Vraag
Mijn man en ik zijn al een tijd getrouwd. Mijn man heeft zijn vader op jonge leeftijd verloren. Hij is toen door zijn moeder opgevoed. Jong is hij gaan werken bij iemand. Die was geen voogd, maar mijn man zag hem als soort vader. Na ons trouwen komt deze man (die ook getrouwd is) dagelijks even langs. Ook gaat hij mee naar het ziekenhuis, gaat hij samen met mij naar de winkels, enz. Nu werd ik kort geleden hierop aangesproken dat dit niet normaal is. Er wordt gezegd dat het hele dorp er over praat. Plus het feit dat ik mijn eigen ouders pijn zou doen om dagelijks met iemand koffie te drinken of weg te gaan. Ik kom volgens mijn ouders nooit bij hen. Ook wees de persoon die het zei mij er op dat het een man is die alles naar zijn hand wil zetten. Ik was kapot toen ik dit hoorde, want heb hier nooit wat van geweten. Ik kan nu wel bepaald gedrag van mijn familie en de mensen in het dorp beter duiden. Maar is het echt raar dat wij zo close met elkaar om gaan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe ‘vreemd’ de verhouding is tussen deze meneer en jullie gezin bepalen jullie zelf. Wat betekent ‘close’? Als er grenzen overschreden zijn of worden, zou ik een close-contact op z’n minst terugschroeven. Maar overschrijding blijkt uit je vraag niet. Hoogstens is het zo -als ik goed lees- dat ‘ze‘ er over praten. En of je je daar iets van aantrekt bepaal je zelf, samen met je echtgenoot.
Volgens je ouders kom je nooit meer bij hen op bezoek. Is dat zo, ook volgens jou? Beetje vreemde zin, want je weet toch wat jezelf doet, wat jullie samen doen? Voelen je ouders zich tekort gedaan? Is het een vraag om (meer) aandacht? Met je ouders kun je toch afspreken, wanneer en hoe vaak je bij hen op bezoek gaat? Daar hoeft deze ‘vader’ niet tussen te staan.
Om echter geen aanleiding te geven tot roddel en achterklap -wat ik toch een beetje proef, maar niet ík bepaal hoeveel (on)waarheid daarin zit!- kun je genoemde meneer alleen samen met zijn echtgenote in jullie huis nodigen. Niet híj, maar jullie zelf bepalen wie er op bezoek komt of mee gaat naar instanties, winkelen, enzovoort! Ténzij deze meneer echt zo dominant is en alles regelt... maar ja, dan wórden er grenzen overschreden!
Sterkte,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar ik kan me ook voorstellen dat anderen het niet gewoon vinden...
Het lijkt me goed er over te praten en over na te denken zoals Mevr. Rots zegt.
Dan zijn er veel vragen om te beantwoorden:
Wat vind je er zelf van hoe het nu gaat?
Wat vind jouw man ervan?
Wil deze man inspraak hebben in jullie gezin?
Hoe vindt zijn vrouw het dat hij zoveel bij jullie komt?
Wat vinden jouw ouders ervan, voelen zij zich tekort gedaan en is dat terecht?
...
Ik weet niet of het makkelijk na te gaan is of iedereen over jullie praat...
Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Maar je mag wel bewust nadenken of je goed bezig bent...
Als het tijd wordt om grenzen te stellen naar deze man, dan is dat eerst best spannend! Ik heb ook wel mensen gehad die te vaak of te lang wilden komen. Soms moet je SAMEN heel duidelijk zeggen: wij willen dit niet meer... Zo hebben wij tegen een man gezegd dat hij alleen mocht komen, als mijn man thuis was. Dit omdat ik mij niet meer op mijn gemak voelde als hij kwam en mijn man was er niet bij. Maar soms kan het ook wat losser gebeuren, zo van het komt nu niet uit, kom je dan ...? Of met een beetje humor, ik zet jou straks de deur uit, want.... (ik wil naar bed of we krijgen nog visite)
Misschien kun je het ook gewoon samen met jouw man en deze man (en zijn vrouw) bespreken?
Sterkte en wijsheid toegewenst.
