Man ook zwakbegaafd en autistisch

Graag wil ik uw advies vragen over het volgende: Ik ben veertien jaar getrouwd, moeder van twee kinderen, van wie de jongste zwakbegaafd en autistisch blijkt te zijn. Mijn man en ik hebben moeizame jaren achter de rug in onze relatie. Communicatie verloopt heel moeizaam en mijn man heeft grote moeite met sociale contacten, veranderingen, verantwoordelijkheid nemen. Ik heb altijd gedacht dat dit kwam door zijn moeilijke jeugd en onzekerheid. Ik heb in de loop der jaren praktisch alle verantwoording op mij genomen omdat mijn man chronisch vermoeid en regelmatig depressief is en praktische zaken maar ook de opvoeding bijna niet aankan. Hij heeft veel angsten en sluit zich regelmatig op "in zichzelf". De kinderen lijden onder zijn gedrag en de spanningen in huis. Nu we sinds een aantal jaar weten dat de jongste zwakbegaafd en autistisch is, en hulpverleners met ons gezin meekijken, blijkt mijn man ook zwakbegaafd en autistisch. Ik heb zelf een hoge opleiding. Het valt me steeds zwaarder om met hem samen te leven en ben regelmatig wanhopig hoe het verder moet. Mijn vraag is, wil God echt dat ik, hoe dan ook, de rest van mijn leven bij mijn man blijf? Ik vind het erg zwaar.

Beste mevrouw,

Als ik uw verhaal lees, kan ik niet anders dan bevestigen dat u in uw huwelijk niet de gemakkelijkste weg krijgt te gaan. Of het Gods wil is dat u -hoe dan ook, zoals u zelf zegt- de rest van uw (huwelijks)leven zo door moet gaan is “een open deur.” Wat zou u willen? Dat lijkt me een betere vraag. Verandering, ongetwijfeld. Daar kunt u aan werken. Niet door uw echtgenoot te willen veranderen, maar door ánders te leren kijken naar de situatie.

U bent veertien jaar geleden een verbintenis voor het leven aangegaan met uw echtgenoot toen u met hem bent getrouwd. U hebt samen twee kinderen en daarmee veel verantwoordelijkheid gekregen. Een opgave? Ja zeker! Ik vlak de problemen niet uit, hoef ze ook niet af te zwakken, maar: hoe u met al uw zorgen en verantwoordelijkheden omgaat is te bespreken met de hulpverleners die reeds ingeschakeld zijn. Daarnaast is er misschien een mogelijkheid te creëren voor een vorm van mantelzorg voor uzelf door een vriendin in te schakelen met wie u leuke dingen onderneemt. Of een ‘maatje’ te vinden die bij u past, waardoor u ook aan eigen plezier, ontspanning en/of ontwikkeling toe kunt komen.

Ik kan niet beoordelen of u denkt aan een scheiding. Maar wees ervan overtuigd, dat dát heel veel andere zorgen en problemen met zich meebrengt. Naast een brok verdriet!

Ik wens u veel sterkte, Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1500 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven