Vraag
Ik voel mij niet thuis in mijn kerk, ik ben een single en voel me buitengesloten door al die stelletjes. Het lijkt of je er pas bij hoort als je een eigen gezin hebt. Tegenwoordig spreekt ook niemand je meer aan en het lijkt wel of iedereen alleen maar met zichzelf bezig. Ik merk ook dat mij niks wordt gevraagd, zoals of ik wat wil doen in het jeugdwerk. Dit wordt wel gevraagd aan mensen die ‘stabiel’ zijn als gezin of met vriend/vriendin. De houding van de mensen in de kerk vind ik in strijd met de Bijbel en de leer van de kerk. Ik heb het er echt moeilijk mee, ik voel me er steeds meer van vervreemden. Wat moet ik doen?
Antwoord
Je gevoel van eenzaamheid en niet gezien te worden, is te begrijpen. Voor twee dingen moet je waken: allereerst dat je niet in zelfmeelijden vervalt en ten tweede dat je het de gemeenteleden verwijt. Het eerste kan je brengen tot een negatieve spiraal naar beneden en het tweede kan je in verbittering en zelfs tot verwijdering van de gemeente brengen. Daar moet je zeer bewust voor waken.
Aan de andere kant kun je ook twee dingen heel concreet gaan doen. Het eerste is het zoeken van werk, niet alleen in de kerkelijke gemeente, maar ook in de burgerlijke gemeente. Er zijn vele vormen van vrijwilligerswerk waar heel veel in te doen is. Probeer daar voldoening in te vinden. Dat werk wordt meestal niet opgepakt door mensen die druk bezig zijn in het kerkelijke bedrijfje. Vervolgens zou je wellicht een clubje kunnen vormen met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Gedeelde smart, is immers halve smart. Wellicht dat je samen ook kunt proberen om jullie problematiek kenbaar te maken bij de kerkenraad. Zij kunnen er misschien concreet wat voor gaan doen. Je weet maar nooit. Kortom, probeer positief te blijven en niet te vervallen in negativiteit.
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als single zijnde wil ik hier nog verder op ingaan. Uit de vraag maak ik op dat je best in een negatieve spiraal zit, dat straal je ook vaak uit naar anderen als dit inderdaad zo is.
Ook ik ben alleen, maar ik kan eerlijk zeggen dat ik het heerlijk vind. Waarschijnlijk straal ik dit ook uit, ik heb veel contacten binnen de gemeente. Maar dat komt niet van één kant, ook ik vraag aan anderen (gezinnen) hoe het gaat, nodig ze uit, etc. Ik word ook vaak uitgenodigd bij anderen.
Wat betreft het gevraagd worden voor activiteiten binnen een gemeente: zelf ben ik ook leidinggevende van een vereniging. Maar ik vind het heel vervelend om te gaan "leuren" als we een nieuwe leidinggevende nodig hebben. Het gebeurt regelmatig dat we gebeld worden door een gemeentelid met de vraag of we nieuwe leidinggevenden nodig hebben en of we dan aan hem/haar willen denken. Hier ben ik altijd erg blij mee, het enthousiasme komt uit iemand zelf: zulke mensen hebben we juist nodig!
Tot slot: als je alleen bent en je vindt dit erg moeilijk dan raad ik je aan om hieraan te werken: zorg dat je het wél leuk hebt in je eentje! Investeer hierin! Als mensen getrouwd zijn zullen ze ook moeten zorgen dat ze het goed hebben, is dit niet zo dan moeten ze hieraan werken! Dat geldt ook voor alleenstaanden. Zet de voordelen op een rijtje, en geloof me: dan wil je niet anders meer ;-)!
