Vraag
Aan ds. W. Harinck. Ik heb o.a een vraag over uw boek “De Koning der Joden, ontmoetingen op de weg naar Golgotha.” Op blz. 59 lees ik het volgende: ''De schrift leert ons dat er hevige en diepe emoties kunnen zijn terwijl de echtheid van de bekering ontbreekt. Ezau en Saul hebben het ook uitgesnikt. Maar het waren tranen uit een koud en onbekeerlijk hart (...) meer nodig is dan gemoedelijkheid en gevoeligheid. Een gevoelig hart is nog geen gelovig hart; alle tranen zijn nog geen bewijs van bekering; aangedaan zijn is nog geen teken van geloof. Laten we onszelf toch niet in slaap wiegen door deze dingen te houden voor het werk van de Heilige Geest.'' Sinds een paar weken laat het me niet meer met rust. Ik ben dag en soms ook 's nachts bezig met zoeken. Ik voel me onrustig en moedeloos. Hoe kom ik tot God? Wat moet ik doen om zalig te worden? En toen las ik dit en werd nog wanhopiger. Hoe weet ik nu of mijn tranen niet Ezaus tranen zijn of die van Saul? Hoe weet ik nu of ik mezelf niet zit te bedriegen? Ik kan geen risico lopen om op de verkeerde weg te zitten, ik voel de haast die er bij is. Dan nog een vraag. Ik ben hier dus veel mee bezig. Maar als de kinderen thuis komen of in het weekend, voel ik het nog wel en ben nog wel onrustig, maar lang niet zo erg dan door de weeks wanneer het stil is in huis. Wanneer weet je of het echt is, ben je dan dag en nacht bezig met zoeken, bidden, lezen of kan het ook zo zijn dat er een soort van rustpauzes inzitten? Of is dat juist geen goed teken? Het voelt alsof ik iets mis. Ik geloof wel dat God zonden kan vergeven, maar vind het dan weer moeilijk om te geloven dat Hij die van mij WIL vergeven. Is dat erg verkeerd om te denken? En soms voel ik me zo leeg en koud: heb ik wel genoeg liefde tot God? Ik voel mijn zonden en weet dat ik heel veel verkeerde dingen gedaan heb en nog steeds doe, maar is dat genoeg zondekennis? U merkt wel, ik ben erg aan het twijfelen. Zit ik wel op de goede weg, doe ik het goed, wat is echt en wat komt alleen maar uit mijn verstand... Soms wil ik het maar opgeven, maar voel dan dat ik er aan vast zit. Ik kan niet opgeven, straks is het te laat. Dan ben ik net een van de dwaze maagden uit de Bijbel. Wat moet ik doen? Zou u mij kunnen zeggen hoe je weet dat je op de goede weg zit? Ik heb het God al zo vaak gevraagd of Hij me de weg wil wijzen maar het blijft zo stil. Ik strompel maar door zonder uitzicht lijkt het wel. Hartelijke groet, een moeder van 29 jaar.
Antwoord
Beste moeder van 29 jaar,
Het aangehaalde citaat geeft uitleg over wat wij noemen “algemene overtuiging van zonde” naar aanleiding van de woorden van de Heere Jezus over de woorden: “weent niet over Mij maar over uzelf.” De genoemde voorbeelden laten zien dat er allerlei emoties kunnen zijn die toch niet voortkomen uit een zaligmakende overtuiging van zonde. Hopelijk heb je verder gelezen in het boekje want ik heb geprobeerd daarin duidelijk te maken wat de ware droefheid naar God is over de zonde.
Nu begrijp ik dat er grote moedeloosheid in je hart is omdat je vreest deze ware droefheid naar God te missen. Je vraagt: wat moet ik doen? Zit ik op de goede weg? Mis ik iets? Uit al de vragen die je stelt merk ik dat je veel op jezelf ziet (te veel?). Het is goed en nodig om jezelf te onderzoeken of er smart is over de zonde, een zoeken naar de Heere, een verlangen om Hem te dienen enz. Maar wie eerlijk is tegenover God en zichzelf, zal moeten belijden een ellendig, verloren en doodschuldig zondaar te zijn en te blijven. Het is nooit genoeg, altijd te kort.En ja, dit slijt niet! Maar drijft je hopelijk uit tot God en om met Job te zeggen: “Ik zal mijn Rechter om genade bidden.”
