Vraag
Heel recent heb ik van twee gevallen van overspel gehoord in mijn nabije omgeving. Dat van mensen van wie ik het nooit/niet had verwacht! Eenmaal een ongetrouwde jonge vrouw met een getrouwde man met kinderen. En de andere is een getrouwde jonge vrouw zonder kinderen, met een getrouwde man met kinderen, van wie die getrouwde vrouw van deze man zwanger is geworden. Dit heeft me best aangegrepen. Het roept bij mijzelf ook een stukje angst op... blijkbaar kunnen zelfs (in mijn ogen) de meest betrouwbare en gelovige mensen in deze zonden vallen. Dit is uiteraard de praktijk en niets vreemds vanuit de Bijbel gezien, omdat we allen geneigd zijn tot het kwade. Maar toch is het heel erg. Ik veroordeel die mensen ook absoluut niet... Maar het roept wel bij mijzelf de vraag op: hoe snel kan zoiets gebeuren? Je hoort vaak dat er zeker een weg aan voorafgaat voordat het tot overspel komt, maar dat mensen dat op dat moment niet kunnen weerstaan, ook in die weg vooraf en dat ze bijvoorbeeld niet zeggen dat ze geen contact meer met zo iemand willen als het een buitenechtelijke relatie is. Blijkbaar is die grens er dan niet(meer). Ik (jonge vrouw, geen relatie) hoop met een getrouwde man met kinderen een kamp te gaan leiden, waarvan wij beiden kernstaf zijn. En dat betekent dat we overleg hebben met elkaar, dat we wel eens moeten vergaderen... Ik pleit ervoor -zeker met dit voorgaande in mijn achterhoofd- dat we heel open en transparant zijn naar de buitenwereld en naar zijn vrouw/kinderen. Ik verwacht ook dat we veelal bij hem thuis zullen vergaderen omdat dit het makkelijkst is. Wel zullen we een vakantiehuis gaan bekijken samen. Ik voel mezelf absoluut niet aangetrokken tot hem, met risico op relatie. Wel kan ik het prima met hem vinden, maar puur zakelijk gezien om het zo te zeggen. Maar dan ben ik toch wel een beetje bang... straks val ik ook in die zonde! Wat ik absoluut niet wil. Elke zonde is heel erg, maar deze zeker. Hoe moet/kan ik daarmee omgaan? Want blijkbaar is overspel ook 'zo' gebeurd, gezien de twee gevallen aan het begin van mijn vraag.
Antwoord
Beste vraagstelster, Dank voor je openheid. Inderdaad: we zijn tot hinken en tot zinken ieder ogenblik gereed. Ook na ontvangen genade. De HEERE heeft Zijn wet gegeven om te leren welke de levensstijl is die past bij Zijn Koninkrijk. En dat op alle terreinen van ons leven. Je trekt zelf de lijnen zuiver als het gaat om contact met een gehuwde man. Goed dat je de gevaren die er kunnen zijn, vooraf onderkent. Dat is belangrijk. Vervolgens ook de genade en gehoorzaamheid om je te houden aan de Wet van God. En dan niet alleen de ‘buitenkant’ -(de regels zijn duidelijk, zie ook de uitleg over het zevende gebod in HC zondag 41). Maar vooral ook de ‘binnenkant’- zoals de Heere Jezus de Wet van Mozes zo diep heeft uitgelegd en toegepast. Zie Mattheus 5:27-28.
Het moet in je hárt in principe leven zoals God het wil. Dan stuurt je hart je oog, je hand, je voet, je gevoel. (Vgl.: Daniel (1:8) nu nam voor in zijn hart, dat hij zich niet zou ontreinigen met de stukken van de spijs van de koning!) De verleiding blijft altijd. Dat weet de HEERE ook. Hij kan er voor behoeden. Daarom beginnen de tien geboden met: Ik ben de HEERE, uw God! En die Naam van de HEERE is een sterke toren (Spreuken 18:10). Dus bescherming als je er naar toe vlucht om er in te schuilen! Het is eigen verantwoordelijkheid de geboden des Heeren te houden. Het is Gods genade om het ook te kunnen doen. Die ontvang je in de oefening van het geloof door te vluchten naar die veilige Schuilplaats bij God. Om Jezus’ wil. Een goede tijd gewenst. En een leven in trouw en overwinning!
Groet en sterkte,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb weleens gehoord dat dit gebeurd is: Er werd eens aan kinderen/jongeren gevraagd hoe het kwam dat David in zonde viel met Bathseba. Eén van hen gaf toen als antwoord: omdat hij (David) zijn ochtendgebedje vergeten was! Of het echt zo gebeurd is, weet ik niet. Maar als we dichtbij God leven dan kan dat wel helpen in de strijd tegen de zonde. Verder is het goed dat je voor jezelf duidelijk hebt/bent dat je deze dingen niet wilt. Je weet dat je nooit echt gelukkig kunt worden als je eraan meewerkt dat het huwelijk van een ander kapot gaat. Daar kan toch geen zegen op rusten? Als je zo je weg gaat, waakzaam (in gebed) en alert (op wat je doet en voelt), dan hoef je volgens mij niet heel bang of krampachtig te zijn. Als je eens gevoelens/vragen/twijfels hebt waar je geen raad mee weet, bid/lees/zing! God wil helpen door deze middelen.
Het beste toegewenst!
Inderdaad goed dat je de gevaren onderkent en nog meer, concrete plannen hebt om risicos uit de weg te gaan. Voorkomen is altijd beter dan genezen. Beter dat je (voor anderen misschien) overdreven voorzichtig bent, dan dat je nietsvermoedend struikelt.
Te vergaderen waar zijn vrouw bij is is een goed idee. Misschien vindt zij het ook leuk mee te helpen.
Fijn dat je zo bewust met dit soort dingen omgaat en niet alleen op verstand en wilskracht vertrouwt. (Voor wie denkt dat dat werkt, hoe liep het af met uw laatste dieet? ;-)
Of je kiest er voor om het niet te doen...
Een mens heeft altijd een keuze. Wanneer we Gods persoonlijke genade gaan koppelen aan onze eigen verantwoordelijkheid spannen we God voor ons karretje. Nee, niet het geloof of de genade is voorwaardelijk om mij te behoeden voor grove zonden. God heeft ons na de zondeval geen lege vaten gelaten zonder verstand! God heeft van ons geen lijdelijke mensen gemaakt! Het geloof en Gods genade zijn voorwaardelijk voor ons eeuwig behoud. In onze dagelijkse dingen, ook zaken rondom het 7e gebod, moeten wij de norm vasthouden. Lukt dit altijd? Dat ligt voor iedereen anders, en laten we God bidden om hulp. En blijf tegelijkertijd altijd zelf je keuzes maken.
In de vraag zeg je dat je dat ook doet. Heel verstandig.
If you can't stand the heat, stay out of the kitchen.
(Job waakte tegen de gelegenheid van de zonde; dit besluit was het middel waardoor hij door de genade van God voor de eerste stap daartoe bewaard werd, M.Henry)
Dus is het beide: een vast besluit maken om niet te zondigen, maar daarin te steunen op Gods genade.
De mensen van wie je hoorde dat ze overspel gepleegd hebben, is het niet gewoon vanzelf overkomen. Laat je dat niet wijsmaken! Dat zou de bron van het kwaad veel te veel buiten onszelf leggen. Nee, ze hebben er zelf voor gekozen. Er zijn momenten geweest dat ze uit de situatie hadden kunnen stappen.
Kortom, laat je niet bang maken voor het contact met getrouwde mannen, want dat is niet gezond. Wees gewoon op je hoede en bepaal voor jezelf hoe jij met mannen om wil gaan. Bepaal je eigen grens.
Ga er in elk geval niet te krampachtig in, want geleid worden door angst is niet goed voor je en wie weet eindigt dat nog sneller in de problemen. Uit je reactie op deze verhalen lijkt het erop dat je een beetje geobsedeerd bent door het fenomeen overspel. Dat is een gevaarlijke positie.
(natuurlijk moeten we door God bewaard worden, maar het is ook de taak van de gelovige zelf verantwoordelijkheid te dragen over eigen daden. Je moet als gelovige begrijpen welke keuze welk gevolg heeft. Dat is een leerproces en als je alles bij Gods bewaring legt, groeien we niet in geloof en gehoorzaakheid)
