Vraag
Ik zit met een knellende vraag. Ik heb geen zondebesef en geen berouw. Het doet me geen verdriet als ik eraan denk dat ik God dagelijks terg met mijn zonden en ik word ook niet bevreesd als ik me probeer voor te stellen, hoe toornig God op mij is! En dat mij de eeuwige verdoemenis staat te wachten! O, dat getuigt toch wel van een dood, levenloos hart! Dat laatste blijft me maar voor ogen zweven: dood, dood en geen berouw! Dan wordt het me, onder het bidden vooral, bang om het hart. En ik durf niet meer verder te bidden, want wat moet God met zo iemand als ik? Toch moet ik juist bidden, want alleen de Heere God kan mij dat ware leven geven. Maar dan komt er gelijk naar boven, dat God rechtvaardig is, als Hij mij voorbij gaat. O, wat moet ik toch? Een meisje.
Antwoord
Wat moet ik met deze brief? Ik weet het niet. Het is mijn bede dat God voor een oplossing zorgt, want wij kunnen elkaar niet helpen.
Als we geen zondebesef hebben, wat moeten we dan met een zonde-vergevend God? Als we geen berouw hebben, wat moeten we dan met de troost van de Heilige Geest? Als het ons geen verdriet doet, dat we de Heere dagelijks tergen, hoe zal er dan plaats komen voor de lijdende en stervende Borg Jezus Christus? Als we onbevreesd over de eeuwige verdoemenis kunnen nadenken en over Gods toorn, dan zijn we wel bijzonder hard!
Wat moet ik antwoorden op de vraag van dit meisje: wat moet ik toch? Er blijft maar een ding over: Heere, grijpt U dat meisje in haar hart, maakt U voor haar de zonde tot smart!
Het troost mij dat ik zeker weet dat van al de miljoenen kinderen van God in de loop der eeuwen er niet èèn is geweest, die anders was dan jij: geen zondebesef, geen berouw, geen verdriet en geen vrees. Het enige wat adamskinderen hebben, is: een hart, zo hard als graniet. Er is geen doorkomen aan. Er is geen beginnen aan. God alleen, de Almachtige, kan het doen met Zijn onweerstaanbare genade. Dan werkt Hij. Dat is mijn enige hoop in het schrijven van mijn Om Sions Wil artikelen en in het preken en in het catechiseren en in het bezoekwerk. Als de Heere het niet doet, gebeurt er niets.
Ezechiël heeft net zo'n ervaring beschreven in hoofdstuk 37. Hij ziet een vallei, een dal vol lijken. Nee, niet vol lijken al zou dan het wonder van levend worden net zo goed een daad van God alleen zijn geweest, maar vol geraamten. Nee, zelfs niet vol geraamten (lijken zonder vlees). Maar vol doodsbeenderen. En dan staat er ook nog bij om alles volstrekt, volstrekt en nog een keer volstrekt hopeloos te maken: en zie, zij waren zeer dor. Nu, wat moet ik als prediker met een kerk vol doodsbeenderen? Onbegonnen werk. Nu vraagt de HEERE: mensenkind, zullen deze beenderen levend worden? En Ezechiël antwoordt: Heere HEERE, U weet het.
En wij weten het: ze worden weer levend. Hoe? Doordat God het doet. Mis! Natuurlijk, je hebt gelijk: God alleen heeft het gedaan en de profeet heeft echt God niet geholpen. En toch: hoe maakt God deze zeer dorre doodsbeenderen levend? Ezechiël krijgt opdracht om het meest dwaze te gaan doen, wat je je kunt indenken: hij moet gaan preken tegen deze doodsbeenderen. En dan gaat het gebeuren: God laat eerst elk bot op zijn plaats komen. De losse knekels worden geraamten. Maar ze zijn nog lang geen levende mensen. Dan legt de Almachtige zenuwen en spieren op die geraamten; dan legt Hij er vlees op en dan trekt Hij er een huid over heen. Onbegrijpelijk, onmogelijk. Als ik er iets aan moest doen (of de verstgevorderde wetenschap in biologie, fysica, chemie of zo) dan was het volstrekt, volstrekt, volstrekt hopeloos, voor eeuwig. Voor jou ook, meisje dat de brief schreef.
En dan moet Ezechiël voor de tweede keer profeteren om aan te duiden dat er nu een heel nieuw wonder gaat gebeuren. En de HEERE zendt Zijn Geest in deze lijken, en zij worden levend en staan op hun voeten.
Dat is mijn enige hoop voor allen die dit lezen. O, al ben je morsdood, dan kan de Levende God jou levend maken.
Nog èèn ding: je schreef God is rechtvaardig als Hij mij voorbij gaat. Ik wens jullie allen toe, dat je dit gedurig zult bedenken en dat je mag leren het daarmee volledig eens te zijn.
Ds. W. Pieters
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Pieters
- Geboortedatum:27-06-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Elspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
website: dspieters.refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
die zondeval is zo bitter en diep!
met ons verstand weten we dat we zondaren zijn,maar t,zal ons niks helpen,als we niet wedergeboren worden,door het wonder!!!
je bent eerlijk,vertel alles aan de Heere,al je vijandschap!!je niet voelen,dodigheid,ja dood in zonde en mishage toch?
zeg maar,Heere kheb gehoord ,dat geen zonde U in de weg staan
alles kwijt ,geen kennis van wat dan ook!!!
wilt U plaats maken in mn hart?dwars tegen mn niet willen in!
en dit aanhouden!!!!met uw verstand
alleen de Heere kan het in th,art schenken.
praat niet na,wat je hoort,beleven=nodig!!!
Dominee Pieters waarom schrijft u ?!:
Nog èèn ding: je schreef God is rechtvaardig als Hij mij voorbij gaat. Ik wens jullie allen toe, dat je dit gedurig zult bedenken en dat je mag leren het daarmee volledig eens te zijn.
Ik snap het doel en de bedoeling hier niet van en lees ook nergens in de Bijbel dat dit zo moet. Misschien lees ik niet goed en/of heb ik iets gemist??
De dominee herhaalt wat dit meisje zegt. Hij is het met haar eens.
Hij wenst dit ons toe omdat het naar mijn inzien ook de waarheid is. God staat toch in het recht ook jou voorbij te gaan? Je hebt het toch niet verdiend? Als mens zijn we hier vaak opstandig tegen, dat we toch wel iets goeds bij kunnen dragen of we nog wel iets zijn. Nee, we moeten alles kwijtraken en Jezus alleen overhouden. En de Heilige Geest moet het ons leren het hier met ons hele hart mee eens te zijn dat God rechtvaardig is als Hij ons voorbij had gegaan door onze eigen schuld. Als je dat in gaat leven voel je bewondering en diep ontzag voor de grote God als Hij jouw verlosser is.
Ben je het waard dan dat God naar jou om ziet? Zou God onrechtvaardig zijn als hij jou voorbij ging?
De Heere Jezus zegt nergens , heb je wel genoeg verdriet over je zonden?
De Heere roept ook jou! Vlucht met alles naar Hem, en wacht niet af tot je een keer zondekennis krijgt!
Hij zegt , wend je naar mij toe, alle gij einden der aarde, en word behouden!
Dat is het, daar zijn verder geen verwijs teksten voor nodig neem ik aan.
Zonder dit besef heb je de Heere Jezus niet echt nodig denk ik. Als je ziek bent, heb je toch een dokter nodig, niet als je weet: ok, als ik hoofdpijn krijg, ga ik naar de dokter.
Hartelijke groet, een jonge vrouw
Hij wil geen mensen voorbij gaan, maar mensen redden! Welk beeld van God creëren we zo?
Hij is zo genadig, barmhartig en groot van goedertierenheid, en Hij wil niet dat er enigen verloren gaan, maar allen tot bekering komen! Ja Hij zweert het bij Zichzelf, zo waarachtig als ik leef, Ik heb geen lust in de dood van zondaren, maar daarin dat zij zich bekeren en leven!
Maar daarnaast is het geen fout van God als Hij ons voorbij gaat. Wij zijn toch (in de zondeval van adam en eva) van Hem weggegaan? En vanwege onze zonden is de eeuwige straf toch heel terecht?
Zolang wij het nog 'logisch' of 'terecht' vinden dat God ons aanneemt tot Zijn kinderen, zijn we denk ik niet met lege handen tot Hem gekomen.
Ik bedoel dat, je, overigens niet persoonlijk.
God kan zelfs uit stenen Abraham kinderen kan verwekken. Bij de Heere zijn alle dingen mogelijk.
Je zegt: "O, dat getuigt toch wel van een dood, levenloos hart! Dat laatste blijft me maar voor ogen zweven: dood, dood en geen berouw!"
Hoe ben je daar achter gekomen? Want een dode weet niet dat hij dood is. Een dode klaagt niet over zijn doodstaat.
Want de levenden weten dat zij sterven zullen, maar de doden weten niet met al(Pred. 9:5).
Nadat Lazarus opgewekt was door het machtwoord van Jezus(Lazarus, kom uit), was hij omhangen met de doodsdoeken. Wat heb je nodig? Wat Jezus zei tegen Lazarus: Ontbindt hem en laat hem heengaan(Joh. 11:44).
@Justin: Sommige mensen voelen niet dat ze ziek zijn. Ze komen het te weten door bijvoorbeeld een bevolkingsonderzoek of door andere omstandigheden. Dan zegt de dokter niet: kom maar terug als u daadwerkelijk voelt dat u ziek geworden bent. Je kunt verstandelijk zeer ongerust zijn over je toestand zonder dit daadwerkelijk diep te beleven/voelen. En ook dan ben je welkom bij Christus.
Ja, dat is onze enige hoop, want kan een dode iets? Wil een dode levend worden? Voelt hij iets? Kan hij het met God eens zijn dat God aan hem voorbij gaat?
Dit alles kan een dode niet.
Maar boven dat alles staat God, en Zijn wil is geopenbaard in Zijn Woord:
Dat hij geen lust heeft aan de dood van een goddeloze, maar daarin dat hij zich bekere en leve. Zoals Lydian ook al aangaf.
Een ieder die de Naam des Heeren aanroept zal zalig worden.
Wend u naar mij toe, alle gij einden der aarde, en wordt behouden.
God is rechtvaardig dat Hij ons voorbij gaat, want we hebben niets. Maar Hij WIL ons niet voorbij gaan!
Daar ligt onze redding.
We hebben niets van onszelf, geen leven, geen zondebesef, geen berouw.
Ga op je knieën, leg je harde, dode hart voor Hem neer en vraag of God je wil maken zoals Hij je hebben wil.
Wat verwacht je? Waar wacht je op? Hoeveel tranen moeten er vloeien? Als je werkelijk ervan overtuigd bent dat je 'dood' bent, waarom bid je dan nog? Ik heb de indruk dat je ergens wel weet hebt van de nabijheid van God. Waarom bid je anders?
Zelf heb ik jaren niet kunnen voelen omdat dat was beschadigd en toch ben ik ervan overtuigd dat God ook toen al bij mij was en me droeg. Iemand die tot Hem komt, laat Hij niet in de kou staan! Het lijkt alsof je voorwaarden stelt aan jezelf, om tot Hem te mogen naderen. En die heb je niet nodig! Bid tot God, wandel met Hem, zoek Zijn kinderen op en leef! Je bent niet op aarde gezet om in angst te leven.
Er schiet me nog iets anders te binnen. Als het echt altijd zo moet gaan zoals jij schrijft, kunnen mensen met een autistische stoornis dan wel worden gered?
- 1
- 2
