Vraag
Waarom wordt er bij ons (in de Ger. Gem.) tijdens een rouwdienst niet de kist voorin de kerk gezet?
Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?
In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden.
Antwoord
Beste vraagstel(ster)ler,
Het is in sommige gemeenten wel toegestaan de kist voor in de kerk te plaatsen. Bij anderen ontmoet het tegenstand, omdat het zou afleiden van het gesproken woord bij de meditatie. En omdat het een Rooms gebruik is.
Ik vind het een middelmatige zaak, maar ben er geen voorstander van. Het is een zaak van het gevoel. Het Woord is er voor de familie en de aanwezigen.
Hartelijke groeten,
Ds. H. Paul
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
- Bijzonderheden:
Rare vraag misschien, maar waar is de kist dan wel? Die laat je toch zeker ook niet in de auto achter.
En dus ben je als lid van een gemeente overgeleverd aan het gevoel van de kerkenraad. Helaas heb ik recent bij de begrafenis van een familielid ervaren dat die kerkenraad een complete waslijst van do's en vooral don'ts had opgesteld. Dat ging nog veel verder dan geen kist in de kerk: zelfs het dankwoord mocht door een familielid niet in de kerk worden uitgesproken. Dat moest op de begraafplaats. Kennelijk was de desbetreffende kerkenraad overgevoelig, bij het allergische af..
Voor mijn vader die 12 jaar geleden overleed was het de hoofdreden om voor zijn begrafenis af te zien van een rouwdienst in de kerk, maar in plaats daarvan vanuit een rouwcentrum. 'Ik wil niet in een zijkamertje staan', was zijn motivatie, die we hebben gerespecteerd. Voor een overgevoelige kerkenraad moet je helaas af en toe een omweg verzinnen..
Al met al vond ik het in Barneveld een gemiste kans van de predikant dat ten eerste niet de kist voorin de kerk was en ten tweede dat er niks over de persoonlijke relatie en gesprekken met haar gezegd werd, terwijl het toch om hetzelfde kerkverband gaat.
Ik ben zelf Chr.Ger., maar het eerbiedvolle van mijn opa en hoe die dienst geleid werd ten opzicht van mijn oma heft mij enorm veel verdriet gedaan.
Ik val bijna van mijn stoel van verbazing.. de lijst van do's en don'ts waar ik het over had komt uit de GG van Rijssen-Zuid!
De gestorvene of overledene voor in de kerkt is al een preek op zich.
Heden ik, morgen gij.
@CrA Gelukkig is de kerk geen tabernakel. Anders mogen bijv. vrouwen die ongesteld zijn ook niet in de kerk komen. Dus jouw vergelijking gaat mank. En ik ga ervan uit dat als er een dienst in de kerk is, de overledene voor eeuwig Gods lof in de hemel mag zingen. Geen mooier getuigenis dan dat toch. En volgens mij is het idee dat het een rooms gebruik is, al van heeeeel lang geleden.
Geen mooier getuigenis van de overledene? Sorry, maar ik hoor die dode niet meer getuigen.
Rooms gebruik van heel lang geleden? Je zou ze maar de kost moeten geven, die nog een stil gebedje voor de overledene doen.
Waar ik meer moeite mee heb, dan wel of geen kist voorin de kerk, is het feit dat de overledene tijdens de preek soms zo zeer geprezen wordt, dat het inderdaad bijna Rooms overkomt. Het mag dan een kind van God zijn die begraven wordt, maar wordt God hiermee geloofd en geprezen, als er alleen maar positieve zaken over de overledene gezegd wordt, zoals het was zó'n goede moeder, ze deed dit niet en ze deed dat niet. Dat komt voor mijn gevoel heel dicht bij het Farizeistische gebed: ik dank u Heere, dat mijn vrouw/moeder niet was, zoals die moeder die net iets eerder begraven werd en waar dit allemaal niet van gezegd werd of kon worden...
Natuurlijk is het verdriet groot en herinner je je het liefst de goede eigenschappen van een geliefde overledene en praat je daar graag over. En dat mag. Maar moet dat tijdens een dienst? Moet óók tijdens een rouwdienst het Woord van God en Zijn eer niet centraal staan...?! Bovendien geloof ik het niet, ik geloof niet dat een moeder alleen maar geprezen kan worden, élke moeder is een zondares, élke moeder maakt fouten. Die hoeven niet uitgemeten te worden tijdens een rouwdienst, maar andersom hoeft dan toch ook niet.
En niet alleen bij een begrafenis. Wat worden er een mensen (subtiel) de hoogte ingestoken in het gebed en in kerkelijke bladen. Lees alleen de berichten maar in de Saambinder over het uitdelen van lintjes... Of de dankberichtjes in de kerkbode, waarin mensen melden dat zij zóóóóveeeeellll meeleven hebben gehad. Tjonge, dan moet jij toch wel een gewaardeerd en gerespecteerd mens in de gemeente zijn als zóóóvelen aan jou denken, terwijl een ander in diezelfde gemeente maar één kaart krijgt tijdens een vergelijkbaar heugelijk feit of moeitevol lijden, zoals mij eens in vertrouwen is gezegd. Nee, die persoon durfde het niet in de kerkbode te zetten: dank jullie wel dat er geen hond is geweest die met mij meeleefde... Dat doe je niet. Het is echter wel praktijk.
word er ook geen rekening gehouden met de verwerking dan?
broertjes, zusjes die vragen waar is papa, mama of hun broer of zus nu?
het is vaak al zo moeilijk in zo,n tijd!
Zoals bij mijn oma werd alleen haar naam afgelezen en dat was het en dat kan mijns inziens niet de bedoeling zijn.
Vergeet niet dat een afscheidsdienst ook een stuk rouwverwerking is voor de achterblijvers. Als zij er prijs op stellen om de kist in de kerk te hebben, moeten wij als buitenstaander daar heisa om lopen maken? Wees een ander niet tot aanstoot!
- 1
- 2