Vraag
Omdat mijn vriend en ik gaan trouwen, moeten we langs voor een gesprek bij de kerkenraad. Ik heb begrepen dat hier gevraagd wordt of het gaat om een gedwongen huwelijk en of je 'vrij van elkaar' bent. Het gaat in ons geval niet om een gedwongen huwelijk, maar we zijn niet meer 'vrij van elkaar'. Ik wil graag in de kerk trouwen en uiteindelijk ook belijdenis doen. Ik weet dat je schuldbelijdenis moet doen als je zwanger bent voor je bent getrouwd, maar is dit ook het geval met seksueel contact? Ik wil graag eerlijk antwoorden, maar absoluut geen schuldbelijdenis doen. Ik vind dat heel erg vernederend voor iets waarvan ik geen spijt heb.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Je vraag is best uitvoerig. Voor ik de vragen beantwoord, eerst het volgende. Ik begin bij het eind van wat je schrijft: “waarvan ik geen spijt heb.” Het is misschien wel goed om eerlijk op grond van de Bijbel te onderzoeken of gemeenschap voor het huwelijk nu in overeenstemming is met wat de Heere van ons vraagt. De Heere heeft er recht op, dat je dat onderzoekt. Je wilt straks in de kerk trouwen. Ik hoop dat dit meer is dan een mooie en plechtige invulling van je trouwdag; dat het niet alleen mooie vorm is, maar een hartelijke behoefte van jullie beiden om voor Gods aangezicht je huwelijkspad te beginnen. Of is het huwelijkspad eigenlijk al begonnen? Het gaat me erom, of je in je geweten gevoelt dat hier iets wringt. Heb je samen een schuld ten opzichte van de Heere? En wat doe je daar dan mee?
Je wilt straks ook belijdenis gaan doen. Ik hoop dat ook dat meer is, dan je als volwassene aansluiten bij de gemeente. Dat het meer is, dan het afronden van je catechisatietijd. Ik hoop dat je voelt, dat belijdenis doen in de eerste plaats een zaak is tegenover de Heere. Dat je daarmee onder andere belijdt dat je Hem wilt dienen en dus ook gehoorzamen, van harte. Ik weet, dat kan best moeilijk en teer liggen, maar uiteindelijk gaat het om de vraag of we de Heere echt willen dienen. Hoe verhoudt zich dat ten opzichte van jullie (huidige?) levensstijl?
Laat ik het ronduit gewoon zo zeggen: als jullie nu leven alsof je getrouwd bent, dan moet je met die levenswijze stoppen. Leer je te beheersen. Niet alleen omdat dit goed voor je is, maar omdat de Heere dat nu van je vraagt. Spreek hier met je vriend over en bid ook samen om vergeving.
En dan die kerkenraad. Ik ken jullie kerkenraad niet. Heb je een predikant die het huwelijksgesprek voert, dan kan in een pastorale setting ter sprake komen hoe jullie in de verkeringstijd met elkaar zijn omgegaan. Niet uit nieuwsgierigheid, maar naar aanleiding van bijvoorbeeld vr./antw. 108 van onze Catechismus. Het is dan een pastoraal gesprek en dan kan het bevrijdend zijn om hier open en eerlijk met elkaar over te spreken. De studeerkamer is een besloten vertrek en het gaat er niet om het resultaat van een huwelijksgesprek binnen de kerkenraad uitvoerig te bespreken.
Wat schuldbelijdenis betreft: daar is sprake van bij een openbare zonde. Dat zou het geval zijn, als er sprake is van een zwangerschap: dan wordt openbaar dat jullie gemeenschap met elkaar hebben gehad. Dan zou schuldbelijdenis moeten volgen.
Nu is dat niet het geval. Ik ga ervan uit dat als de kerkenraad vraagt of er sprake is van een gedwongen huwelijk, dat dan bedoeld wordt of er sprake is van zwangerschap: op dat moment mogelijk niet zichtbaar, maar dat kan iedereen nadien wel uitrekenen.
Ik heb de uitleg van het kerkrecht door ds. Silfhout er eens nageslagen op schuldbelijdenis doen. Hij maakt ook een duidelijk onderscheid tussen verborgen en openbare zonden. Schuldbelijdenis gaat over openbare zonden. Hij schrijft dan ook over de plaats van de kerkenraad. “De kerkenraad krijgt kennis van de zonde: 1. Door aangifte van iemand anders; 2. Als de zonde van nature openbaar is; 3. Door bekentenis van de zondaar zelf, hetzij om de consciëntie te ontladen, hetzij om verzoening te vinden; 4. Door aanklacht van iemand buiten de gemeente.
In jullie geval zou je dat dan zelf moeten aangeven. Ik kan me voorstellen dat dit in een pastoraal gesprek met de predikant aan de orde zou kunnen komen, zonder dat dit een zaak van de kerkenraad wordt. Ik hoop dat er dan tussen predikant en jullie wederzijds voldoende vertrouwen mag zijn om met elkaar over ook deze zaken te spreken.
Het gaat er echter vooral om dat je oprecht bent voor de Heere en voor deze verborgen zonde, ook in het verborgen, met elkaar je schuld belijdt en om vergeving bidt. Dat is het beste wat je doen kunt: bij Hem is vergeving. Ik hoop dat jullie echt van harte samen aan de Heere en Zijn dienst verbonden willen zijn. Dat je oprecht verlegen bent om Zijn zegen.
G. A. Terlouw
Dit artikel is beantwoord door
G.A. Terlouw
- Geboortedatum:26-11-1958
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Middelburg
- Status:Inactief
