Call of Duty

Ik zit met een probleem. Een (christelijke) jongen die ik goed ken, wil heel graag bij de commando’s. Dat is zijn droom al van jongs af aan. Hij wil graag goed voorbereid worden en heeft ergens gelezen dat het goed is om dit te doen door Call of Duty te spelen. Ik heb hem erop gewezen dat dit geen goed spel is. Hij gaf aan dat hij dit niet doet om te vechten, maar hij ziet dit als een militaire training. Hoe moet ik hiermee omgaan? En weet u misschien iets om in contact te komen met christelijke commando's? Alvast hartelijk dank!

Beste vraagsteller,

Een lastige vraag, want ik weet niet goed wat de eigenlijke drijfveer is van deze jongen om bij de commando's te willen en in het kader daarvan dit spel te spelen. Is het om als christen mensen te dienen, te beschermen en te helpen orde en recht herstellen waar dat wordt geschonden? Of is het eigenlijk meer om de actie en het avontuur?

Ik heb begrepen dat bij militaire training inderdaad wel simulatiegames worden gebruikt. In hoeverre Call of Duty daarbij gebruikt wordt weet ik niet. Het schijnt dat Anders Breivik die in 2011 in Oslo 69 mensen heeft gedood hier veel mee heeft geoefend. Persoonlijk zet ik grote vraagtekens bij deze manier van training. De scheidslijn tussen spel en werkelijkheid vervaagt. Dat bleek bijvoorbeeld ook uit video's die door wikileaks openbaar werden gemaakt: hoe soldaten mensen doodden van afstand en daarbij spraken alsof ze een computerspel speelden. Ik denk dat het wat met je doet en dat -als je niet erg stevig in je schoenen staat- het gevaar erg groot is dat je afglijdt en plezier gaat krijgen in dingen die normaal gesproken op zijn best een noodzakelijk kwaad zijn. Maar ik ben hierin geen deskundige, misschien kan de NCOK, waarvan ik de link aan het einde zal geven, hierin verder adviseren.

Waar ik nog wel graag op wil ingaan is hoe hiermee om te gaan. Ik meen dat het van essentieel belang is of iemand een discipel van de Heere Jezus is of niet. Alles begint daarmee. Iemand kan kerkelijk of godsdienstig zijn en proberen er bepaalde gewoonten op na te houden en bepaalde zaken als waar te belijden. Maar christen zijn is meer dan dat. Het is een gericht zijn op en leren liefhebben van de Persoon achter die waarheden. Het zal er uiteindelijk in de eerste plaats niet op aankomen welke regels we hebben gevolgd en welke leerstellingen we voor waar hebben aangenomen. Niet dat deze onbelangrijk zijn, want een onbijbelse leer kan er toe leiden dat we niet de Jezus van de Bijbel volgen. Maar bovenal zal het er op aankomen of we Jezus kennen en of Hij ons kent. Zal straks in het oordeel Jezus zeggen: "deze ken ik, die is van mij." Of zal Hij zeggen: "deze heb ik nooit gekend, ga weg van mij, jij werker van ongerechtigheid." Ben je een schaapje van de Goede Herder of niet.

Hoe wordt je een schaapje van Zijn kudde? Door bekering en geloof. Bekering van je eigen weg, bekering van het liefhebben van de wereld, of dat nu je eigen kleine wereldje is waarin je leeft of de grote wereld waarin de zonde volop wordt gebotvierd. Bekering naar God, en dat is bekering naar zijn Zoon: de Heere Jezus Christus, want Hij is de enige Weg. Er is geen andere. Dat willen we eigenlijk niet, want we willen graag onze wensen vervuld zien, met God of anders maar zonder God, en dat is de kern van onze zonde. We hebben onszelf lief boven alles en dat is de oorzaak van de vijandschap die er is tussen ons en God. Maar Christus heeft vrede gebracht. Binnenkort is het weer kerst en dan worden we er weer extra bij bepaald hoe God naar ons toekwam en de weg tot verzoening opende. Dat de engel tegen de herders zei: “Wees niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal, namelijk dat heden voor u in de stad van David de Zaligmaker geboren is; Hij is Christus, de Heere.” Door Hem krijgen we vrede met God en door Hem worden we met God verzoend. Dat geldt voor ieder mens die in Hem gelooft. Wat is nodig? Bekering en geloof!

Dat is niet een extraatje, niet alleen iets voor later na dit leven, niet alleen iets dat je een moreel kompas en wat leefregels moet geven, niet alleen een vangnet voor als je in moeilijkheden komt, niet alleen een eerste hulp bij ziekte of tegenslag, niet alleen een verrijking of zingeving in je leven. Het moet dieper gaan. Het betekent een fundamenteel veranderd leven. Fundamenteel omdat het fundament van je leven verandert. Jezus wordt het fundament van je leven in alles. Zo iemand krijgt Jezus meer en meer lief, door te groeien in de kennis van Hem, door Zijn Woord te lezen en te overdenken, door zichzelf er in te spiegelen, door een gebedsleven in een dagelijkse omgang met Hem. Door Zijn Geest die ons bijstaat en helpt begrijpen en inzicht geeft. En hoe weten we of we Jezus liefhebben? Jezus zegt: "Als iemand Mij liefheeft, zal hij Mijn woord in acht nemen; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen naar hem toe komen en bij hem intrek nemen. Maar wie Mij niet liefheeft, neemt Mijn woorden niet in acht” (Joh 14:23-24). En in 1 Joh 2 staat "Wie zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet in acht neemt, is een leugenaar en in hem is de waarheid niet. Maar ieder die Zijn woord in acht neemt, in hem is werkelijk de liefde van God volmaakt geworden. Hierdoor weten wij dat wij in Hem zijn. Wie zegt in Hem te blijven, moet ook zelf zo wandelen als Hij gewandeld heeft.” Het gaat hier om een waar discipel, een leerling en volgeling van Jezus Christus te zijn. En dat gaat heel ver, zover dat Paulus zegt dat hij zelfs elke gedachte gevangen neemt om die te brengen tot gehoorzaamheid aan Christus (2 Kor 10:5). Dit moet ons uitgangspunt zijn, in al onze zwakheid en ons struikelen en opstaan. Daarbuiten zie ik geen antwoorden.

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Zo iemand is dan in de eerste plaats een discipel van de Heere Jezus en pas in de tweede of latere plaats een commando. Zo iemand streeft er naar alles wat hij doet ondergeschikt te maken aan het volgen van Jezus. Dit zou ik proberen aan te kaarten bij deze jongen. Wil hij inderdaad leven vanuit dat fundament of wil hij zijn eigen weg gaan. En we hebben het allemaal nodig onszelf hierop telkens weer te onderzoeken (2 Kor 13:5).

Als dan iemand die een discipel van de Heere Jezus is geworden meent dat het zijn roeping is commando te worden en daarbij meent dat het nuttig is om zich te oefenen met simulatie games zoals Call of Duty, dan is dat een persoonlijke keuze. Ik denk dat een discipel van Jezus vele bezigheden hebben kan, al zullen sommige meer verzoekingen en valkuilen met zich meebrengen dan andere. Maar als dan iemand deze keuze maakt, als discipel van Christus, na gebed om wijsheid, mogelijk consulteren van anderen en een goed overdenken en afwegen van de mogelijkheden en moeilijkheden, en zich daarbij terdege bewust is van de potentiële gevaren en verleidingen die er zijn, en deze keuze dan oprecht maakt voor God, dan zou ik daar vrede mee hebben en slechts aanmoedigen in het volharden van het vertrouwen op en het volgen van Christus in alle dingen en het blijven in Zijn woord.

Maar als iemand dergelijke keuzes maakt om te doen wat hij zelf wil, niet als discipel van Christus, maar om zijn eigen wensen en dromen te vervullen, buiten Christus om, dan is er iets fundamenteels verkeerd. Wat dan voor alle dingen nodig is, is bekering: het aannemen van Jezus als Heere en Meester, Redder en Zaligmaker en zo Zijn discipel te worden.

Tot slot nog een link naar de NCOK als antwoord op de tweede vraag. Zij kunnen misschien ook verder helpen.

Ik hoop dat dit antwoord helpt.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

155 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven