Vraag
Er zijn al veel vragen gesteld over een tweede huwelijk, maar meestal gaat het om echtscheiding. Zou iemand kunnen reageren hoe je verstandig om kunt gaan met een tweede huwelijk als het om een weduwnaar en weduwe gaat? Het accepteren van een 'nieuwe' vader of moeder is ook niet gemakkelijk en de kinderen kunnen niet meer terugvallen op hun eigen ouder, die er niet meer is... Ben je niet te veel ik-gericht bezig als je een huwelijk aangaat wat je kinderen liever niet hebben, want ze gaan liever als een éénouder gezin verder. Waar kan ik goede tips vinden?
Antwoord
Beste vraagsteller,
U vraagt goede tips over het accepteren van een nieuwe vader of moeder. Er is er één: LIEFDE. Met hoofdletters. Véél liefde. Naar ieder met wie u te maken heeft en/of krijgt (ik ga ervan uit, dat u de weduwe of weduwnaar met kinderen bent). Nu is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat besef ik heel goed. Maar wanneer u -na een verdrietige periode- een nieuwe partner vindt is “liefde’”het eerste sleutelwoord in alle nieuwe relaties die daarmee samenhangen.
Het tweede is “erkenning”. Beide hebben met géven te maken. En dat hoeft níét egoïstisch te zijn, wanneer u beseft dat de overleden ouder nóóit weggepoetst kan worden, of vergeten, of plaats moet maken voor de nieuwe ouder. Dat kunt u laten zien, door (trouw-, familie-) foto’s op een prominente plek in uw huis neer te zetten (op te hangen). Dat kunt u laten zien door de namen van de overledenen te blijven noemen. Door over het verleden te blijven praten. En ook, door de níéuwe situatie niet alleen bespreekbaar te máken, maar eveneens te hóuden.
Als het goed is gaan kinderen na verloop van tijd hun eigen leven leiden. De deur uit. Trouwen misschien. Is het dan ‘eerlijk’ om de alleen-gebleven-ouder ‘achter’ te laten? Nee, zegt u waarschijnlijk, want dat is de natuurlijke gang van het leven. Maar ook dat moet u met elkaar bespreken, want in zo’n situatie zou u mogelijk opnieuw alleen zijn, terwijl dat niet zou hoeven te gebeuren! Mogelijk zou het ook een claim leggen op het kind dat het langste thuis woont. Praten, dus. Open en eerlijk. Met elkaar. Met (alle) kinderen, hun eventuele partner, en uw nieuwe vriend(in).
Blijft u nu vanwege de kinderen als eenoudergezin verder gaan, dan kán dat een góéde keuze zijn, maar wellicht laat u de kans op nieuw geluk liggen. Vraag is daarbij of uw kinderen dát van ú mogen vragen (hangt misschien nu ook nog wel van de leeftijd van de kinderen af, maar ook voor hen geldt dat liefde geven is in plaats van nemen, toch?). Die keuze maakt u echter in eerste instantie zelf. Die keuze maakt u óók samen met de nieuwe partner.
Zo ziet u dat liefde, samen met het geven van erkenning voor ieders unieke leven, vooral te maken heeft met géven. En ook -heel nuchter- met het maken van kéuzes, in eerlijkheid en openheid.
Alle verandering zal weerstand en emoties oproepen, mogelijk ook in bredere familiekring. Ook hier geldt, dat liefde als een teer plantje groeikansen moet krijgen om te kunnen (over)leven!
Heel veel nieuw geluk toegewenst!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier even een reactie van iemand die zelf een 'nieuwe' moeder heeft. Een 'nieuwe' moeder waarvan ik heel veel hou!
Er over uitweiden wil ik niet, ik wil alleen even een denkrichting aanwijzen.
Een tweede moeder/vader kan de eerste niet vervangen. Dat hoeft ook niet.
Zelf heb ik het altijd vergeleken bij het hebben van 2 schoonmoeders. Misschien kun je daar iets mee? Als je zelf degene bent die hier misschien de nieuwe vader/moeder gaat worden, kun je de kinderen misschien vragen om je als schoonvader/moeder te zien.
Zelf had ik al een relatie toen mijn vader mijn nieuwe moeder als vriendin kreeg. Voor mezelf had ik het idee dat, ook al zou ik tegen de relatie zijn (wat ik niet was), dat ik dan nog niet tussen hen in zou mogen gaan staan. Juist omdat ik merkte hoe gelukkig een relatie je maken kan. En je wilt je vader/moeder toch graag gelukkig zien?
Misschien heb je er wat aan, misschien niet, maar bij deze...
Of je egoïstisch bezig bent weet jezelf het beste. Alhoewel, als je verliefd bent.....verlies je meestal de realiteit uit het oog (ook als je al wat ouder bent!) en zie je de toekomst veel te rooskleurig.
Wonen de kinderen nog thuis (zijn ze nog jong) en gaat het niet goed tussen de kinderen en de nieuwe liefde, dan zou ik heel goed nadenken of dit de juiste weg is.
Het kan ook, dat de kinderen nog niet zover zijn in hun rouw, dan je dat zelf bent. Zij zijn dan nog niet toe aan iemand anders op de plaats van de overleden ouder.
Mijn advies: doe het heeeeel rustig aan. Geef de kinderen echt de tijd om eraan te wennen.
Vergeet niet dat het nooit meer wordt, zoals het was. Een tweede huwelijk is geen voortzetting van het eerste.
De kinderen zijn dan volop in de rouw, met het acceptatieproces en dan wil je nog geen nieuwe man of vrouw naast je ouder zien.
Van de nieuwe inkomende partner, wordt veel inlevingsvermogen verwacht. Ik denk dat het meer geven dan nemen is.
Het tweede huwelijk hoeft echter niet altijd "tweedehands" te zijn, soms is een 2e zelfs beter dan het eerste!
Verlichte tranen (deel 1)
Ik ben maar een tweedehands moeder (deel 2)
Beiden geschreven door Nelly de Wilde
Groeten Tonny Gelderblom, Oud-Alblas
