Vraag
Aan ds. Van den Belt. De Haamstede-conferentie ligt weer achter ons. Uw bijdrage was erg duidelijk en heb er veel aan gehad. De bijdrage van ds. W. Visser (Alexander Comrie, eigenschappen van het ware zaligmakende geloof) was echter voor mij een groot raadsel. Hoewel hij mooie dingen zei (met name de historie), ging het naar mijn gevoel goed mis toen hij uit een aantal preken van Comrie een kort meditatief (eigen) woord ging toevoegen. Hij zei onder andere het volgende (even in eigen woorden): "Als een zondaar, met grote verslagenheid hoort dat Christus zo gewillig is om zondaren zalig te maken, dan kan deze mens dat niet zo maar geloven. Wil God nu naar zo'n mens omzien? Kan en wil Christus Zichzelf met zo'n doemwaardig schepsel inlaten? Deze mens kan dit niet zomaar geloven. Hij moet het geopenbaard krijgen vanuit het Woord. En dat gebeurt ook. Een woord van troost kan dan zo de ziel invallen, zoals dit woord: komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijn, of; komt laat ons tesamen rechten, al waren uw zonden als scharlaken, Ik zal ze witter maken dan de sneeuw en dergelijke woorden. Deze woorden doen dan kracht en laten dan zo de gewilligheid van Christus zien dan zo'n gevallen mens er niet meer omheen kan. Hier mogen ze dan rust vinden en troost halen uit de gewilligheid van Christus. Einde citaat.” Ik ben hier behoorlijk van ondersteboven! Ik heb zelf Comrie er maar bij gepakt, de eigenschappen... maar Comrie leert naar mijn idee toch wat anders. Comrie maakt onderscheid tussen het aanvaarden dat Christus jou wil aannemen en de aanneming zelf. En daar ben ik het volledig mee eens! Het zien dat Christus zeer gewillig is om mij te redden kan zeker troost geven voor een vermoeide ziel, die het echt niet meer weet. Maar mag het ook nog een stap verder komen? Om het maar in de ik-vorm te zeggen: Ik wil daadwerkelijk verenigd zijn met Hem, de aanneming tot een kind van God ontvangen, het kleed van Zijn gerechtigheid omdragen, het bloed van dat dierbare Lam ervaren dat toch reinigt van alle zonden. Hoe groot en bijzonder dat ook allemaal mag zijn (dat ik Zijn gepastheid en gewilligheid mag zien in het zaligen van zondaren), toch kan een ziel die daadwerkelijk verloren ligt past rusten in Hem, als de bediening der verzoening heeft plaatsgevonden in zijn leven. Om het eenvoudig te zetten: Als Christus Zichzelf bekendmaakt aan mijn ziel in de vergeving van al mijn zonden. En dat staat echt in mijn Bijbel en ik mag door genade daar iets van kennen. Dan kan ik alle oudvaders lezen, erop afstuderen en zelfs nadoen, maar het uiteindelijk gaat het toch om Gods Woord en wat daarin staat. Hoe ziet u dit dominee?
Antwoord
Vraagsteller kan m.b.t. deze vraag via vragen@refoweb.nl persoonlijk contact opnemen met ds. Van den Belt (op zijn verzoek).
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
