Roeping tot predikant

Aan ds. A. A. Egas. Beste dominee, al een geruime tijd loop ik met vragen of de Heere mij roept om Zijn Woord te verkondigen. Vaak komt dan de tekst naar boven: "Weid Mijn lammeren, hoed Mijn schapen." Maar na een tijdje ebt dat weer weg en ga ik gewoon verder met mijn huidige opleiding. Naast deze vragen is er ook een verlangen om Zijn Woord uit te dragen. Door Gods genade mag ik weten dat Christus voor mij betaald heeft. Ook al gaat het geloofsleven met ups and downs, toch mag ik elke keer weer in Christus de ruimte vinden die er ligt voor zondaren. Het verlangen is er dan om mensen Zijn Woord voor te houden. Dit verlangen is de ene keer sterker dan de andere keer. Nu vraag ik mij zo vaak af of dit niet van mezelf is. Daarnaast ervaar ik de laatste tijd steeds meer weerstand bij het volgen van mijn huidige opleiding. Ik doe m'n best, maar de laatste tijd lijkt het wel of er wegen worden afgesneden. Ik werk hard aan m'n opleiding, maar alles lijkt tegen te zitten. Ook in het leren vind ik geen vreugde meer. Dit alles leg ik de Heere in het gebed voor en vraag dan om antwoorden. De volgende zondag bidt de dominee dan of de Heere nog mannen wil uitstoten, maar enkele weken later wordt er dan gepreekt dat niet iedereen dominee hoeft te worden om van Hem te getuigen. Dit brengt bij mij veel onzekerheid met zich mee. Wat is nu eigenlijk roeping? Kunt u mij handvatten geven om hierin duidelijkheid te krijgen? Ik weet dat u mij niet op een briefje kan geven of het wel of niet zo moet zijn. Toch hoop ik dat u mij raad en advies kan geven. Alvast bedankt. Hartelijke groet, een jongeman.

Waarde vriend,

In de tijd dat jouw vraag tot mij kwam, las ik aan tafel het woord van de apostel Paulus uit 1Timotheus 3 vers 1: "DIT is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk." In verband met je vraag is het heel treffend en onderwijzend wat onze kanttekeningen  opmerken bij de woorden "lust heeft": of begerig is. Hij spreekt niet van enigen lust of begeerte van eergierigheid, maar van een toegenegenheid des gemoeds, hetwelk zichzelf door behoorlijke middelen daartoe bereid en gewillig toont; zichzelven evenwel altijd onderwerpende aan het oordeel der gemeente, en een wettig beroep verwachtende. Het antwoord op je vraag is dan eigenlijk niet eens zo moeilijk. Wanneer die begeerte aanhoudt en steeds sterker wordt, zodat je er naar je diepe overtuiging niet meer onderuit kunt, het de weg der middelen is om je bij je kerkenraad te melden. Zo wil de Heere in de weg van de voorzienigheid je Zijn wil tonen. Ik weet niet tot welk kerkverband je behoort, maar in de afgescheiden kerken is dat de regel naar de Dordtse kerkorde. Ik weet dat de procedure in de PKN/HHK iets anders is, maar daar zou je naar kunnen informeren.

Het gaat er dus om, dat je niet gedreven wordt door verkeerde motieven als eer en roem. Maar om een hartelijke verlangen, gewerkt door Gods Geest om anderen het Woord Gods te verkondigen. Het moet er m.i. wel omgaan, dat je weet dat de Heere het in je hart gelegd heeft en dan leeft het toch: "Hier sta ik, ik kan niet anders." Dan is er iets van een heilig moeten.

Wanneer we zo de roeping in ons hart voelen, moeten we ons stellen in de weg der middelen. Het is goed om het dan voor te leggen aan de broeders kerkenraad. In die weg mag je ook vertrouwen dat de Heere je daardoor de weg wil wijzen die je gaan moet. Vind je die stap op dit moment nog te ingrijpend dan is het altijd raadzaam om je zaak te bespreken met een ervaren predikant, in wie je ook vertrouwen hebt. Hij kan naar je luisteren en je raad geven in deze tere zaak.

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

85 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven