God een gelofte doen

Regelmatig spreek ik iemand die aan God de belofte heeft gedaan zijn leven aan God te besteden. Dan bedoel ik het hier vooral in beroepsmatige zin, dus dingen als predikant of evangelist worden. Tot nu toe is het daar niet van gekomen, maar in zijn werkzame leven heeft hij zacht gezegd nog niet veel succes. Hij denkt dat dit komt doordat hij zijn belofte niet heeft ingelost. Tegelijk ziet hij er heel erg tegenop om aan de slag te gaan en stelt hij het steeds uit. Ik denk zelf dat hij dit eigenlijk niet wil, maar het door die belofte als een verplichting ziet. Daardoor zit er als het ware een soort kramp in. Opmerkingen dat hij ook in het vrijwilligerswerk van de kerk actief kan zijn of dat het bij God in de eerste plaats om je hart gaat, landen niet zo. Hij verwijst dan naar Prediker 5:5 en ziet dan Gods oordeel over hem komen. Graag wil ik deze persoon helpen, maar ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan en wat ik het beste kan zeggen. Kunt u mij hierbij helpen?

Het is prachtig wanneer mensen God een gelofte doen. Dat zou meer moeten gebeuren. Doch dan moet het wel heel duidelijk uit geloof gedaan worden en tot eer van God. Het komt dan voort uit een geloofsworsteling aan de troon van Gods genade, waarin we door de kracht van de Geest gedrongen worden tot het doen van een gelofte, een gelofte die de Geest Zelf  ons in het hart legt.

Ondertussen is het onopgeefbaar dat we die gelofte ook na gaan komen. Wie dat niet doet, omdat hij bij voorbeeld door ongeloof tegen de consequenties opziet, speelt daarin de boze in de kaart. Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat iemand daar gerust onder is en nog minder dat hij daar min of meer onbevangen over praat. Hij heeft de weg van geloof te gaan en daarin achter God aan te gaan. Hij mag dan ook alles in Gods hand leggen en vragen of God wil helpen. Tegelijk mag hij vertrouwen dat God Zelf de weg zal wijzen en banen.

Als, zoals de vraagsteller zegt, de persoon in kwestie stelt onder het oordeel van God te verkeren vanwege ongehoorzaamheid aan de gegeven belofte, is bekering noodzaak. Wanneer de persoon in kwestie te strijden heeft met onwil, dat mag hem er op gewezen worden dat we een grote en machtige Heiland hebben die in de weg van geloofsovergave ons door zijn liefdevolle kracht genezen wil van alle onwil. Het is voor mij moeilijk te peilen of betrokkene tot een bijzonder ambt geroepen wordt of dat het gaat om een algemene kerkelijke taak. Dat zal betrokkene zelf moeten uitmaken. En wanneer het bijvoorbeeld gaat om het ambt van ouderling of diaken, zal er gewoon gewacht moeten worden tot we in de kerkelijke weg gekozen worden. Gaat het om het ambt van predikant dan moet eigen verantwoordelijkheid genomen worden door de studie fors aan te pakken. In alle gevallen geldt dat we in vertrouwen op de Heere alleen goed af zijn.

Ds. R. H. Kieskamp