Vraag
In het leven zijn vrienden waardevol. Het is bijbels om vriendschappen te sluiten en je naasten lief te hebben. Ook is een mens geschapen als sociaal wezen. Ik heb echter zo vaak mijn neus gestoten bij mensen, dat ik er helemaal geen behoefte meer aan heb. Ik heb het zo vaak geprobeerd, ik heb er voor gebeden en doe dat nog dagelijks. Om verdraagzaam en nederig te zijn, naar mensen te luisteren en proberen ze te helpen. Toch trappen mensen mij op het hart en word ik vernederd. Ook de Heere Jezus werd vernederd en werd zelfs verlaten door Zijn beste vrienden en dat moet vele malen zwaarder en erger geweest zijn. Hier zie ik dan op en dat troost mij. Ik heb totaal geen behoefte meer om hechte vriendschappen op te bouwen. Als ik soms probeer te vragen waarom mensen zo doen, komt er nooit iets concreet uit. Op dit moment is het een goede vriendin uit de klas en ik moet met haar nog een jaar in de klas zitten ( in een klein klasje) en praten is vaak lastig omdat er soms totaal geen reden is voor het gedrag van mijn vriendin. Ik voel hierin een tweestrijd hoe ik het volgende jaar in moet gaan: nederig, verdraagzaam, of me niet laten kennen en het niet accepteren dat ze zo met me omgaat. Ik moet zeggen dat ik het aan de ene kant niet erg vind geen echte vrienden (dieper dan oppervlakkige relaties met klasgenoten - dat gaat prima) te kennen. Dit drijft mij uit naar God en dat is het meest waardevol!! Maar toch schiet er twijfel in mijn hoofd of het goed is om me daarbij neer te leggen.
Antwoord
Beste jongere,
Contacten en vriendschappen zijn voor mensen belangrijk, dat heeft te maken met onze Schepper. Het is moeilijk als die niet goed ontstaan, zeker als er sprake is van vernedering. Dat geeft een bepaalde mate van eenzaamheid. Het is zo dat je daardoor op de proef gesteld kunt worden en dat het je gedachten naar de Heere Jezus kan leiden. Als een moeilijkheid als deze je om Gods hulp verlegen maakt, geeft dat het zoeken van een contact van de hoogste waarde: God Die in Zijn Zoon mensen die Hem op het hart trappen Zijn vriendschap biedt.
Toch is er meer te zeggen. Je kunt je door een zekere afzijdigheid proberen te wapenen tegen de pijn van teleurstelling, maar daar zit wel een risico aan. Alleen oppervlakkige relaties voldoen op termijn mogelijk niet en maken ook dat jij niet geeft wat je zou kunnen betekenen. Als je na teleurstelling je wat terughoudender opstelt, is dat een stukje zelfbescherming. Probeer dat echter niet te laten uitmonden in een algemene houding van... alle mensen zijn nu eenmaal zo...
Wat betreft het omgaan met de vriendin die je noemt: Nederigheid en verdraagzaamheid zijn bijbelse zaken, maar betekenen niet dat je je naïef moet opstellen. Nederigheid en verdraagzaamheid stellen zich tegenover hoogmoed en wraakgedachten – en die zijn reëel voor ons mensen. Nederigheid en verdraagzaamheid sluiten niet uit dat je op een eerlijke manier aan de orde stelt hoe je je soms voelt en waarom. Dat kan soms ook door uit te leggen waarom je je terughoudend opstelt. Als je dat in alle eerlijkheid en liefdevol doet, kan het mensen de ogen openen. Jij en je naasten zijn er niet mee gebaat als je verstoppertje speelt.
Tenslotte nog twee dingen: Blijf bidden om goed contact en kracht. Verandert er niet echt (snel) iets, wees dan niet naïef, wel liefdevol. Hoe zou dat anders kunnen dan door Christus?!
Verder: Is er iemand die jouw omgeving kent, een mentor of andere docent, wellicht kunt je in vertrouwen zijn of haar kijk op de situatie vragen. Daarnaast zijn er vast ook in jouw omgeving mensen die je als dat nodig zou zijn van deskundig psychologisch advies kunnen dienen.
Ds. A. van Wijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van Wijk
- Geboortedatum:10-02-1960
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Herkingen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik herken wat je zegt. Ik ben er zeker van de relatie met God door de Heere Jezus genoeg is om een vervuld leven te leiden. Dus op zich heb je van vrienden niets nodig als je Zoon en de Vader hebt. Dit schept ruimte en maakt je handen vrij. Ik hoorde laatst een wijze raad: stop bezorgd te zijn om wat anderen tegen je zeggen en denken en doen, maar wees alleen bezorgd om hun (eeuwige en geestelijk) welzijn.
Jezus kwam niet op aarde omdat Hij vrienden nodig had. Maar toch noemt hij ons vrienden (Joh 15). Zoals je zelf al zegt werd Hij zijn hele leven tegengesproken en teleurgesteld van alle kanten, ook van zijn meest naaste discipelen. Als de mensen dat al deden met Jezus, hoeveel meer zullen ze dat niet met ons doen. (Matt 10:24-25 "De discipel staat niet boven de meester en de slaaf niet boven zijn heer.Het moet genoeg zijn voor de discipel dat hij wordt zoals zijn meester, en dat de slaaf wordt zoals zijn heer").
We moeten dus daarin ook discipelen (leerlingen en (na)volgers) worden van de Heere Jezus. In een sterke relatie met Hem en door te beseffen dat we alles van Hem krijgen kunnen we leren te geven zonder iets terug te verwachten, in de voetsporen van de Heere Jezus zelf. Dit gaat niet van de ene op de andere dag, ikzelf ben ook een leerling daarin en heb ook nog een hoop te leren, maar het is iets dat je gaandeweg kan leren in een leven met Christus. Dus ga zo door verdraagzaam en nederig te zijn, naar mensen te luisteren en proberen ze te helpen. En put de kracht daarvoor om dit te doen uit de relatie met God en de hoop op Zijn beloften.
Ik hoop dat dit een beetje helpt.
Het mag er niet in de eerste plaats om gaan waar we behoefte aan hebben. De eerste vraag is natuurlijk wat de wil van God is. God wil dat we andere mensen liefhebben zoals ons zelf. Dat betekent dat wij het beste voor ze willen en dat betekent dat we hen willen helpen dicht bij God te zijn.
Hoe was dat bij Jezus?: Je kunt een vriend van Jezus zijn als je doet wat Jezus gebied: (Joh. 15: 14 U bent Mijn vrienden, als u doet wat Ik u gebied. )
Dat betekent dat mensen ook alleen mijn vrienden kunnen zijn als ze doen wat Jezus gebied. Als ze namelijk niet doen wat Jezus gebiedt, dan zijn ze vijanden van Jezus en kunnen ook niet mijn vrienden zijn. Maar als je vrienden vindt die werkelijk vrienden van Jezus zijn, dan zullen die je ook niet teleurstellen. Je kunt met hen werkelijk een diepe relatie bouwen en samen op de smalle weg van Jezus lopen. Zulke vrienden denken alleen maar: hoe kan ik je helpen om dicht bij God te zijn. Zulke vrienden moet je vinden, die werkelijk de wil van God willen doen. Alleen op de basis van God kun je werkelijke vriendschap sluiten. Het is ook nodig om zulke vrienden te zoeken want God wil dat wij elkaar liefhebben. Alleen kun je niet liefhebben. De relatie met "vrienden van Jezus" is ook een grote vreugde! Reactie: emaildfj1@gmail.com
Dan zou ik mij mezelf ten rade gaan, wat doe ik verkeerd, met nederigheid en verdraagzaamheid schiet geen mens op.
Tenminste als het uitloopt op slaafsheid....., dan kun je pestgedrag uitlokken:
Wees niet bevreesd, wanneer de nacht gaat vallen
wees niet bevreesd, wanneer het donker wordt
hier in Mijn hand – wees maar niet bang te vallen;
Ik houd u vast, Mijn macht schiet nooit tekort.
Wees niet bevreesd, wanneer de golven stijgen,
zodat het water tot de lippen komt:
want met één wenk doe Ik de winden zwijgen
en zee en aarde liggen als verstomd.
Wees niet bevreesd, wanneer uw krachten mind’ren;
want in uw zwakheid wordt Mijn kracht volbracht.
Ik heb véél werk te doen, ook voor Mijn zwakke kind’ren
en alles kun je, als je Mij verwacht.
Wees niet bevreesd, want Ik zal voor u zorgen.
Denk aan de leliën, de mussen die Ik voed.
Ik ben de God van heden en van morgen,
de God Die leeft en Die u leven doet!
Mooi he, hier kan ik en velen met mij mee leven.
Wat zeg ik.........het leven aankunnen.
Amen
Neem je iemand in vertrouwen en je krijgt óf een vriend voor het leven óf een les voor het leven.. maar laat vooral dat laatste je niet ontmoedigen.. meestal merk je snel genoeg wat je aan iemand hebt!
Je treedt niet in details, dus ik snap niet hoe iemand al een antwoord heeft kunnen geven op een vraag die je niet gesteld hebt. (Ds. A. van Wijk?)
Ik vermoed dat het te maken heeft met je "verneukte" opvoeding, het meisje in kwestie, je vriendin, leeft haar leven zonder dat geloof haar daarin belemmert, en omdat dat zo buiten de door jouw omgeving geplaatste kaders valt komt dat op jou over als ongewenst vreemd en zondig gedrag.
Misschien moet je juist jaloers zijn op dat meisje, en meer op haar willen lijken, met andere woorden, probeer te vluchten uit je vertrouwde omgeving en verleg je handelen naar je gevoel in plaats van je ("geprogrammeerde") verstand.
Religie maakt meer kapot dat je lief is, je moest eens weten hoeveel fora er zijn met problemen rondom christenen. Het is werkelijk ongelooflijk: Pornoverslaving, Pedoseksualiteit, Schuldgevoel, etc. etc.
Het zijn echt altijd juist de christenen die zo worstelen met het leven.
Probeer een band te krijgen met mens(en) uit je omgeving, dat is het aller, allerbelangrijkst in het leven.
Religie zou nooit tussen jou en vriendschappen in moeten staan.
