Pegida

Wat moeten we nu vinden van Pegida?

1. Voor de duidelijkheid wat het woord Pegida betekent. In het Duits: Patriotische Europäer gegen die Islamisierung des Abendlandes. Vertaald: Vaderlandslievende Europeanen tegen de islamisering van het Westen.

2. Ik kreeg deze vraag twee weken geleden toegestuurd. Ik heb expres even gewacht met mijn antwoord. Omdat in deze beweging nogal wat gebeurde: de voorzitter moest aftreden, intern ontstond in het bestuur een onoverzichtelijke machtsstrijd, er kwam een afsplitsing en weer een nieuwe groep met een nieuwe naam. Vandaar de onduidelijkheid wat Pegida is en daarmee samenhangend wat we er van moeten vinden.

3. Er zijn veel mensen verontrust in Duitsland over de omvang en de invloed van de islam in hun land. Dat zien we ook in ons eigen land. De één denkt dan aan de islam als godsdienst, een ander aan de cultuur van de islamgemeenschap, weer anderen aan het verschijnsel van de radicalisering en het geweld bij een deel van de moslims. Er zijn er ook die vinden dat buitenlanders, speciaal uit moslimgebieden, hun arbeidsplaatsen en inkomen bedreigen. Dat alles bij elkaar noemen ze de islamisering. En daar willen ze zich tegen verzetten. Pegida roept alle mensen met liefde voor het vaderland, de echte Duitsers, op mee te protesteren.

4. We zien meteen de bonte verscheidenheid van bezwaren en motieven. Ieder kan zijn eigen redenen hebben om mee te doen aan Pegida. Haat tegen vreemdelingen, angst voor aanslagen, het gevoel van superioriteit van eigen volk of ras, zorg voor economische achterstand. Daardoor horen we ook van meelopers uit allerlei kring: zelfs communisten en vereerders van Adolf Hitler. In de betogingen komt alles aan de orde. Kun je daar met goed fatsoen aan meedoen?

5. Onderliggend is de verschuiving in de samenleving. Van allerlei kanten komen groepen mensen en invloeden binnen. Meestal door arbeidsemigratie en vluchtelingen, vooral uit moslimlanden. Zoals tijdens het Duitse nationaalsocialisme (1933-1945) de Joden de schuld kregen van alles wat men verkeerd achtte, zo zijn het nu de moslims.

6. Daar komt bij dat in Duitsland, evenals trouwens in ons land, de politiek en de overheid niet echt wist en zich ook niet duidelijk uitsprak hoe on te gaan met de islam in de samenleving. Er werd door sommigen idealistisch gesproken over de veelkleurige verrijking van onze cultuur. Maar dan weer viel de nadruk op de noodzaak van integratie of assimilatie.

7. Als christenen betreuren we dat onze westerse samenleving geen duidelijk band meer heeft met onze historische oorsprong en wortels: het christelijk geloof en de kerk. De secularisatie mist wezenlijke waarden en normen. De geseculariseerde idealen, vrijheid, gelijkheid en broederschap, medemenselijkheid, antidiscriminatie, respect en tolerantie, blijken niet echt aan te slaan. En waar ze nog voorkomen zijn ze vaak selectief. Daarom is er ook geen eensluidend antwoord op de invloed van de Islam in West-Europa.

8. In het christelijk geloof gelden twee hoofdregels: liefde tot God en liefde tot de naaste. Die twee horen samen te gaan. Wie het eerste gebod niet langer relevant vindt, loopt vast met het tweede. Aan de andere kant moeten christenen elkaar aansporen hun liefde tot God ook tot uitdrukking te brengen in liefde tot de medemens. Dat betekent o.a. zending en evangelisatie, barmhartigheid en behulpzaamheid. Protesten en betogingen, vooral negatieve, gericht tegen bepaalde mensen, horen daar niet bij. Wij zijn niet beter dan anderen, we hebben allen gelijkelijk de genade en de leiding van God nodig.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven