Vraag
Aan M. M. van Campen. Als ik uw preken hoor, dan beluister ik daar een bijbelse boodschap in. Ik merk dat u de Bijbel hiervoor heeft onderzocht. U zegt wel eens: dat hoor je in onze kringen niet (juist als u een bepaalde bijbelse waarheid noemt, die niet veel aan de orde komt binnen onze kringen/Gereformeerde Bond). Dat is nu juist waar wij mee worstelen. In onze gemeente wordt gepreekt volgens de leer en het moet vooral binnen het hokje van de Gereformeerde Bond passen. Predikanten die hier niet in passen, mogen niet meer komen. Nu merk ik dat we daar zo weinig door gevoed worden. Natuurlijk lezen we zelf de Bijbel om zo ook voeding te krijgen. Maar toch blijft het moeilijk als je zo weinig voeding krijgt in de diensten. Is dat de bedoeling? We hebben geprobeerd hierover te spreken met de kerkenraad, maar het zit allemaal zo vast, alles gaat zoals het gaat. Doe je je mond open, dan wordt dat niet gewaardeerd. We bidden er voor. Het nieuwe leven waar we om Christus' wil deel van mogen uitmaken wordt nauwelijks benoemd. Twijfel wordt verheerlijkt. Altijd proberen we het goede uit de preek te halen en daar ons op te richten. Maar het is zo mondjesmaat. En soms kunnen we bijna niet meer. Weggaan uit je gemeente doe je niet zomaar (al worstelen we al jaren). Maar wat moet je doen als de voeding niet krijgt die je zo nodig hebt? Wat is Gods wil hierin?
Antwoord
Dank voor uw herkenning van de bijbelse boodschap in mijn prediking. Uw vraag is een lastige voor mij om te beantwoorden. Een paar opmerkingen:
1. De Bijbel is groter dan de gereformeerde leer. Die is als een mooi kleed op een tafel, alleen het kleed van de gereformeerde belijdenis is wel kleiner dan de tafel van Gods Woord... Ik zou het kleedje er overigens nooit af willen hebben! Anderzijds me ook niet erdoor willen laten beperken. Ik voel me hartelijk verbonden aan het gereformeerde in onze Bond en in onze gezindte en gemeenten, maar er ook weer niet aan gebonden. De grens is niet de Drie Formulieren van Enigheid, maar de Schrift zelf als het gezaghebbende Woord van God.
2. Er wordt gepreekt volgens de leer: de kerkelijke leer is uitdrukking van het geloof, maar nooit voorwerp van het geloof. Christenen geloven niet in de leer, maar in Gods openbaring, in Jezus Christus zelf. De openbaring is Jezus Christus zelf en niet een of andere leer omtrent Hem. Het geloof is confrontatie, ontmoeting met Hemzelf, niet onderwerping aan een leer omtrent Hem. Daarom horen wij een principieel verschil te maken tussen de Bijbel enerzijds en menselijke confessies, dogma's en theorieën en theologieen die uit de Bijbel worden afgeleid anderzijds. Wij geloven niet in waarheden, maar in Hem die de Waarheid is. Er is een groot verschil tussen de Schrift als het Woord van God en de menselijke belijdenissen. Die laatste zijn heel goed, maar niet goddelijk. Door godvruchtige mensen geschreven, maar niet door de Geest geïnspireerd.
3. Weinig voeding dat is wel subjectief: dat kan ook liggen aan je smaak en die kan beperkt zijn. Dat is ook kleine kinderen eigen. Die moeten nog veel leren eten in hun leven, ook al is het niet zo lekker, kan het toch goed zijn. Dit argument vind ik dus vaag: wat wil je eten? Wat lust je? Kijk uit voor de waarschuwing van 2 Timotheus 4:3: er zal een tijd zijn dat zij de gezonde leer niet meer zullen verdragen en naar hun eigen begeerten voor zichzelf leraars zullen verzamelen. En laat je gebed zijn: Heere, geef me honger, honger naar meer omgangskennis met U!
4. De gang naar de kerkenraad die er niet voor open staat: heel goed dat je dingen openbreekt en het gesprek zoekt. Jammer dat er geen oor voor is. Heel jammer. Ik las pas een treffende zin: "onze eredienst, is die er op gericht mensen te behagen of aanbidding, uitdrukking van eerbied voor God? Hoe dikwijls wordt in de kerk niet van alles gedaan om mensen erbij te halen. Maar waar willen we hen bij halen? Bij onze groep of bij de aanbidding van de gekruisigde Christus? Hoe dikwijls wordt in de kerk ook niets gedaan, om maar te vermijden dat mensen weglopen. Maar waarvandaan mogen mensen niet weglopen? Van onze groep of van de aanbidding van de gekruisigde Christus?" Het is vreselijk als het in de gemeente vroeger "Jesus only" was, maar nu "us only". Als de eerste drie letters van Jesus wegvagen, dan houdt je "us" over. Of die groep/ gemeente nu wettisch of werelds is op dit moment, het is helaas geen Jezus meer in Wie wordt geroemd en dán ga je inderdaad verkommeren.
5. Er is een aantal dingen waar God alleen in kan spreken in je leven: dat betreft je partnerkeuze, je studie- en beroepskeuze en ook je kerkkeuze. De bede mag zijn, alleen en samen met anderen: Heere waar wilt U dat we kerken zullen? En laat de leidraad daarbij zijn, dat je daar wilt wezen waar Hij weidt. Een bijbelgetrouwe gemeente zoeken waar het Lam centraal staat en de Geest echt werkt. Zo'n gemeente gaat bruisen. Of met de woorden van Psalm 27:4: Eén ding heb ik van de Heere begeerd, dat zal ik zoeken, dat ik al de dagen van mijn leven in het huis van de Heere mag verblijven om de liefelijkheid (beauty in het engels!) van de Heere te aanschouwen en te onderzoeken in zijn tempel. En wie die liefelijkheid van de Heere Jezus mag zien met ogen van het hart, die roept spontaan met de mond: ooh! O, hoe groot!
Ds. M. M. van Campen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. M. van Campen
- Geboortedatum:02-03-1965
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rotterdam-Zuid
- Status:Inactief
