Vraag
Ik wil graag weten waarom sommige christenen neerkijken op niet-gelovigen/andersdenkenden. In mijn omgeving probeert enige tijd al iemand me te bekeren. Meerdere malen heb ik aangegeven dat ik daar geen interesse in hebt. Telkens probeert hij me met een omweg te ‘overtuigen’ hoe zondig ik ben. Dat gaat bij mij nogal irriteren. Hij weet dat ik in bepaalde mate een materialist ben. Ik hou van mooie en dure dingen, maar ook van kwaliteit en dat kost geld, zowel in kleding als in sieraden en vervoersmiddelen. Hij verweet me onlangs dat ik het geld wat ik heb met anderen moet delen. Ik geef trouw aan KWF, voor de rest werk ik keihard voor mijn geld en hoef ik me niet te verantwoorden tegenover hem of iemand anders voor hoe en waaraan ik het uitgeef. Ook het feit dat ik ongehuwd samenwoon vindt hij zondig. Hij vraagt me regelmatig naar de reden waarom ik samenwoon en wil graag meer weten over mijn privéleven. Daarop geef ik geen antwoord, puur omdat mijn leven zijn leven niet is en ik anders denk over het leven. Regelmatig wordt me dan ook verweten dat ik ooit verantwoording moet afleggen na mijn dood. Hij wil maar niet aannemen dat ik daar niet in geloof en na mijn dood zie ik wel hoe en wat er verder gebeurt. Nu is nu, later is later. Hoe kan het dat gelovige mensen zo moeilijk kunnen accepteren dat er mensen zijn die anders denken of helemaal niet (willen) geloven en dat ze zo enorm hun mening willen doordrukken? Het lijkt wel alsof het wederzijds respect ver te zoeken is in geloof versus ongeloof. Een ongelovig iemand zal zijn mening nooit doordrukken aan een gelovig iemand in een gesprek (tenzij ze er, in mijn geval, regelmatig om vragen...).
Antwoord
Allereerst vind ik het opmerkelijk hoe een “niet-christen” als jij gebruik wil maken van een christelijk forum als Refoweb. Welkom!
Je vraagt je af, waarom sommige christenen neerkijken op andersgelovigen. Ik begrijp je vraag en ook je verontrusting, zo niet ergernis hierover. Terecht. Er zijn altijd wel mensen (niet per sé alleen christenen! denk ook aan de gewone verkoper die tegenwoordig weer langs de deur komt) die -als ze een bepaalde waarheid hebben ontdekt- menen die waarheid op anderen te moeten leggen. Dat kan uit heel verschillende overtuigingen. In de meest extreme situatie neemt dat zelfs levensbedreigende vormen aan, zoals we zien bij Islamic State (IS), waarbij overigens niet alleen christenen maar ook andersgelovige moslims worden vermoord omdat “die niet van hen zijn”. De achterliggende geest komt in principe uit dezelfde koker.
Als ik zie hoe de Heere Jezus omgaat met allerlei slag mensen, dan handelt en spreekt Hij altijd vanuit bewogenheid, niet uit dwang. “Proberen te bekeren” is dan ook geen mensenwerk en daar zal die persoon dan ook terdege rekening mee hebben te houden. Bewogenheid kent wel enige drang, maar geen dwang. Dringen laat altijd vrijheid om “nee” te zeggen. Daar begint respect. Deze gunnende vrijheid ontbreekt -als ik je goed beluister- nogal bij die persoon.
Ik weet niet wat hem/haar in deze beweegt. Wanneer deze persoon echt om jou geeft zou ik op zijn minst een andere houding van hem/haar mogen verwachten. Vragend, niet veroordelend. Zoekend, niet vooringenomen.
Overigens is dit soort respect dat jij graag zou zien van (sommige) christenen naar jou toe niet alleen iets wat naar de buitenwereld toe (niet- of andersgelovigen) zich helaas al te vaak manifesteert. Ook andere christelijke geloofsgroeperingen, kerkelijke gemeenten, modaliteiten, of mensen die ‘net even anders zijn en doen en denken dan wij’ zijn bij bepaalde geloofsgroepen of -individuen regelmatig onderwerp van afwijzing, kritiek of ontkenning. Helaas.
Als laatste geef ik je dit nog mee. Je zou bij jezelf eens kunnen nagaan waaróm juist deze ene persoon je zo irriteert. Misschien raakt hij/zij ergens een gevoelige snaar bij je?
Ds. M. F. van Binnendijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.F. van Binnendijk
- Geboortedatum:30-11-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Stadskanaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Lees ook: het weblog 'Dominee in de bajes'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je zult dus een grens moeten aangeven. Heel helder en duidelijk: "Ik wil dit niet meer en dat heb je te respecteren." Dat kun je gewoon vriendelijk maar stellig communiceren. En als de ander zich daar niets van wil aantrekken, heb ik ervaren dat de volgende reactie vaak erg goed werkt. "Ik reageer nu nog vriendelijk, maar ik kan ook bijzonder onvriendelijk worden als je wilt." Als je dat met een beetje overtuiging weet te brengen, is je probleem waarschijnlijk verholpen. Wel bereid zijn je dreigement door te zetten als dat nodig is, uiteraard.
Nu moet ik wel zeggen dat ik aan die vrienden denk als je me vraagt naar de mooie kanten van het christendom. Het is echt een 'voorleven' zonder opdringerig te zijn, dus in die zin zijn ze succesvol. Als je me naar de kwade kanten vraagt, denk ik aan lui die jij beschrijft - opdringerig, betwetering en geen respect voor aangegeven grenzen.
