil ik advies over het volgende. Ik ben een vrijgezelle vrouw van begin dertig en heb nu twee keer uitgebreid afgesproken met een man die ik via internet heb leren kennen. Deze contacten zijn zeer goed gegaan. We bleken ontzettend veel raakvlakken te hebben, bijna te mooi om waar te zijn zou je zeggen. Hij hanteert een zeer bijbelse visie m.b.t het huwelijk. Ik merk dat hij heel bewust zuinig met mij omgaat en is open over veel zaken. We hebben erg luchtige, maar ook heel serieuze gesprekken kunnen voeren. Ik merkte dat ik bij hem lekker mezelf kan zijn. Ik kan nog wel even doorgaan met de loftrompet... Nu is het zo dat deze man mij erg leuk is gaan vinden en een diepe wens koestert een relatie aan te gaan. Hij wil graag weten hoe ik daar zelf in sta. We wonen niet bij elkaar in de buurt en elke ontmoeting vraagt best wel een investering voor ons. Hij wil niet heel lang aan een lijntje worden gehouden, maar vraagt een stukje duidelijkheid aan mijn kant.
Helaas is er een probleem en die ligt bij mij. Ik vind hem ook erg leuk in hoe hij is, maar ervaar totaal geen fysieke aantrekkingskracht. Sterker nog, ik huiver er van mocht het ooit eens intiem worden tussen ons. Dit is alleen maar sterker geworden na onze tweede afspraak. Lichamelijk ziet hij er heel verzorgd uit, ook wat betreft zijn kleding. Daar doet hij echt zijn best voor. Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Ik vind het ontzettend sneu voor hem dat ik zo over hem denk. Het is echt een heel liefdevol persoon, maar ik kan mijn gevoel niet forceren. Ik wil eerlijk naar hem toe zijn, maar durf dit eigenlijk niet als reden op te geven. Hij kan er immers niets aan doen en ik ben bang dat ik hem kwets. Dit verdient hij niet. Ik zou het zelf ook vreselijk vinden als ik die reden zelf te horen zou krijgen. Ergens ben ik me er ook heel bewust van dat hij zeer kostbaar is in zijn karakter. Ik vraag me werkelijk af of ik ooit een man tegenkom waarin ik zo’n fantastisch karakter terug zal vinden. Wat kan ik het beste in deze situatie doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
“Ik merkte dat ik bij hem lekker mezelf kan zijn”, schrijft u. Doe dat dan ook! Uzelf-zijn houdt óók in dat u hem vertelt over uw huiver en angst voor verdergaande relatie. Als deze man zo fantastisch is, houdt hem in ere. Respecteer hem. Dat betekent: heb respect voor hem. U zegt, dat u nooit meer iemand met zo’n fantastisch karakter zult kunnen vinden. Welnu: wees open en eerlijk. Hij ‘verdient’ niet minder! Misschien wordt het een moeilijk gesprek, maar dat is dan niet anders. Hem aan het lijntje houden of uw eigen gevoelens (van dít moment, misschien kan er nog verandering komen naarmate u elkaar beter leert kennen) niet serieus nemen zijn beide géén optie. Toch?
Ik wens u sterkte om óf mét hem óf zonder hem een goede toekomst tegemoet te gaan.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hield mezelf voor dat de lichamelijke aantrekkingskracht vast nog wel zou komen, maar als die er in het begin niet is, of niet snel komt, komt dat niet meer. Tenminste, ik ervaarde dat zo.
Dus uiteindelijk heb ik een einde gemaakt aan de relatie, zonder dit te benoemen zo. Ik was bang om hem te kwetsen. Want in feite zeg je met niet zoveel woorden misschien, dat iemand te lelijk of onaantrekkelijk is. Terwijl dit niet zo hoeft te zijn!
Verliefdheid laat zich niet dwingen.
Ik wens je veel wijsheid!
Mijn ervaring is elkaar via internet leren kennen, anders is dan dat je elkaar “spontaan” leert kennen.
Ik denk dat tijd en praten/open zijn belangrijke factoren zijn. Wees eerlijk tegen elkaar hoe je er in staat, en vraag het ook aan de ander. Maar houd elkaar ook weer niet onnodig lang “aan het lijntje”.
Misschien ook goed om bij jezelf eens na te gaan waarom je huivert als je er aan denkt als het intiemer zou worden.
Ken je het boekje “Toch horen we bij elkaar. Mannen en vrouwen zijn anders….”van A.Brouwer-Otterspeer? Misschien aan aanrader om eens te lezen?! Mevrouw Brouwer schijft daar o.a. in “liefde moet wel, verliefdheid niet”. Maar ook dat, als je wat ouder geworden bent, je niet altijd meer zo verliefd bent als vroeger, maar dat je –vanaf het begin van een relatie- op een rustige manier van elkaar kunt gaan houden.
Wijsheid gewenst!
En zoals Catherine zegt: als de aantrekkingskracht in het begin er niet is, komt ze in de toekomst ook niet...
Ik heb dat zelf ook zo ervaren.
