Vraag
Ik heb een vraag over de situatie bij ons thuis. Het is namelijk zo dat mijn moeder nu al een langere tijd (jaar/anderhalf jaar) heel negatief/depressief is. Wat er precies aan de hand is wil ze niet vertellen en dat is voor ons dus een raadsel. Wij als kinderen hebben er wel constant mee te maken. Alles wat we zeggen vat ze negatief op. Ze geeft ons veel gemene 'steken onder water', ook waar anderen bij zijn. Werkelijk alles doen we verkeerd en vooral zij is de gedupeerde. Zegt ze bijvoorbeeld dat ik nodig eens naar mijn oma moet omdat het lang geleden is. Maak ik een afspraak om naar mijn oma te gaan zegt ze weer dat ik altijd bij mijn oma ben en het thuis zeker niet naar mijn zin heb. Dit is nog maar een heel klein voorbeeld, maar zo gaat het de hele dag door. Vooral voor mijn vader vind ik het heel erg omdat m'n moeder hem echt overal de schuld van geeft. Hij moet alles regelen, van het huishouden, doktersbezoeken tot ouderavonden toe. Vervolgens doet hij dan alles in haar ogen weer verkeerd en dan kan ze daar wel weer meer dan een week boos om zijn. Sociale contacten die ze heeft/had laat ze allemaal verwateren, ook als ik ze bijv. eens stimuleer om naar een vriendin te gaan belt ze dit gerust net voor die tijd weer af. Eigenlijk wordt het alleen maar erger. Vooral voor mijn vader vraag ik me af hoelang hij dit nog vol kan houden. Ze doet hem voortdurend pijn met haar negatieve opmerkingen. En vooral met haar negatieve gedrag ten opzichte van de kerk en alles wat daar mee te maken heeft. Ze gaat ook steeds meer mensen van buitenaf hierin betrekken. Zo denkt ze vaak precies te weten wat andere mensen over haar/ons denken. Dit neemt soms echt bizarre vormen aan. Echt overal zoekt ze wat achter en alles is uiteraard negatief! Voorheen was dit helemaal niet zo en dat is ook de reden waarom ik me nu zoveel zorgen maak. Wij zouden eigenlijk graag zien dat mijn moeder naar een dokter/psychiater gaat om eens te praten over haar problemen en eventueel voor medicatie, maar als we dit voorzichtig naar haar benoemen hebben we pas echt een probleem. Dan willen we van haar af en heeft zij het zeker allemaal weer verkeerd gedaan, wij begrijpen haar ook nooit enz. Ze is al een aantal keer naar de dokter geweest omdat ze slecht slaapt, maar de dokter kan daar niets mee en prikt er niet doorheen wat de werkelijke oorzaak is, want die houdt ze mooi verborgen. Wat kunnen wij hiermee? Als mijn moeder niet mee wil werken kunnen we nergens terecht... En ondertussen gaat hier alles kapot en loopt iedereen op z'n tenen om het thuis een beetje draaglijk te houden!
Antwoord
Je moeder heeft een fors probleem en de overige gezinsleden hebben dat nu ook... Misschien is je moeder zich bewust van wat de oorzaak is, misschien ook helemaal niet. Kennelijk is ze in ieder geval niet in staat om dit te communiceren of is het te belastend.
Dit kan niet lang meer zo doorgaan. Ik adviseer je om met enkele gezinsleden samen een gesprek aan te vragen bij de huisarts en de voor jullie belastende situatie voor te leggen. Maak een lijstje met symptomen en gedragingen die je de afgelopen periode hebt gesignaleerd en je reden tot zorg geven. Benoem de belasting die het voor ieder van de gezinsleden geeft. Het is goed om gezamenlijk een plan te bedenken om deze situatie te doorbreken. Daarbij is een medisch deskundige nodig om de risico’s op een eventuele escalatie goed te kunnen inschatten en erger te voorkomen.
Betsy Westeneng, psychotherapeut
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
106 artikelen
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
22 reacties
AHHK76
25-11-2013
/ 10:02
Jouw moeder is ongelukkig, dat is duidelijk. Door haar gedrag maakt ze jullie ook ongelukkig... Dat zorgt voor veel pijn en verdriet bij jou!
Heb je al met jouw vader gepraat? Hij weet misschien wat de oorzaak er van is, dat jouw moeder zo doet! Hij kan in ieder geval vertellen of hij ook denkt/weet of er een aanleiding is...?!
Verder lijkt het mij inderdaad goed om naar de huisarts te gaan. Als die weet van de situatie dan kan hij er vast wel iets mee! Hij kan bijvoorbeeld verder en beter doorvragen als hij van jullie weet, hoe het gaat... of samen met jullie zoeken naar een andere oplossing!
Ik vind dit vreselijk verdrietig voor jullie allemaal. Probeer geen hulpverlener te worden voor jouw moeder en/of vader...! Probeer het commentaar van jouw moeder te zien, als iets wat hoort bij haar omstandigheden. Ik hoop dat er gauw verbetering komt in jullie situatie eventueel door medicijnen en/of therapie.
