Vraag
Ik ben een meid van 21 jaar en zit met een probleem. Ik heb al langer dan vier jaar een gelukkige relatie, ik hou veel van mijn vriend. Helaas is het contact met mijn schoonfamilie niet echt heel goed. Ik zal proberen uit te leggen wat er speelt. Ik voel me niet echt thuis bij hen, dat heeft verschillende redenen. Mijn schoonmoeder gaat bijvoorbeeld wel eens winkelen met haar dochters, maar mij vraagt ze nooit. Toen mijn schoonzus ging trouwen, mochten haar eigen zussen en de schoonzussen van haar mans kant allemaal mee om de trouwjurk uit te zoeken, mij vroeg ze niet. Toen zij een kindje kreeg, gingen mijn schoonmoeder met mijn schoonzussen samen cadeaus kopen, mij vroegen ze niet. Ik ben onlangs veranderd van baan en ze hebben nog nooit gevraagd hoe het gaat.
Ik heb dit allemaal tegen mijn vriend verteld, hij schrok ervan. Hij had niet door dat het mij zo'n pijn doet en dat dit allemaal gebeurde. Hij zegt dat zijn moeder er waarschijnlijk gewoon niet aan denkt om mij te vragen, maar dat vind ik eigenlijk heel vreemd. Ik vraag me vaak af wat er mis met mij is, waarom ze bij niet behandelen als hun schoondochter. Ik ben meer 'de vriendin van onze zoon', dan 'onze schoondochter'. Zodra ik daar thuis ben, is het echt wel gezellig. Maar toch voelt het voor mij niet als een 'thuis'. Mijn vriend heeft weleens subtiel met zijn moeder hierover gesproken en daar schrok zij ook van.
Maar dat is ondertussen al zo lang geleden en nog is er niets veranderd. Verder bemoeit mijn schoonmoeder zich vaak met ons, dat vind ik vervelend. Zij zegt bijvoorbeeld tegen mijn vriend welke kleren hij moet kopen als we gaan winkelen. Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik dit heel vervelend vindt, maar hij ziet dat meer als een zorgzame moeder; hij ervaart dit niet als vervelend. Het doet me echt pijn, ik voel me er buiten staan. Toch durf ik dat niet te bespreken met mijn schoonouders. Ik ben bang dat dit verkeerd valt. Maar zo kan het, voor mij, ook echt niet langer. Wie kan mij helpen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Tja, als je het zelf niet wilt of kunt zal er niets in de huidige vervelende situatie veranderen. Wil je, dat ik met je schoonmoeder ga praten? Nee, toch... Dus probeer het zelf nog eens, of samen met vriend-lief! Wil práten niet, schrijf dan eens een brief, zoals deze, naar háár. Verwoordt daarin jóúw gevoelens, zonder verwijten te maken aan haar. Misschien is zij zich niet echt bewust van het vervelende gevoel dat jou steeds meer gaat beheersen.
Zorg te alle tijde dat je vriend niet tussen jou en zijn moeder in komt te staan. Dat is niet eerlijk en die ‘strijd’ ga je (vroeg of laat) verliezen. Dat garandeer ik je.
Er buiten lijken te staan kan een heel vervelend gevoel zijn... maar het is jóúw gevoel! Niks mis met je gevoelens, maar om achter het juiste antwoord voor jou te komen is het enige advies dat ik kan geven: check of je gevoelens niet met je op de loop gaan, zodat je de situatie voor jullie onmogelijk maakt naar de toekomst toe!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop voor je dat je schoonmoeder dan even eerlijk in haar reactie kan zijn. Er zijn veel mensen die dan heel snel roepen dat ze het zo niet bedoeld hebben of er zich niet van bewust waren, enz. Dat kan natuurlijk waar zijn, maar dat zal dan óók wel uit de vruchten blijken.
Wat dat betreft begrijp ik eigenlijk niet goed dat er niets veranderd is na het gesprek van je vriend met zijn moeder, terwijl zijn moeder er toen wel van schrok. Vraag het haar eens. Misschien is ze het vergeten na al die tijd. Het is goed om met elkaar in gesprek te gaan, maar ook om met elkaar in gesprek te blijven.
En heb je terechte verwijten, dan mag je die ook terecht benoemen.
Wat ontzettend moeilijk, als kinderen geen open contact met hun ouders (kunnen) hebben. Ik kan dit maar heel moeilijk rijmen met 'zorgzame moeder'. Misschien ontbreekt het hem lichamelijk aan niets, maar ontbreekt er in dat gezin emotioneel wel iets?
Dat zou verklaren waarom je a.s. schoonmoeder 'er gewoon niet aan denkt om jou te vragen mee te gaan', zoals je vriend stelt. Als zijn moeder emotioneel niet of minder beschikbaar is, dan is er met haar iets mis.
Het is wel heel vervelend dat ze niet naar je nieuwe baan vragen.
Als je je heel rot voelt over de situatie kun je samen met je vriend met schoonmoeder en evt schoonzussen praten. Wellicht hebben ze het helemaal niet in de gaten.
Mijn man heeft 4 zussen en ik vind het ook lastig. Mijn schoonmoeder heeft ook wel eens voor iedere dochter een tas gekocht en had voor mij niets, maar ook niet voor de vrouw van haar andere zoon. Tsja mijn moeder zou zoiets nooit doen... maar ik heb me er bij neergelegd. Ik probeer de relatie met haar goed te houden en probeer de goede kanten te zien... en die heeft ze zeker. Mijn man kiest voor mij en ik voor hem, heb goede contacten met vriendinnen. Met alle schoonzussen heb ik een redelijk tot goed contact maar het zijn niet mijn beste vriendinnen hoeft ook niet.
Sterkte,
En nogmaals: mij vraagt ze nooit. Tot driemaal toe.
Hebben die schoonzussen dan geen mening hierin?
Is schoonmama zo dominant?
En als ik verder lees over die kleren, jongeman schijnt zich nog niet te kunnen ontworstelen aan de sterke mening van zijn mamma.
M.i. ligt daar het probleem.
Ik vrees dat dit dan altijd zo zal blijven, wanneer of waarom zou dit opeens dan veranderen als niemand het, behalve vraagstelster, als een probleem ziet?
Vraagstelster kan 2 dingen doen, of schouderophalend aanvaarden, want echt veranderen zal dit nooit, of erop af stappen, opengooien, maar dan met alle gevolgen van dien.
Trouwen doe je met zn 2en, maar je krijgt de schoonfamilie er wel bij.
Sterkte en wijsheid toegewenst!
