Vraag
Een tere vraag... ik mocht een paar weken geleden aan het Heilig Avondmaal deelnemen. Ik had in de week van voorbereiding een onrustige week en ik dacht dat ik niet aan kon, toch mocht ik -en moest ik- uit de bank, maar nu is het zo stil in mijn ziel. Dus denk ik steeds, is het wel waar geweest? Kan dat ook de duivel zijn?
Antwoord
Een tere vraag die je stelt, inderdaad. Niettemin een wezenlijke vraag. Een vraag die naar mijn overtuiging velen met jou kennen. Als de Heilige Geest, de Geest van Christus, in ons gaat werken, dan krijg je te maken met hoogtepunten, maar ook dieptepunten in het geestelijke leven. Vooral rondom de viering van het Heilig Avondmaal, alhoewel niet niet alleen dan.
Wat dat betreft herken wel ik iets van wat jij hierover schrijft. Ik was 17 jaar en had nog geen belijdenis gedaan. Na een week van worsteling en onzekerheid brak de de zondag aan waarop het Avondmaal werd gevierd. Ik zag er naar uit en leefde met de vraag: kan, mag ik wel? Ziende naar mezelf, nee. Maar toen die niet te weerstane, overtuigende, inwinnende nodiging om als een zondaar te schuilen achter het reinigend bloed van het Lam Jezus Christus. Ja, dan moet je wel je bank uitkomen. En dan? Dan kan het inderdaad weer stil worden in je ziel. Dan kunnen allerlei vragen, zoals jij die ook stel, je bestormen. Was het wel waar, was het wel echt? Dat zijn zeker vragen, die de duivel je kan influisteren. Hij zit nooit stil. Hij zal je als je iets van Gods genade en Christus’ zondaarsliefde hebt mogen proeven, je aanvechten.
Hoe wordt de stilte verbroken? Hoe wordt de aanvechting en de vragen die daarmee gepaard gaan, overwonnen? Niet door jezelf wat moed aan te praten of jezelf geestelijk -om zo te zeggen- op te peppen. Daar is maar een weg: met dat alles biddend naar de Heere te gaan. “Heere, U was het toch Zelf, Die me te sterk werd toen U mij nodigde aan de tafel van Uw gemeenschap. Ik kon niet meer buiten dat zonde bedekkend en schuld betalende bloed van Christus verder leven, laat staan sterven. Heere, gun weer leven aan mijn ziel, dan zal mijn mond Uw trouwe hulp weer loven.” Met andere woorden: God laat het werk, dat hij in je leven begint, niet meer los. Maar dan wel de middelen gebruiken die Hij gegeven heeft en waartoe Hij aanspoort: de biddende omgang met hem zoeken en eerbiedige luisteren naar Zijn stem in Zijn Woord. Zo werkt de Heilige Geest en werpt Hij je op Christus en Zijn Borg- en Middelaarswerk alleen. Misschien is het goed om ook Zondag 23 en 45 voor jezelf te lezen en te overdenken. Ze wijzen een weg van genade, juist in geestelijke dieptepunten en bestrijdingen.
Ds. G. van de Groep
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G. van de Groep
- Geboortedatum:07-04-1944
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Heerde
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je vind de zekerheid wel in Zijn belofte: niemand komt tot de Vader dan door Mij en Wie mij ontvangt, ontvangt hem die Mij gezonden heeft. Maak het niet zo teer, dat is het niet: onze Heere Jezus is hier heel erg duidelijk in.
De gedachte dat de duivel je onder valse voorwendselen naar het avondmaal zou leiden, omdat je gevoel daarna niet klopt met je verwachting, vind ik juist een gedachte die door de duivel wordt ingefluisterd om je van Hem af te leiden: hoe kom je er bij? Dus nogmaals; stop met twijfelen en zoek je zekerheid niet in je gevoel, maar in Hem.
Mooi antwoord van Ds.van de Groep.
"Als een zondaar te schuilen achter het reinigend bloed van het Lam Jezus Christus."
Heel mooi verwoord.
Jammer dat daar geen bemoedigende reactie op komt van John61.
"hou daar mee op" "hoe kom je er bij?"enz.
Vragensteller heeft het helemaal niet over "gevoel," hij heeft het over "stil"
Ik denk dat we daar allemaal wel eens last van hebben hoor.
We zijn geen volmaakte mensen.
Net wat de Ds zegt: Er zijn hoogtepunten en dieptepunten in je geestelijke leven.
Maar God laat je niet in de steek vragensteller.
Op bergen en in dalen, ja, overal is God.
Van harte sterkte hoor.
De duivel weet ook, dat het Heilig Avondmaal tot versterking van het geloof en tot zegen is van de gelovigen. Daarom is hij rond het H.A altijd op de been, openlijk of bedekt. Hij wist van je strijd ervoor en ook dat het zo stil was erna. Het is anders gegaan dan je verwacht had. Je begint te wankelen en dan valt hij je aan. "Is het ook dat God gezegd heeft...." Altijd wanneer je zwak bent. Zijn listen zijn ons niet onbekend. De stilte wakkerde zo aan tot een storm, dat Hij er Zelf aan te pas moest komen. Matthéüs 14:31. Toch tot versterking van het geloof, maar anders dan ik verwacht had. Zie op Hem. Lukas 22:44
De dominee was 17 en had nog geen belijdenis gedaan maar ging toch aan...
Volgens mij is de volgorde anders in deze kerk en wordt er nog vastgehouden aan de trinitas van doop-belijdenis en daarna avondmaal
Ik snapte er ook niets van 17 jaar en dan geen belijdenis gedaan.
Maar doet niets af aan het verdere antwoord.
Soms moeten we maar niet alles willen begrijpen.