Vergeet niet dat God kan helpen. Heel veel sterkte!
Heb je al met jouw vader gepraat? Hij weet misschien wat de oorzaak er van is, dat jouw moeder zo doet! Hij kan in ieder geval vertellen of hij ook denkt/weet of er een aanleiding is...?!
Verder lijkt het mij inderdaad goed om naar de huisarts te gaan. Als die weet van de situatie dan kan hij er vast wel iets mee! Hij kan bijvoorbeeld verder en beter doorvragen als hij van jullie weet, hoe het gaat... of samen met jullie zoeken naar een andere oplossing!
Ik vind dit vreselijk verdrietig voor jullie allemaal. Probeer geen hulpverlener te worden voor jouw moeder en/of vader...! Probeer het commentaar van jouw moeder te zien, als iets wat hoort bij haar omstandigheden. Ik hoop dat er gauw verbetering komt in jullie situatie eventueel door medicijnen en/of therapie.
Vergeet niet dat God kan helpen. Heel veel sterkte!
AHHK76
25-11-2013
/ 13:13
@ klboersma
Ik weet niet of jij de vraagsteller bent. Maar daar kan ik ook geen pasklaar antwoord op geven... Ik weet ook niet wat hier de bedoeling van is! Ik ben zelf ook al vaak in situaties geweest, waarvan ik het nut niet kon begrijpen. Maar in mijn Bijbel staat dat alles meewerkt ten goede, voor hen die geloven, dus ik zal het later pas begrijpen. Ik merk wel dat ik zelf soms van alles probeer, voordat ik God om hulp vraag. Daarom zette ik dat erbij, dat God kan helpen.
Maar ik ervaar ook wel dat het soms zo kan zijn dat het heel lang lijkt te duren, voordat God (ver)hoort. Zelf denk ik dat er in dit geval wel echt een probleem is wat uitgesproken moet worden en waar aan gewerkt moet worden...! God kan dit probleem oplossen zonder dat de mensen verder iets doen. Maar meestal gaat het zo niet.
Volgens mij heeft de moeder van vraagsteller allereerst de taak zelf te bedenken wat er is, waarom ze zo doet. Daarnaast heeft de vader de taak het gesprek met zijn vrouw aan te gaan. Kinderen mogen niet de hulpverleners van hun ouders worden. Maar natuurlijk mogen zij bidden en mogen zij hun gevoelens en hun mening proberen te delen met hun ouders/huisarts.
Nogmaals sterkte. Groetjes van ahhk76@gmail.com
Ik weet niet of jij de vraagsteller bent. Maar daar kan ik ook geen pasklaar antwoord op geven... Ik weet ook niet wat hier de bedoeling van is! Ik ben zelf ook al vaak in situaties geweest, waarvan ik het nut niet kon begrijpen. Maar in mijn Bijbel staat dat alles meewerkt ten goede, voor hen die geloven, dus ik zal het later pas begrijpen. Ik merk wel dat ik zelf soms van alles probeer, voordat ik God om hulp vraag. Daarom zette ik dat erbij, dat God kan helpen.
Maar ik ervaar ook wel dat het soms zo kan zijn dat het heel lang lijkt te duren, voordat God (ver)hoort. Zelf denk ik dat er in dit geval wel echt een probleem is wat uitgesproken moet worden en waar aan gewerkt moet worden...! God kan dit probleem oplossen zonder dat de mensen verder iets doen. Maar meestal gaat het zo niet.
Volgens mij heeft de moeder van vraagsteller allereerst de taak zelf te bedenken wat er is, waarom ze zo doet. Daarnaast heeft de vader de taak het gesprek met zijn vrouw aan te gaan. Kinderen mogen niet de hulpverleners van hun ouders worden. Maar natuurlijk mogen zij bidden en mogen zij hun gevoelens en hun mening proberen te delen met hun ouders/huisarts.
Nogmaals sterkte. Groetjes van ahhk76@gmail.com
Hermon
25-11-2013
/ 20:01
En kinderen hebben de taak om hun ouders lief te hebben en te eren. Wat gelukkig dat je moeder al die andere jaren anders was. Misschien heb je veel liefde van haar ontvangen. Natuurlijk had jij zo ook wel eens jouw moeilijke perioden in je leven. Mag ik je eens vragen: was jouw moeder er toen voor jou? Vast wel. Dwong ze jou toen om naar een psycholoog te gaan? Wellicht niet.
Misschien helpt het je om te bedenken dat nu je moeder eens een hele moeilijke periode mee maakt in haar leven. Je lijkt me geen klein kind meer, dus probeer je moeder te steunen in deze moeilijke tijd, zoals zij jou gesteund zou hebben. Het lijkt averechts te werken, als je haar bekritiseert. Doe dat dan niet, sla je armen om haar heen en laat haar voelen hoeveel je van haar houdt!
Misschien helpt het je om te bedenken dat nu je moeder eens een hele moeilijke periode mee maakt in haar leven. Je lijkt me geen klein kind meer, dus probeer je moeder te steunen in deze moeilijke tijd, zoals zij jou gesteund zou hebben. Het lijkt averechts te werken, als je haar bekritiseert. Doe dat dan niet, sla je armen om haar heen en laat haar voelen hoeveel je van haar houdt!
Marianne1
26-11-2013
/ 10:50
Hermon, uw reactie is heel pijnlijk voor deze kinderen. Allereerst hebben ouders de taak om voor hun kinderen te zorgen. wanneer kinderen zelf nog in een fase zitten waarin ze begeleid/opgevoed moeten worden mag het nooit zo zijn dat zij op deze manier voor hun ouders moeten zorgen!!! Dat kan een kind namelijk niet dragen!!!
Door uw reactie wordt het kind nog eens extra op het schuldgevoel gedrukt en wordt de situatie alleen maar moeilijker!!! Kinderen mogen/moeten in deze situatie inderdaad zelf hulp proberen te zoeken! Liefst samen met hun vader!!!! Daarnaast blijft idd overeind dat je je ouders moet liefhebben. Daar doen we niets van af. Maar in deze situatie is dit wel heel erg moeilijk!!! Laten we daar vooral oog voor hebben!
Heel veel sterkte en succes gewenst!
Door uw reactie wordt het kind nog eens extra op het schuldgevoel gedrukt en wordt de situatie alleen maar moeilijker!!! Kinderen mogen/moeten in deze situatie inderdaad zelf hulp proberen te zoeken! Liefst samen met hun vader!!!! Daarnaast blijft idd overeind dat je je ouders moet liefhebben. Daar doen we niets van af. Maar in deze situatie is dit wel heel erg moeilijk!!! Laten we daar vooral oog voor hebben!
Heel veel sterkte en succes gewenst!
Hermon
26-11-2013
/ 20:30
We mogen ook oog hebben voor de manier waarop kinderen over hun ouders spreken!
AHHK76
27-11-2013
/ 12:33
@Hermon: Zeker, we moeten oor hebben voor hoe ouders over hun kinderen spreken!
Dat het kind de ouders moet eren, hoort deze dochter of zoon van deze moeder vast ook zondags in de kerk. Maar volgens mij moeten wij oog hebben voor de pijn van de kinderen...!Er staan ook vermaningen voor ouders in de Bijbel: Laat de kinderen tot Mij komen en VERHINDERT ze niet. Ouders verwekt uw kinderen niet tot toorn. Een paar jaar geleden drong ineens tot mij door wat staat in Mattheüs 18: 10-14:
Ziet toe, dat gij niet een van deze KLEINEN veracht. Want Ik zeg ulieden, dat HUN ENGELEN, in de hemelen, altijd zien het aangezicht Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was. Wat dunkt u, indien enig mens honderd schapen had, en een uit dezelve afgedwaald ware, zal hij niet de negen en negentig laten, en op de bergen heengaande, het afgedwaalde zoeken? En indien het geschiedt, dat hij hetzelve vindt, voorwaar zeg Ik u, dat hij zich meer verblijdt over hetzelve, dan over de negen en negentig, die niet afgedwaald zijn geweest. Alzo is de wil niet uws Vaders, Die in de hemelen is, dat een van deze KLEINEN verloren ga.
Het is dus niet zomaar iets, hoe je met kinderen omgaat!
Ik vind de vraagsteller niet respectloos, jij wel?
Kinderen kunnen erg lijden onder problemen van hun ouders op gebied van gezondheid, psychische ziekte, identiteit en/of relaties. Dat mogen we ook niet onderschatten!
Dat het kind de ouders moet eren, hoort deze dochter of zoon van deze moeder vast ook zondags in de kerk. Maar volgens mij moeten wij oog hebben voor de pijn van de kinderen...!Er staan ook vermaningen voor ouders in de Bijbel: Laat de kinderen tot Mij komen en VERHINDERT ze niet. Ouders verwekt uw kinderen niet tot toorn. Een paar jaar geleden drong ineens tot mij door wat staat in Mattheüs 18: 10-14:
Ziet toe, dat gij niet een van deze KLEINEN veracht. Want Ik zeg ulieden, dat HUN ENGELEN, in de hemelen, altijd zien het aangezicht Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was. Wat dunkt u, indien enig mens honderd schapen had, en een uit dezelve afgedwaald ware, zal hij niet de negen en negentig laten, en op de bergen heengaande, het afgedwaalde zoeken? En indien het geschiedt, dat hij hetzelve vindt, voorwaar zeg Ik u, dat hij zich meer verblijdt over hetzelve, dan over de negen en negentig, die niet afgedwaald zijn geweest. Alzo is de wil niet uws Vaders, Die in de hemelen is, dat een van deze KLEINEN verloren ga.
Het is dus niet zomaar iets, hoe je met kinderen omgaat!
Ik vind de vraagsteller niet respectloos, jij wel?
Kinderen kunnen erg lijden onder problemen van hun ouders op gebied van gezondheid, psychische ziekte, identiteit en/of relaties. Dat mogen we ook niet onderschatten!
Hermon
27-11-2013
/ 17:17
@AHHK76, je lijkt me te beschuldigen dat ik geen oog heb voor de pijn van kinderen. Als dat klopt, zou ik graag willen weten waar je dat op baseert.
Wat je wil zeggen met die Bijbelteksten begrijp ik ook niet in deze context. Als je dit betrekt op vraagsteller enerzijds en ouderen (of mij) anderzijds, dan denk ik dat je nog maar eens heel goed moet onderzoeken wie de Heere Jezus met 'kleinen' bedoelt en wat Hij hiermee leren wil, want dat lijk je mis te verstaan.
O ja, en de vermaningen voor ouders horen we ook zondags in de kerk...
Wat je wil zeggen met die Bijbelteksten begrijp ik ook niet in deze context. Als je dit betrekt op vraagsteller enerzijds en ouderen (of mij) anderzijds, dan denk ik dat je nog maar eens heel goed moet onderzoeken wie de Heere Jezus met 'kleinen' bedoelt en wat Hij hiermee leren wil, want dat lijk je mis te verstaan.
O ja, en de vermaningen voor ouders horen we ook zondags in de kerk...
mieptruus
27-11-2013
/ 17:59
Waarom spreken we hier eigenlijk over het eren van ouders??
gebeurd dat niet dan??? Het feit dat vraagsteller met deze zorg loopt betekent dat vraagsteller van zijn/haar ouders houd.
Dus is er zeker eerbied.
Vraagsteller weet niet hoe en waar te beginnen. Moeder wilt niet meewerken.Hoe lastig is dat???
voor je moeder er zijn omdat ze er ook voor jou altijd geweest is is op dit moment niet voldoende.
Kinderen zijn eigen, moeder weet het beter en zal niet luisteren, daarbij heeft ze niet het goede voor haar gezin op het oog.
mijn advies is om met pa te overleggen en evt. samen naar de huisarts te gaan.!!!!
gebeurd dat niet dan??? Het feit dat vraagsteller met deze zorg loopt betekent dat vraagsteller van zijn/haar ouders houd.
Dus is er zeker eerbied.
Vraagsteller weet niet hoe en waar te beginnen. Moeder wilt niet meewerken.Hoe lastig is dat???
voor je moeder er zijn omdat ze er ook voor jou altijd geweest is is op dit moment niet voldoende.
Kinderen zijn eigen, moeder weet het beter en zal niet luisteren, daarbij heeft ze niet het goede voor haar gezin op het oog.
mijn advies is om met pa te overleggen en evt. samen naar de huisarts te gaan.!!!!
AHHK76
27-11-2013
/ 23:17
Hermon, ik beschuldig jou nergens van, ik zou niet (meer) durven! Maar jij komt voor de moeder op... en als reactie daarop kom ik voor het kind op! Daarin ben ik niet de enige, er reageren nog 2 dames op jou.
Dus blijkbaar ben ik niet de enige die jouw reactie enigzins eenzijdig vind...
Verder ben ik zowel kind als moeder. Dus ik probeer het ook van beide kanten te bekijken en voel ik ook dat ik zowel als kind als in mijn moedertaak tekort schiet.
Als ik Matthew Henry erbij pak, zijn volgens de Bijbelteksten wel in het goede verband gebruikt en verstaan... Maar misschien heb ik dan de verkeerde verklaring te pakken?
De vermaningen voor ouders horen wij niet iedere zondag. Wel de 10 geboden met het gebod de ouders te eren. Maar misschien ben ik ook niet van de goede kerk?
Dus blijkbaar ben ik niet de enige die jouw reactie enigzins eenzijdig vind...
Verder ben ik zowel kind als moeder. Dus ik probeer het ook van beide kanten te bekijken en voel ik ook dat ik zowel als kind als in mijn moedertaak tekort schiet.
Als ik Matthew Henry erbij pak, zijn volgens de Bijbelteksten wel in het goede verband gebruikt en verstaan... Maar misschien heb ik dan de verkeerde verklaring te pakken?
De vermaningen voor ouders horen wij niet iedere zondag. Wel de 10 geboden met het gebod de ouders te eren. Maar misschien ben ik ook niet van de goede kerk?
Hermon
28-11-2013
/ 00:43
haha, dat zie ik dat er nog twee dames zijn. Als ik het goed begrijp, wil je me daarmee overtuigen dat jij gelijk hebt. En dat heb je toch niet, denk ik zo ;) Want mijn eerste reactie waar je over struikelt is alleen maar een toevoeging geweest op jouw reactie daarvoor. Je eindigt met de taak die deze moeder volgens jou heeft en de taak die deze vader volgens jou heeft. Ik voegde daar alleen maar aan toe de taak die vraagsteller op haar/zijn beurt heeft. En omdat vraagsteller niet op mij overkomt als een klein kind, denk ik dat hetgeen ik als helpend advies gaf echt niet te zwaar voor vraagsteller zal zijn.
M Henry lijkt me een prima verklaring. Ik heb het zelf ook doorgelezen, maar kan echter geen verband zien met deze vraag. Misschien wil je het me uitleggen?
Vermaningen voor de omgang met onze naaste horen we in ieder geval elke zondag als de laatste 6 geboden worden voorgelezen. Vind je het daarbij belangrijk van welke kerk we zijn? Ik niet. Het gaat er maar om hoe we in het leven staan, toch?
M Henry lijkt me een prima verklaring. Ik heb het zelf ook doorgelezen, maar kan echter geen verband zien met deze vraag. Misschien wil je het me uitleggen?
Vermaningen voor de omgang met onze naaste horen we in ieder geval elke zondag als de laatste 6 geboden worden voorgelezen. Vind je het daarbij belangrijk van welke kerk we zijn? Ik niet. Het gaat er maar om hoe we in het leven staan, toch?
AHHK76
28-11-2013
/ 11:08
Ik heb geen gelijk, tenminste dat zou ik niet durven beweren.. ;-)!
Als jouw reactie alleen bedoeld is als toevoeging op de mijne, dan heb ik er niet zoveel problemen mee. Dat zou kunnen want je begint met het woordje EN. Maar als ik het verder lees, komt op mij over als dat het meer is als een toevoeging. Wat dat betreft had het woordje MAAR er ook wel voor gepast, denk ik. Persoonlijk zou ik daarom jouw reactie best pittig vinden, als ik de vraagsteller was. Ook word door wat jij aandraagt het probleem niet opgelost. Maar goed dat is mijn gevoel...
Veder zijn mijn Bijbelteksten niet bedoeld als antwoord op de vraag, maar als reactie op wat jij schrijft en ter verduidelijking van deze zin: Het is dus niet zomaar iets, hoe je met kinderen omgaat!
Kinderen hebben een verantwoordelijkheid tegenover ouders, dat benadruk jij.
Ik benadruk: Ouders hebben een grote verantwoordelijkheid voor hun kinderen. Hoe zij zich gedragen vormt hun kinderen voor hun leven en dat kan nooit meer worden overgedaan! Als ouders hun kind hebben laten dopen, dan hebben zij heel wat beloofd! Het is heel erg verdrietig als zij door allerlei omstandigheden niet goed kunnen omgaan met de kinderen die zij gekregen hebben...
Ik vind dat er vaak veel nadruk gelegd word op gehoorzaamheid door de kinderen en het liefhebben van hun ouders. Hier word ook vaak misbruik van gemaakt! Terwijl deze andere kant, waar ik over schrijf, minder word gehoord, ook zondags in de meeste kerken.
Ik ben het helemaal met jou eens dat het belangrijk is, dat het niet belangrijk is naar welke kerk we gaan, maar hoe we in het leven staan!!!!
Als jouw reactie alleen bedoeld is als toevoeging op de mijne, dan heb ik er niet zoveel problemen mee. Dat zou kunnen want je begint met het woordje EN. Maar als ik het verder lees, komt op mij over als dat het meer is als een toevoeging. Wat dat betreft had het woordje MAAR er ook wel voor gepast, denk ik. Persoonlijk zou ik daarom jouw reactie best pittig vinden, als ik de vraagsteller was. Ook word door wat jij aandraagt het probleem niet opgelost. Maar goed dat is mijn gevoel...
Veder zijn mijn Bijbelteksten niet bedoeld als antwoord op de vraag, maar als reactie op wat jij schrijft en ter verduidelijking van deze zin: Het is dus niet zomaar iets, hoe je met kinderen omgaat!
Kinderen hebben een verantwoordelijkheid tegenover ouders, dat benadruk jij.
Ik benadruk: Ouders hebben een grote verantwoordelijkheid voor hun kinderen. Hoe zij zich gedragen vormt hun kinderen voor hun leven en dat kan nooit meer worden overgedaan! Als ouders hun kind hebben laten dopen, dan hebben zij heel wat beloofd! Het is heel erg verdrietig als zij door allerlei omstandigheden niet goed kunnen omgaan met de kinderen die zij gekregen hebben...
Ik vind dat er vaak veel nadruk gelegd word op gehoorzaamheid door de kinderen en het liefhebben van hun ouders. Hier word ook vaak misbruik van gemaakt! Terwijl deze andere kant, waar ik over schrijf, minder word gehoord, ook zondags in de meeste kerken.
Ik ben het helemaal met jou eens dat het belangrijk is, dat het niet belangrijk is naar welke kerk we gaan, maar hoe we in het leven staan!!!!
Hermon
29-11-2013
/ 16:32
Beste AHHK76 Je hebt er 'niet zoveel' problemen mee als iemand iets toevoegt, zeg je. Ik lees onder dit bericht, wat ik nu aan het typen ben, dat reageren op een antwoord mogelijk is mits de reactie iets toevoegt... Dat betekent dus dat het ’helemaal geen' probleem behoeft te zijn als iemand iets toevoegt. Zelfs als mijn reactie een reactie zou zijn die in strijd is met het antwoord van AHHK76, dan is dat hier niet verboden ;-)
Wat ik eigenlijk niet zo goed begrijp is dat je wel bij herhaling de moeite neemt om te struikelen over kleine dingen, zoals woordjes als maar/en, terwijl je aan een veel groter en ook veel ernstiger verschil zo weinig aandacht geeft. Ik heb je immers gevraagd om dan uit te leggen hoe jij Matth. 18 verstaat. Wie versta jij onder KLEINEN? Eerst negeer je mijn opmerking en zeg je: ik versta het wel goed. Nu geef je summier aan: ‘het is dus niet zomaar iets, hoe je met KINDEREN omgaat.’
Als ik het goed begrijp, zie je het dus zo: dat met ‘kleinen’ onze kinderen in het algemeen bedoeld worden en dat de Heere Jezus dit teken als een voorbeeld gesteld heeft om te leren hoe ouderen/ouders met kinderen om moeten gaan.
Nogmaals: neem M Henry er dan nog eens bij en lees wat hij hierbij verklaart!
Wat ik eigenlijk niet zo goed begrijp is dat je wel bij herhaling de moeite neemt om te struikelen over kleine dingen, zoals woordjes als maar/en, terwijl je aan een veel groter en ook veel ernstiger verschil zo weinig aandacht geeft. Ik heb je immers gevraagd om dan uit te leggen hoe jij Matth. 18 verstaat. Wie versta jij onder KLEINEN? Eerst negeer je mijn opmerking en zeg je: ik versta het wel goed. Nu geef je summier aan: ‘het is dus niet zomaar iets, hoe je met KINDEREN omgaat.’
Als ik het goed begrijp, zie je het dus zo: dat met ‘kleinen’ onze kinderen in het algemeen bedoeld worden en dat de Heere Jezus dit teken als een voorbeeld gesteld heeft om te leren hoe ouderen/ouders met kinderen om moeten gaan.
Nogmaals: neem M Henry er dan nog eens bij en lees wat hij hierbij verklaart!
AHHK76
29-11-2013
/ 21:26
Ach Hermon, laten we stoppen met deze discussie...
Natuurlijk mag je dingen toevoegen, natuurlijk mag jij jouw mening geven! Zelfs een andere als de mijne! Maar het gaat mij erom dat we het begrip voor de kinderen niet moeten uitspelen, tegenover het begrip voor de ouders! Dus ik vind het helemaal prima, als jij begrip voor de ouders vraagt, als het maar niet ten koste van het kind gaat. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen.
Matthew Henry heeft het volgens mij over kinderen en kinderen in de genade. Wij ouders/ouderen mogen hen niet in de weg staan. Dat was wat ik bedoelde. Dat was alles. Oké?
Ja ik ben geboren in 1976, goed geraden.
Groetjes
Natuurlijk mag je dingen toevoegen, natuurlijk mag jij jouw mening geven! Zelfs een andere als de mijne! Maar het gaat mij erom dat we het begrip voor de kinderen niet moeten uitspelen, tegenover het begrip voor de ouders! Dus ik vind het helemaal prima, als jij begrip voor de ouders vraagt, als het maar niet ten koste van het kind gaat. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen.
Matthew Henry heeft het volgens mij over kinderen en kinderen in de genade. Wij ouders/ouderen mogen hen niet in de weg staan. Dat was wat ik bedoelde. Dat was alles. Oké?
Ja ik ben geboren in 1976, goed geraden.
Groetjes
Hermon
30-11-2013
/ 12:29
AHHK76 ik heb helemaal niets geraden! Ik zou zelfs niet de moed hebben om te vragen naar de leeftijd van een dame ;-) Maar ik vind het direct helemaal prima hoor om te stoppen met dit verhaal, want poeh hé, wat een intensief weekje was dat op RW... Ik snap eigenlijk niet hoe jij dit als jonge moeder dagelijks volhoudt en dat al zo'n lange tijd. En hoe ervaren jouw jonge kinderen dat? Mijn inmiddels volwassen kinderen zijn dat al na één weekje spuugzat. Zo heb ik ingezien wat het met kinderen doet, als hun ouders veel achter een beeldscherm zitten. Je zult het direct met me eens zijn dat verwaarlozing een ernstige vorm van kindermishandeling is.
Mona
30-11-2013
/ 18:09
@Hermon,
ik vind jouw toon niet zo fijn eigenlijk. Ik proef sarcasme in het eerste stukje van je reactie.
Maar het tweede gedeelte van je reactie vind ik ronduit beledigend voor AHHK76.
Je verwijt haar daar impliciet, dat zij haar kinderen verwaarloosd, door de hoeveelheid tijd die zij besteed aan deze rubriek.
Ik weet niet hoelang je hier al mee schrijft/leest, maar als dat wat langer is dan deze week, dan weet je dat de bijdrages en reactie's van AHHK76 altijd heel warm en zinvol zijn.
Meerdere malen hebben haar reacties mij al mogen bemoedigen.
Van mij mag jouw reactie verwijderd worden door de mods, want ik vind hem ongepast.
ik vind jouw toon niet zo fijn eigenlijk. Ik proef sarcasme in het eerste stukje van je reactie.
Maar het tweede gedeelte van je reactie vind ik ronduit beledigend voor AHHK76.
Je verwijt haar daar impliciet, dat zij haar kinderen verwaarloosd, door de hoeveelheid tijd die zij besteed aan deze rubriek.
Ik weet niet hoelang je hier al mee schrijft/leest, maar als dat wat langer is dan deze week, dan weet je dat de bijdrages en reactie's van AHHK76 altijd heel warm en zinvol zijn.
Meerdere malen hebben haar reacties mij al mogen bemoedigen.
Van mij mag jouw reactie verwijderd worden door de mods, want ik vind hem ongepast.
AHHK76
30-11-2013
/ 21:16
Mona ik vind het lief dat je voor mij opkomt, maar ik denk dat je deze reactie van Hermon echt niet serieus hoeft te nemen! Hij meent dit namelijk niet zo erg... en dus trek ik het mij ook niet zo erg persoonlijk aan!
Wel vind ik het ivm de vraag die hier gesteld, wordt pijnlijk! De vraagsteller, vertelt over de pijn, die zij/hij heeft door het gedrag van moeder. Daarna kom ik op voor de belangen van dit kind en Hermon vervolgens voor de belangen van de moeder. In dat kader is het van hem een plagerijtje naar mij toe om dit te zeggen. Hij komt nu op voor de belangen van mijn kinderen. Dat is aardig naar mijn kinderen toe. Maar naar de vraagsteller toe vind ik het zeker ook ongepast!
Wel vind ik het ivm de vraag die hier gesteld, wordt pijnlijk! De vraagsteller, vertelt over de pijn, die zij/hij heeft door het gedrag van moeder. Daarna kom ik op voor de belangen van dit kind en Hermon vervolgens voor de belangen van de moeder. In dat kader is het van hem een plagerijtje naar mij toe om dit te zeggen. Hij komt nu op voor de belangen van mijn kinderen. Dat is aardig naar mijn kinderen toe. Maar naar de vraagsteller toe vind ik het zeker ook ongepast!
Hermon
02-12-2013
/ 13:41
Beste AHHK76, hoe nobel van je om deze keer het goede van mij en mijn bedoelingen te denken! En dat zónder dat ik dat -tig keer heb behoeven te bewijzen? Ik kan het bijna niet geloven en heb het daarom ook 5 keer over moeten lezen. Maar het lijkt echt waar te zijn, tenminste..., als je de gemene steken onder water, over wat ik volgens jou vraagsteller nu weer aandoet, over het hoofd wil zien... Maar die gemene verwijten staan er helaas ook heel duidelijk en heb ik ook 5 keer kunnen lezen. Ik vermoed dan ook dat het je zélf beter uitkomt om nu eens het positieve van mijn bedoelingen naar voren te brengen...
Mona, ik moet je eerlijk zeggen dat ik de reacties van AHHK76 niet bepaald als warm en zinvol ervaar. Ze geven me ergernis doordat ze voortdurend het negatieve wil zien in mijn reacties en gemene steken onder water kan geven. Ook als ik aangeef dat ik het niet bedoeld heb, blijft ze tot het einde toe volhouden dat ik het wél zo bedoeld heb. Ze schijnt dat dus beter te weten dan ik dat zelf mag weten. Wat dat betreft begrijp ik vraagsteller goed. Het is niet te hopen dat de vraagsteller één van haar eigen kinderen is, hoe pijnlijk moet dit allemaal dan wel niet zijn.
Mona, ik moet je eerlijk zeggen dat ik de reacties van AHHK76 niet bepaald als warm en zinvol ervaar. Ze geven me ergernis doordat ze voortdurend het negatieve wil zien in mijn reacties en gemene steken onder water kan geven. Ook als ik aangeef dat ik het niet bedoeld heb, blijft ze tot het einde toe volhouden dat ik het wél zo bedoeld heb. Ze schijnt dat dus beter te weten dan ik dat zelf mag weten. Wat dat betreft begrijp ik vraagsteller goed. Het is niet te hopen dat de vraagsteller één van haar eigen kinderen is, hoe pijnlijk moet dit allemaal dan wel niet zijn.
AHHK76
02-12-2013
/ 22:34
Beste Hermon,
Ben je nu eerlijk? Meen je dit? Graag zou ik dan willen dat je mijn reacties dan nog eens overleest en niet alleen hier, maar vooral ook bij die andere vraag over 'het gemis'! Ik ben niet alleen maar negatief tegen jou!
Als je dit wel zo ervaart dan is er op zijn minst sprake van een communicatiestoornis. Het kan best dat ik niet altijd duidelijk heb gecommuniceerd en uitgelegd wat ik bedoel. Maar ik ben me niet echt bewust van steken onder water, op die manier zoals jij het schrijft!
Denk je dat ik een hekel aan jou heb ofzo? Nou dat mag je denken, maar mijn huisgenoten weten wel beter!! Ik schijn je nogal beledigd te hebben, terwijl dat niet mijn bedoeling was. Ik geef gewoon mijn mening en vertel hoe het op mij overkomt, wat anderen schrijven.
Ik vind de discussie boeiend en het kan zijn dat ik soms wat chaotisch reageer, daar heb ik wel vaker last van. Sorry hiervoor!
Ik weet dat ik lang geen volmaakte moeder ben.. en dat ook niet zal worden. Toch is de vraagsteller, echt niet één van mijn kinderen! Dat weet ik voor 100% zeker.
Verder meen ik het echt als ik schrijf dat ik denk dat je het goed bedoelde. Maar dat neemt niet weg, dat ik het tegenover vraagsteller, gewoon wat minder tactisch vind... Ja en mag ik dat dan niet gewoon zeggen?!
Ben je nu eerlijk? Meen je dit? Graag zou ik dan willen dat je mijn reacties dan nog eens overleest en niet alleen hier, maar vooral ook bij die andere vraag over 'het gemis'! Ik ben niet alleen maar negatief tegen jou!
Als je dit wel zo ervaart dan is er op zijn minst sprake van een communicatiestoornis. Het kan best dat ik niet altijd duidelijk heb gecommuniceerd en uitgelegd wat ik bedoel. Maar ik ben me niet echt bewust van steken onder water, op die manier zoals jij het schrijft!
Denk je dat ik een hekel aan jou heb ofzo? Nou dat mag je denken, maar mijn huisgenoten weten wel beter!! Ik schijn je nogal beledigd te hebben, terwijl dat niet mijn bedoeling was. Ik geef gewoon mijn mening en vertel hoe het op mij overkomt, wat anderen schrijven.
Ik vind de discussie boeiend en het kan zijn dat ik soms wat chaotisch reageer, daar heb ik wel vaker last van. Sorry hiervoor!
Ik weet dat ik lang geen volmaakte moeder ben.. en dat ook niet zal worden. Toch is de vraagsteller, echt niet één van mijn kinderen! Dat weet ik voor 100% zeker.
Verder meen ik het echt als ik schrijf dat ik denk dat je het goed bedoelde. Maar dat neemt niet weg, dat ik het tegenover vraagsteller, gewoon wat minder tactisch vind... Ja en mag ik dat dan niet gewoon zeggen?!
Spatie
03-12-2013
/ 09:31
Even een reactie op deze discussie. Volgens mij vullen jullie elkaar goed aan. Beide kanten zijn inmiddels belicht. Ik denk niet dat het voor de vraagsteller pijnlijk is als zij gewezen wordt op hoe haar houding hoort te zijn ten opzicht van haar moeder (zoals Hermon)
Het is altijd goed als wij gewezen worden op wat wijzelf kunnen veranderen. Een ander veranderen lukt namelijk niet.
Het is aan de andere kant ook heel fijn als mensen ons een steuntje in de rug geven (zoals AHHK76)
Het antwoord van de deskundige is heel waardevol.
Heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige situatie.
Het is altijd goed als wij gewezen worden op wat wijzelf kunnen veranderen. Een ander veranderen lukt namelijk niet.
Het is aan de andere kant ook heel fijn als mensen ons een steuntje in de rug geven (zoals AHHK76)
Het antwoord van de deskundige is heel waardevol.
Heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige situatie.
Hermon
04-12-2013
/ 11:43
Dank je Spatie, dat hadden we nu net nodig, even wat ruimte tussen ons twee. Je doet je naam eer aan ;-)
Sorry, AHHK76. Mijn ergernis richting jou is niet goed te praten. Dat had anders gemoeten. Ik houd wel van je. Dat we maar saampjes naast elkaar op mogen gaan op Refoweb, elkaar zo nu en dan aanvullend en daarmee elkaar en anderen tot een hand en een voet mogen zijn.
Ik zal de wijze woorden van Spatie in gedachten proberen te houden: verbeter de wereld, begin bij jezelf ;-)
Sorry, AHHK76. Mijn ergernis richting jou is niet goed te praten. Dat had anders gemoeten. Ik houd wel van je. Dat we maar saampjes naast elkaar op mogen gaan op Refoweb, elkaar zo nu en dan aanvullend en daarmee elkaar en anderen tot een hand en een voet mogen zijn.
Ik zal de wijze woorden van Spatie in gedachten proberen te houden: verbeter de wereld, begin bij jezelf ;-)
- 1
- 2