Bedenk dat de Heere spreekt door Zijn Woord. Elke keer als je je Bijbeltje open doet, onder het Woord komt, wijst de Heere de Weg in Zijn lieve Zoon, de Heere Jezus Christus. Dat is de enige en de goede Weg.
Laat je strijd veel meer zijn “hoe krijg ik deel aan Hem” dan “is mijn overtuiging diep genoeg” enz. Je weet immers pas of die echt en diep genoeg waren wanneer het je aan Zijn voeten heeft gebracht.
Kom, er is ruimte van ontferming bij de Heere in het grote offer van Zijn Zoon.
Van harte Gods zegen gewenst,
Ds. W. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Harinck
- Geboortedatum:24-02-1958
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil je duidelijk maken dat bekeren niets met wedergeboorte te maken heeft.
Bekeren doe je zelf, het is een vrije keuze, God noemt het meer dan 100 keer in Zijn Woord.
Je kunt je ook tot mohamed of buddha bekeren, het is een ommekeer.
In je verhaal merk ik dat je iets mist, mij is duidelijk dat je God mist en alles wat je noemt dat je doet is ijdelheid, God zegt het in Zijn Woord, zonder Genade is alles ijdelheid.
Je vraagt je af of God je zonden wilt vergeven en of dat erg is af te vragen. Het is het grootste bewijs van ongeloof, het tegenovergestelde van geloven.
Beste moeder, God heeft zijn enige Zoon gegeven voor jou, De Heere Jezus is aan het kruis gegaan voor jou, weet je waarom? Omdat Ze zoveel van je houden. Wij hebben vanuit ons zelf geen liefde tot God, dat kunnen we alleen maar hebben na ontvangen Genade door de kracht van de Heilige Geest, en dan nog is het altijd te weinig.
Ware droefheid naar God kun je nooit hebben voordat de heilige Geest in je is en deze ontvang je na Genade. overigens lijkt het door dergelijke kerken een vereiste tot wedergeboorte maar is absoluut een leugen. God wil niet dat je je zonden oprakelt, het is een belediging voor God en Zijn Zoon, Zouden zij te weinig hebben gedaan? Heeft de Heere Jezus niet genoeg geleden aan het kruis? Moeten we zelf ook nog even wat lijden? Waren de woorden van Jezus Christus aan het kruis niet “het is volbracht”? Het is een vreselijke zonde om te denken dat je berouw en in zak en as moet zitten over het geen je gedaan hebt. Het spijt me dit te moeten zeggen maar de duivel lacht dan, het houdt je van God af.
Beste moeder wendt je tot God, bekeer je tot Hem, vraag of Hij je zonden wilt vergeven en over je leven wilt regeren dat Hij alles voor jou mag zijn. God wilt het hoor, vele malen liever als jij, Hij wacht al 29 jaar op je. Hij wilt dat er niemand verloren gaat, ook jij niet.
Denk je dat God mensen gemaakt heeft om te laten creperen in de hel? Absoluut niet, ga op je knieën moeder Hij wacht op je en zal je verwelkomen met een onuitsprekelijke Liefde.
Ik vergelijk het met duiken van een duikplank. Als je van hoogte wil duiken moet je eerst een trap op. Die trap is de stap om Gods aangezicht te zoeken en de wil dat Hij over je regeert. Traplopen kan best inspannend zijn, zo ook de stap om je zonden te belijden vooral als je een gereformeerde rugzak heb.
Boven aan de trap gekomen neem je een aanloop voor de duik, deze aanloop is het op je knieën gaan voor God en Hem aanroepen.
Na de aanloop zweef je door de lucht, je kunt niet meer terug en kan ook niet sturen, je geef je volledig over, je vergeet even alles, ook je zorgen, en heb maar één doel en denkt maar aan een ding, dat water, dat behoed je val, er naast terecht komen is dodelijk.
Het zweven door de lucht is de overgave aan God, volledig, al je zorgen, je hele wereld om je heen en alles wat je hebt zonder enige maar, je hele ik met volledig vertrouwen tot dat water, het Levende Water. Buiten dat Levende Water is geen behoud maar eeuwig verderf.
In het water terecht komen na het zweven door de lucht geeft je weer houvast.
Terecht komen in het levende water geeft je vrede door de Heilige Geest en geeft je houvast aan de Grote Verlosser.
Ik zal voor je bidden.
Zou graag eens persoonlijk contact met je willen hebben.
