Verlangen naar meer intimiteit

Ik heb een vraag over Ezechiël 23:3,8 en 21 en de context. Ik vroeg me af wat hiermee bedoeld wordt. Het gaat hierin over aanraken van de borsten dat dit hoererij is. Is dit een aanwijzing dat deze vorm van lichamelijk contact in een verkering niet mag? Of is dit een verkeerde uitleg van de tekst? Ik vind het zelf als meisje vooral moeilijk of deze vorm van lichamelijk contact wel of niet mag in een relatie. Want naar mijn idee staat het niet duidelijk in de Bijbel, maar als ik deze teksten lees misschien wel? Als stel ervaren wij dat naarmate de verkering langer duurt en onze verkering op de drie andere pijlers goed groeit, er ook verlangen is naar meer dan een knuffel en een zoen. Het is echt niet dat we alleen op het lichamelijke gericht zijn, we kunnen op alle andere gebieden heel goed met elkaar opschieten en groeien op die gebieden ook echt naar elkaar toe, maar dan is er ook wel verlangen naar meer intimiteit.

In Ezechiël 23 worden het tien- en tweestammenrijk getekend onder het beeld van twee zusters. De tien stammen worden aangeduid met de naam “Ohola” wat “haar tent” betekent en waarschijnlijk een zinspeling is op de eigenwillige godsdienst in  het tienstammenrijk, de zgn. kalverendienst in Dan en Bethel. Juda wordt aangeduid met de naam “Oholiba”. Deze naam  betekent: “mijn tent is in haar” en moet wel een verwijzing zijn naar de tempel in Jeruzalem. Ezechiël tekent hoe beide vrouwen zich te buiten gaan aan (geestelijke) hoererij. Vers 3 geeft aan dat dit al in de begintijd is begonnen. Toen ze nog in Egypte waren, ontblootten ze al hun toen nog maagdelijke borsten om ze door haar minnaars te laten strelen.
 
Ezechiël gebruikt deze beelden om aan te geven dat het volk in Egypte al de neiging had om de leefwijze en afgodendienst van de Egyptenaren over te nemen. Van het “gij geheel anders” kwam feitelijk helemaal niets terecht. Toch heeft de Heere het volk uit Egypte geleid en het een nieuw bestaan gegeven in Israël. Daar gingen de wegen van beide zusters uitéén: het rijk scheurde in tweeën. Ondanks alle zegeningen verliet Ohola (tienstammenrijk) de Heere opnieuw en pleegde weer geestelijk overspel. Nu liet ze zich verleiden door de Assyriërs. Ze zocht haar steun niet bij de Heere maar bij Assur. Ook bleef ze met een schuin oog naar Egypte kijken: ze bleef open staan voor Egyptische invloeden. Haar vroegere minnaar kon ze niet vergeten. Beeldend gezegd: Egypte mocht nog steeds aan haar borsten zitten (vers 8). Zowel bij Assur om Egypte ging het niet slechts om politieke steun maar ook om de goden van die volken waaraan men verslingerd raakte. 

Vervolgens laat Ezechiël zien dat haar zus Oholiba (Juda) het nog veel erger maakte en in haar overspel nog veel verder ging. Juda kreeg een overspelige relatie met de Babyloniërs. In politiek en godsdienstig opzicht ging de blik in de richting van de Babyloniërs. Ondertussen bleef men ook steun zoeken bij Egypte; ook de goden van Egypte oefenden de nodige aantrekkingskracht uit. Dus ook Juda doet opnieuw wat ze in de begintijd van haar volksbestaan al gedaan had: overspel plegen met Egypte. Net als Samaria staat ook Juda het de Egyptenaren opnieuw toe om aan haar ontblote borsten te zitten. Zo gaat het met Juda van kwaad tot erger. Wat in de tijd van Ezechiël inmiddels met de tien stammen gebeurd was: dat haar minaars tegen haar werden opgezet, zal ook met Juda gebeuren. Ze zullen een afkeer van Oholiba krijgen en het gevolg zal ballingsschap zijn.  Dat is het wat Ezechiël middels deze beeldende taal wil duidelijk maken.

In dit gedeelte worden dus niet allereerst uitspraken gedaan over 'hoe ver' je tijdens je verkeringstijd mag gaan. Het is eerder een beeldende verwoording van het geestelijk overspel waaraan Juda en Samaria zich schuldig maakten. Veronderstelling hierbij is uiteraard wel dat het om een vorm van intimiteit gaat die thuis hoort in een huwelijksrelatie van liefde en trouw. In die zin kun je vanuit dit gedeelte wel een lijn trekken naar de vraag die je hebt, terwijl je wel voor ogen moet houden dat de scopus van dit gedeelte toch echt een andere is.

Wat de zaak betreft die je aan de orde stelt, nog een enkele opmerking. Het lijkt me logisch dat naarmate een verkering langer duurt er ook sprake is van een groeien in en verlangen naar meer lichamelijke intimiteit. Daarom is het ook niet wenselijk dat een verkeringsperiode al te lang duurt. Dat lijkt me ook haast een vorm van de 'kat op het spek' binden. Verder lijkt het me wijs niet te hard van stapel te lopen als een huwelijkssluiting nog een poos op zich moet laten wachten. Ga niet vlak bij het randje lopen. Wie op een dag met veel gladheid vlak langs de rand van de gracht gaat wandelen, loopt een groot risico een nat pak op te lopen. Wie verder bij de grachtkant vandaan blijft, ligt ook nog niet meteen in de gracht als die een uitglijer maakt.  Zoek dus de uiterste grens niet op.

Tenslotte lijkt het me een wijs advies elkaar niet te gaan uitkleden. Dan ga je je als stel toch echt op glad ijs begeven en kun je gemakkelijk je zelfbeheersing verliezen en tot dingen komen waar je later spijt van krijgt. Seksualiteit is een heel mooie gave van de Schepper. Juist daarom is het zaak er heel zorgvuldig mee om te gaan en hoe dat het beste kan, weet onze Schepper het beste! Wie daarmee rekent mag er met een goed geweten van genieten.
 
Ds. H. Peet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Peet

• Geboortedatum:
  15-01-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht (Eben-Haëzer)
• Status:
  Actief

105 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven