Preek van ds. J. C. Ryle

Ik las laatst een preek van ds. J. C. Ryle over 1 Johannes 2:12 "Uw zonden zijn u vergeven" en heb daar wat vragen over. In het stukje over hoe je vergeving vindt, benadrukt hij dat dat alleen kan door op de Heere Jezus te vertrouwen als je Zaligmaker. Hij zegt dat je dán vergeving ontvangt. Hij zegt daar ook dat de Heere Jezus in grote liefde en medelijden een volledige genoegdoening aangebracht heeft voor onze zonden, door in onze plaats de dood aan het kruis te sterven en dat Christus door God de Vader aangesteld is als Vorst en Zaligmaker om allen die het willen aannemen, de vergeving van zonden te schenken. In het kort: Christus heeft een volledige verzoening aangebracht, als we die maar willen aannemen. We moeten alleen maar in het geloof tot Jezus komen en op Hem vertrouwen. Ryle beweert dat op de dag waarop we voor het eerst vluchten tot Christus, al onze zonden worden weggedaan. "Geloof, en op dat moment is het van u." Hij zegt even later dat bekering niet zozeer nodig is, maar geloof! "Vanaf het moment dat hij gelooft is de veroordeling verdwenen." Ryle zegt ook dat het een eeuwige vergeving is. Vervolgens zegt hij dat sommigen zeggen dat deze leer niet waar kan zijn, omdat het de weg naar de hemel te gemakkelijk maakt. Nu de vraag: Klopt het wel? Als ik geloof dat Jezus voor mijn zonden is gestorven, dan zal het voor eeuwig goed komen met mij? Dat lijkt me inderdaad iets wat makkelijk is, maar onze dominee doet net alsof het bijna onmogelijk is. Hoe kan ik weten of ik dit geloof met mijn hart of met mijn verstand? Ik ben bang mezelf het waarzaligmakend geloof aan te praten en dat als ik straks aan de hemelpoort sta, Christus zal zeggen dat Hij mij niet kent! Ryle zegt dat mensen die vergeving ontvangen hebben, de zonden haten. "De herinnering aan de zonde is smartelijk voor hen en de last ervan niet te dragen." Ik ken dat maar zo weinig in mijn leven. Elke keer zondig ik weer en heb er zo weinig echt berouw van. Ryle zegt dat mensen die vergeving hebben ontvangen, heilig zijn; dat het hun grootste verlangen is om Hem te behagen die hen heeft gered. Ook dit leeft bij mij maar zelden. Wat moet ik doen? In die preek staat ook dat ene dominee Berridge gezegd had dat je geen deugdzaamheid moest preken, omdat niemand deugdzaam was. Bedoelt hij daarmee de levensheiliging, die niet gepreekt moet worden? Hij zei vervolgens dat alleen de liefde van Christus voor zondaren gepreekt moest worden en het heil door het geloof alleen. Betekent dit dat geloof meer nadruk moet hebben dan de ellendestaat van de mens en de rechtvaardigheid van God? Ds. Ryle zegt ook in deze preek dat er veel plaatsen zijn waar kerkdiensten worden gehouden waar we lang naar de gekruisigde Christus kunnen zoeken en Hem daar nooit zullen tegenkomen, omdat Hij begraven is onder de uiterlijke vormen, verborgen achter de doopvont of verdwenen is in de schaduw van de kerk. Wat bedoelt ds. Ryle daarmee?

Waarde vriend(in),

Het is een zeer uitgebreide vraag geworden met daarbij weer heel wat deelvragen. Een hele opgave om ze allemaal te beantwoorden, maar ik zal een poging wagen. Wel zeg ik erbij, dat ik de vragen probeer te beantwoorden naar jou persoonlijk toe en niet of Ryle nu wel of geen gelijk heeft. Daarvoor zou ik eerst zelf de door jouw genoemde preek moeten lezen om daarover weer iets te zeggen. En dat voert veel te ver.

In de eerste plaats je vraag of het op het geloof alleen aankomt. Dat is inderdaad zo. Zonder geloof is het onmogelijk God te behagen. De Heere Jezus zegt het Zelf in Johannes 3: “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.” Is het gemakkelijk om te geloven? Nee, het is zelfs onmogelijk om te geloven. Want geloven is naar Zondag 7 heel Gods Woord voor waar houden en dat betekent onder meer dat ik des doods schuldig ben en op geen enkele wijze mijn schuld voor God kan betalen. Geloven is mijn geestelijke faillissement aanvaarden en God erkennen dat Hij recht is wanneer Hij mij voor eeuwig van Zich wegwerpt. Geloven is aanvaarden dat er geen andere weg is om zalig te worden dan door het offer van Christus en dat er van mij niets meedoet tot de zaligheid. Ook mijn tranen en gebeden niet. Wel, dat alles zal ik nooit uit mijzelf geloven. Alleen wanneer de Heere door Zijn Heilige Geest onder de prediking van Zijn Woord mij hiervan overtuigt zal ik het gaan geloven.

Maar dan kan ik ook niets anders dan het geloven en is er niets gemakkelijker dan geloven. Wijlen ds. L. Gebraad zei eens tegen mij toen ik een kleine jongen was: “weet je hoe je zalig wordt?” En terwijl ik hem vragend aankeek, deed hij zijn armen over elkaar. Zo wordt een mens zalig: met zijn armen over elkaar. Hij hoeft niets te doen, want het is “volbracht”.

Inderdaad is het zo, dat wanneer wij door het ware geloof aan Christus zijn verbonden onze zonden zijn vergeven. Telkens wanneer zondaren tot de Heere Jezus vluchten, lezen we dat Hij tot hen zegt: Uw zonden zijn u vergeven, uw geloof heeft u behouden. Denk onder meer aan de zondares aan de voeten van de Heere Jezus.

Wie gezien heeft wat de vergeving van zonden Christus gekost heeft, dat Hij Zich daarvoor zo diep heeft willen vernederen tot in de vervloekte kruisdood. Dat Hij daarvoor nederdalen moest ter helle en van God verlaten werd. Wanneer we dat gaan geloven, dan kan het niet anders dan dat we de zonden gaan haten en vlieden. Zij krijgen ook een hartelijke lust en liefde om naar al de geboden Gods te wandelen. Denk maar aan Zondag 33.

Wij moeten zondaren niet oproepen tot een deugdzaam leven. Want geen mens kan dat uit zichzelf. Dat kweekt alleen maar rijke jongelingen. Onze Dordtse Leerregels zeggen dat een mens door de prediking moet worden opgeroepen tot bekering en geloof (DL II, par. 5). Bekering is niet dat ik mij moet gaan opknappen, maar als een verloren zoon met schuldbelijdenis tot Hem wederkeren. Geloof moet niet meer nadruk krijgen ten koste van de ellendestaat. Wij moeten de hele waarheid van Gods Woord verkondigen en dat betekent met de woorden van onze Heidelberger Catechismus: ellende, verlossing en dankbaarheid en dat evenwichtig! Ook de noodzaak van levensheiliging hoort daar terdege bij: “Zijt heilig, want Ik ben heilig.”

Wat je laatste vraag betreft denk ik dat Ryle bedoelt, zeker ook in het licht van zijn dagen, dat er wel gepreekt werd dat een mens dit en dat moest doen en laten, vertrouwen op de doop en de kerk en dat het dan allemaal wel goed zou komen. Inderdaad wordt zo Christus verborgen gehouden. Daarom zegt Paulus: “wee mij, indien ik de Christus, de Gekruisigde, niet predik.”

Als je vraagt wat je moet, geeft Gods Woord je het antwoord: “Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden.” Werp je daarom aan Zijn voeten neer en belijdt je ongeloof, je traagheid, je lust tot zonden en smeek Hem om genade. Geloof, dat er geen andere weg is om zalig te worden, dan Zijn kruisverdienste aan te nemen. Bestudeer en onderzoek het Woord van God, want dat getuigt van Hem. Gebruik bij dat onderzoek het gezegende onderwijs van de Heidelbergse Catechismus. Wie Hem zoekt in Zijn Woord zal Hem vinden!

Met een hartelijke groet en Gode bevolen,
Je ds. A. A. Egas

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Egas

• Geboortedatum:
  30-05-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Damwoude
• Status:
  Actief

85 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven