Vraag
Ik (vrouw, 22) loop al een tijdje met een vraag rond en ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan. Ik heb een periode gesprekken gehad met een vrouw van het jongerenpastoraat van mijn kerk, een PKN-gemeente. In het begin waren deze gesprekken best fijn en had ik er ook echt iets aan. Regelmatig vroeg ze of ik kwam eten en dan zouden we daarna nog even praten. Tijdens deze maaltijden was er constant ruzie tussen haar kinderen. Als puber moest ik het niet in mijn hoofd halen om ruzie te maken aan tafel en zeker niet als er visite was. Ik ergerde me er aan, maar zei er nooit wat van. Tijdens de gesprekken, en de mailwisselingen ging deze mevrouw steeds meer en meer over mij 'moederen'. Op een gegeven moment was ik daar een beetje klaar mee en heb haar via een mail duidelijk proberen te maken dat het contact tussen ons ging stoppen. Helaas kwam deze boodschap niet echt aan, want de eerste regel van de reactie luidde: “Ik vind het jammer voor je dat..." Met andere woorden, ze legde het probleem weer bij mij neer. Na de kerkdiensten probeert ze me ook altijd nog eventjes te spreken, maar dat probeer ik te ontlopen. Van de week kreeg ik weer een mail van haar met daarin onder andere: “Je blijft in mijn gedachten”, ”je bent niet altijd in de kerk” enz. Moet ik nu echt een lijstje maken wanneer ik wel en niet in de kerk ben, moet ik aan haar verantwoording afleggen? Zo'n mail kan mijn dag flink verpesten en dan ben ik weer boos op mezelf dat ik boos word van zo'n mail. Ik heb nog niet gereageerd en dat ben ik ook eigenlijk niet van plan. Zakelijk melden dat ik geen zin meer heb in gesprekken, met een goed onderbouwde mening werkt niet. Negeren werkt ook niet, want zondag staat ze weer voor mijn neus met de vraag waarom ik niet gereageerd heb en of het allemaal nog wel goed met me gaat. Heeft u misschien een tip waardoor dit gaat stoppen?
Antwoord
In de eerste plaats is het goed om uit te gaan van de goede bedoelingen van deze vrouw. Ook al ervaar je het als 'moederen', zij ziet waarschijnlijk dat je iemand nodig hebt die wat voor je kan betekenen. Zo ben je ook in contact met haar gekomen, neem ik aan. Dat je vervolgens een beetje klaar bent met haar pastoraat heeft ongetwijfeld te maken met het gevoel dat je haar niet meer nodig hebt. Zij kan dat niet accepteren omdat ze vindt dat je deze vorm van pastoraat juist nodig hebt. Elke vorm van verweer daartegen ervaart deze serieuze werker in het pastoraat als een teken dat je juist deze vorm van pastoraat nodig hebt.
Hoe kun je dit doorbreken? Volgens mij is het goed om een gesprek te hebben met iemand die in de gemeente dit jongerenpastoraat aanstuurt. Waarschijnlijk wordt dit werk in de gemeente uitgevoerd onder verantwoordelijkheid van de kerkenraad cq. een jeugdambtsdrager. Wellicht dat het goed is om jouw probleem daar neer te leggen en te vragen of er van die kant een poging gedaan kan worden om het pastoraat aan jou te beëindigen. Jij moet dan wel goed aan kunnen geven dat je dit niet meer nodig hebt en de verantwoordelijkheid zelf neemt om hiermee te stoppen. Misschien is dat de beste weg om uit deze impasse te komen.
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Naast de tips van de dominee is het misschien ook een idee om haar te bedanken voor haar inzet. Ga nog één keer langs met een bloemetje voor haar en wat lekkers voor de kids, bedank haar voor haar steun in een tijd waarin jij het moeilijk had. Daarmee maak je duidelijk dat je het nu op eigen kracht wil doen, je kunt haar vragen jou daarmee te willen helpen door het (e-mail)contact stop te zetten. Beloof haar in de toekomst nog eens te laten weten hoe het me je gaat.
En wat haar kinderen betreft, probeer die ervaring voor jezelf te houden. Als je bij een ander aan tafel zit, zie je nu eenmaal andere gewoonten dan jij thuis gewend bent. Dat hoeft niet te betekenen dat dit per definitie verkeerd is. Dit gedrag zou trouwens ook voort kunnen komen omdat ze de aandacht van hun moeder met jou moesten delen. Waardeer dit en probeer het blijvend te waarderen, het is niet niks als een moeder naast haar gezin ook open wil staan om anderen tot een hand en een voet te zijn.
Zulke gesprekken moet je helemaal niet gaan vermengen in een privésfeer. Begrijp ik echt niet van die vrouw.
Dit hoor je 1 op 1 te doen lijkt me, in de avonduren bijvoorbeeld als zij een gezin heeft. Of overdag als de kids van haar naar school zijn.
Dan hou je privézaken en pastorale gesprekken o.i.d. gescheiden en voorkom je ook dat je je gaat ergeren aan dit soort dingen. Toch ook helemaal niet de bedoeling dat ze verder over je gaat moederen en al helemaal niet dat ze zoveel op je let...veels te beklemmend wordt het dan. En je bent al 22 jaar!! Zou het echt eens 1 op 1 duidelijk en kort met haar bespreken, dat werkt beter dan een email. Succes en sterkte!
Jij geeft grenzen aan, zij walst daar overheen.
Je blijft in mijn gedachten? heeft ze gezegd, Ik heb hier geen fijn gevoel bij.
Was zij er om jou te ondersteunen of moet jij haar een goed gevoel geven?
Volg de raad van de ds van Mourik op en ga naar degene die het jeugdpastoraat coördinerend.
Het zal toch niet de bedoeling zijn dat het een verstikkend net wordt.
veel sterkte
