Vraag
Aan F. Bijzet. Voor iets traumatisch wat mij in het verleden is aangedaan, wat verdrongen is en nu boven komt drijven, heb ik hulp gezocht bij een therapeut. Nu ben ik in deze hulpverlening verschrikkelijk vastgelopen en kon geen kant meer op dan te stoppen. Ik kreeg diagnose op diagnose zonder dat mij geleerd werd hiermee om te gaan. Wat begon bij angst was een aantal sessies later vervreemding van het lichaam. Ik durfde niet meer verder, want wat zou de volgende diagnose zijn? Daarbij werd er niet naar mij geluisterd, maar ik moest naar mij idee voldoen aan een stappenplan of whatever, terwijl ik met andere zaken bezig was dan die aan de orde kwamen. Nu doe ik een paar maanden zonder therapie. Wat de eerste weken als een bevrijding voelde, voelt nu ergens niet goed omdat ik weet dat ik beschadigd ben. Maar ik heb door het hele verhaal geen vertrouwen en kracht meer om weer opnieuw te beginnen in de hulpverlening. Wat moet ik doen? Zijn er alternatieven? Ik weet dat ik iets nodig heb, want zo doorleven gaat ooit ten koste van mijzelf... En hoe weet ik dat ik wel goed zit in de hulpverlening?
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik heb je vraag gelezen en het raakt me hoe deze therapie je bang en onzeker gemaakt heeft. Hoe je door de therapie verder bij jezelf vandaan bent geraakt en jezelf kwijt bent geraakt. Dat vind ik naar om te lezen. En ik snap dat je nu niet de moed hebt om weer een nieuw traject in te gaan. Maar je situatie roept wel vragen op. Vragen die beantwoord moeten worden om te bepalen wat het vervolg moet zijn. En hier dient zich de beperking van een vraag via een vragenrubriek aan . De informatie die je me geeft is te beperkt om een goed advies te geven. Want er zijn verschillende mogelijkheden. Een collega in Barneveld behandelt trauma’s tegenwoordig met neurofeedback, waarbij praten over het trauma maar beperkt nodig is. Een opkomende methode die veel belovend is en veel resultaat oplevert. Maar om te bepalen of dat een weg is, is in feite meer informatie nodig. En ik snap dat daarvoor een drempel is.
Als je toch de moed hebt weer om hulp te zoeken dan is een belangrijk criteria dat je je vertrouwd voelt bij de hulpverlener. Geloof in zijn of haar kunnen bepaalt voor een heel groot deel de slagingskans van de therapie. Vertrouw je het niet, bespreek het, maar vertrouw vooral je eigen gevoel hierin. Zeker bij verwerken van trauma’s moet je je veilig genoeg voelen. Ontbreekt dat, dan kun je maar beter je gevoel volgen.
Ferdinand Bijzet
Dit artikel is beantwoord door
F.J. Bijzet
- Geboortedatum:03-06-1976
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie : Relatietherapeut en opleiderWebsite: www.relatie-herstel.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Natuurlijk ervaar je nu een enorme drempel om weer eens hulp te vragen bij een deskundige. Maar niet elke 'deskundige' in dit vakgebied is deskundig. Helaas is dit een feit, een ellendig feit waar jij je nu door gedupeerd weet. Naast vele anderen.
Er is moed voor nodig om aan de bekende 'zoektocht' te beginnen naar een 'goede therapeut'. Echter..., veel mensen zijn tijdens die zoektocht al afgehaakt, na traumatische ervaringen. Ik wil je hiermee uiteraard niet de moed ontnemen, maar ik hoop dat het je mag helpen om te weten dat het écht niet aan jou hoeft te liggen dat het zo verlopen is!!
Veel moed en wijsheid toegewenst. Wat ik je raden wil, als je aan je zoektocht begint: stop er direct mee, als je merkt dat het ook bij deze 'therapeut' niet gaat. Je bent zelf verantwoordelijk hoe lang je bij bepaalde therapeuten blijft hangen. Ik wens je van harte toe dat je nog eens bij een échte deskundige terecht mag komen. Daar mag je ook om bidden!
Mag ik je adviseren om kontakt te zoeken met Ferdinand Bijzet. Zijn therapie heeft mij bijzonder geholpen, zelfs zo dat mijn leven weer op de rails gekomen is. Je voelt je helemaal jezelf bij hem. Dit is wel heel belangrijk dat je iemand vertrouwd. Probeer het!
Van harte sterkte!
