Naar je ouders luisteren

In hoeverre moet je naar je ouders luisteren? Mijn situatie ligt zo: drie maanden heb ik een relatie gehad met een 28-jarig jongen (zelf ben ik 20 jaar). Dat ging met ups en downs, mede ook omdat hij werkeloos is. Wat kerk betreft kwam we er samen wel uit. Op seksueel gebied zijn wij veel te ver gegaan (maar geen gemeenschap). Omdat hij op zichzelf woont was het ook moeilijk grenzen te bewaren. Twee keer heb ik ook bij hem geslapen zonder dat er iets is gebeurd. Na drie maanden heb ik dit ook tegen mijn ouders verteld en dit deed de deur dicht bij hen! Ze hadden geen vertrouwen meer in hem. Conclusie: ik moest het uitmaken. Voor mijn eigen bestwil, zeiden ze. Met mijn verstand heb ik het nu uitgemaakt, maar mijn gevoel ligt nog bij hem. We zijn als het ware van elkaar losgescheurd. Wat moet ik doen?

Beste vraagsteller,

Kort en krachtig: naar je ouders luisteren! Waarom? Omdat zij het beste met je voor hebben, neem dat maar van mij aan! Een 28-jarige die op zichzelf woont heeft in ieder geval verantwoordelijkheid tegenover een veel jonger meisje. Daar hoort het bewaren van grenzen bij, in plaats van dat zelfstandige wonen als een excuus te gebruiken voor het overschrijden van welke grens dan ook. Onvolwassen gedrag. Van jullie beiden.
 
Houd je inderdaad maar even verre van zulke vriendschappen die níét lijken te gaan om naar-elkaar-toegroeiende-liefde maar om het bevredigen van begeerten. Dat heeft niets met het geluk van de ánder te maken, maar met ík-gerichtheid!

Misschien wil je gevoel nog niet zo mee met je verstand, maar liefde heeft óók te maken met rationele keuzes. Die ouders soms nog moeten maken voor hun ‘grote’ dochters, ja.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven