Geestelijke band

Ik heb een aantal vragen over een onderwerp. 1. Kunnen twee mensen die bekeerd zijn en ze ontmoeten elkaar, dit aanvoelen? Voel je dan die geestelijke band? 2. Ook als iemand bijvoorbeeld bekeerd is maar het zich niet toe durft te rekenen, kan het zijn dat een ander dit toch aanvoelt? 3. Als je bekeerd bent onder de prediking van een bepaalde dominee noemen ze dat wel eens je geestelijke vader. Maar het kan toch ook dat het voor jou je geestelijke vader is, maar de dominee weet er zelf niet van. Is het dan toch je geestelijke vader? U begrijpt dat ik deze vragen niet zomaar stel... De vragen gaan namelijk over mijzelf.

In je eerste vraag gaat het over twee mensen die bekeerd zijn. De uitdrukking “bekeerd zijn” is niet zo’n gelukkige uitdrukking. Des te ouder ik word, des te minder gelukkig ik er mee ben. Wat houdt het eigenlijk in om bekeerd te zijn? Het gaat in de grond van de zaak om de dagelijkse toewending van onze ziel tot God, via Zijn Woord en het gebed.

Merk je, als je zelf dit beoefent, of iemand die je ontmoet, dit ook beoefent? Ja, want de levenshouding en de taal van iemand die een tot God gekeerd leven leidt, is anders dan van iemand die van God afgekeerd leeft - en een tussen-levenshouding is er niet. Wanneer je dan met zo iemand in gesprek raakt (want ‘ontmoeten’ is natuurlijk meer dan zwijgend in de trein zitten of op het perron staan), dan herken je dezelfde taal en hetzelfde verlangen. Dit kun je omschrijven als het voelen van een geestelijke band.

Maar ik moet een nare waarschuwing hierbij plaatsen. Je kunt je lelijk vergissen, omdat iemand ook de dingen van God kan napraten.

Net andersom kan ook (en dat is niet naar, maar ook niet fijn): de manier waarop mensen over God en Zijn dienst spreken, verschilt soms van de manier waarop jij daarover spreekt. Daarom kan het zijn dat je elkaar niet herkent, terwijl er toch wel geestelijk leven bij die ander is. Dit kan te maken hebben met de cultuur, de opvoeding, de prediking, Gods leiding of onderwijzing. Alles spreken dezelfde taal, maar dit wordt niet altijd herkend. Helaas.

Verder is er verschil tussen het gevoelsleven van het ene kind van God en van het andere. Sommigen zijn sensitief, voelen al gauw wat aan (en vergissen zich wel eens). Anderen zijn dit veel minder en klagen misschien dat ze nooit een andere gelovige ontmoeten. Het is duidelijk niet onfeilbaar.

De uitdrukking “geestelijke vader” is niet zozeer bedoeld voor degene die door God gebruikt werd in een (eenmalige) preek om je tot Christus te leiden, tot geloof te brengen. Maar we gebruiken die uitdrukking eigenlijk alleen wanneer er een proces komt/is gekomen van geestelijke begeleiding (en dat is uiteraard tweezijdig). Ik denk aan de enige keer dat de Bijbel het hierover heeft, namelijk in 1 Korinthiërs 4 vers 15: “Al had u tienduizend leermeesters in Christus, toch hebt u niet vele vaders. Want in Christus Jezus heb ik u door het Evangelie geteeld.” Het gaat daarbij niet om een eenmalige gebeurtenis (van één preek), maar om het brengen van zielen tot Christus, waarbij een wederzijdse band aanwezig is.

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

259 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven