Vraag
Ik heb sinds een jaar een vriend waar ik heel gelukkig mee ben. Hij houdt zielsveel van mij en ik hou zielsveel van hem. Mijn vriend is ontzettend lief voor me. Hij is betrouwbaar, gelovig, trouw, verantwoordelijkheidsgevoel, zorgzaam etc. Ik heb hem echt lief, waardeer hem en wil het liefst de rest van mijn leven met hem delen. Ik zit alleen wel met het volgende. Ik ben een heel open persoon en hij is erg gesloten. Heel soms hebben we een diepgaand gesprek over geloof of andere belangrijke dingen. Maar dat komt weinig voor. De dingen waar hij over nadenkt deelt hij niet met mij. Hij durf het wel, maar hij is dit van huis uit niet gewend. Dit is voor mij een groot gemis. Ik bespreek een heleboel zaken met mijn familie/vrienden tot in de details door, terwijl ik bij mij vriend soms weinig respons krijg. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Hoe kan ik hem helpen diepgaande gesprekken te voeren i.p.v. alleen oppervlakkige gesprekken? Ik voel me hierdoor soms zo leeg. Ik heb dit ook met hem besproken. Hij wil er zijn best wel voor doen, maar zijn behoeften liggen niet bij een goed gesprek, dus begrijpt hij het ook niet helemaal.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Als je nu zo gelukkig bent als je schrijft, waarom wil je hem dan toch zó veranderen dat hij béter bij je past? Deze jongeman heeft niet zoveel woorden nodig, maar dat betekent zeer zeker niet alleen maar oppervlakkigheid! Stille wateren hebben diepe gronden, zegt het spreekwoord. Aan jou de taak om die diepere gronden te zien en te leren waarderen!
Natuurlijk mag jij je best doen om af en toe een diepgaand gesprek te hebben, wat blijkbaar ook wel lukt. Maar het gaat om de intentie waarmee jij je liefde voor hem beleeft. Met andere woorden, denk na over je eigen woorden die zeggen dat je het liefst de rest van je leven met hem wilt delen... zoals hij ís? Of zoals hij volgens jou zou moeten wórden? Geef je de liefde groeimogelijkheden? Of verstik je het tere plantje met je "gevoel van gemis", dat alleen maar sterker zal worden als je niet anders leert kijken!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik wat mag zeggen...?! Je kunt er inderdaad voor kiezen om deze geslotenheid te accepteren of de relatie te verbreken! Want diepgaande gesprekken forceren werkt op den lange termijn niet of zelfs averechts. Dat klinkt hard, maar ik spreek uit ervaring. (Helaas!)
Ik denk dat jij gewoon meer behoefte hebt om dingen te bespreken en te delen dan hij. Die behoefte van jou is ook niet verkeerd en ook niet makkelijk te veranderen.... Dus je kunt ervoor kiezen dat jouw toekomstige man dit niet aan jou gaat geven en dat je dit met vriendinnen en familie moet blijven doen. Of je gaat een man zoeken die dit wel aan jou kan geven. Lastig hè? Ik wens jou sterkte en wijsheid toe!
Jullie houden van elkaar, hij is betrouwbaar , gelovig, trouw, hij heeft verantwoordelijksheids gevoel, zorgzaam.
Wat wil je nog meer.
Er ontbreekt (bijna niets) aan hem.( Geen mens is volmaakt)
Hou hem in ere.
Ik spreek net als AHHK76 uit ervaring en ik heb de liefste man van de hele wereld( en jij ook natuurlijk)
Ik vind het alleen niet lastig zoals AHHK 76.En ook niet (Helaas!)
Het is een kwestie van wennen. Hij praat in ieder geval niet de oren van je hoofd.
Dat is toch ook wat waard?
Zoals je zelf al aan geeft, je kan bij je familie, vrienden, terecht voor een goed gesprek.
Waardevol toch dat je die hebt.
Ik ben het helemaal met mevr Rots eens, wijze woorden, een wijze vrouw.
Accepteer hem zoals hij is, hij is heel uniek.
Geniet van de stilte die hij uit straalt.
Bij hem kom je tot rust.
Geniet van de verkeringstijd, veel geluk en Gods zegen toegewenst.
Lees samen dat boek zoek zijn liefdestaal uit als hij weet wat jij voelt als jullie zulke gesprekken hebben dan wil hij 100% zijn best doen (als het een beetje vent is tenminste en dat lijkt me zo wel) En zeer waarschijnlijk moet tie het echt leren en zal het niet perfect gaan, maar waar een wil is is een weg.
Veel geluk en Gods zegen!
Vaak denken ze dat ze een oplossing moeten aandragen terwijl vrouwen vaak alleen maar praten om het probleem helder te krijgen of te verwerken.
Bedenk of je tevreden kan zijn met af en toe praten. Zo niet, dan zou ik er een gesprek over aangaan. Want praten kun je WEL leren. Je kan het daarna de tijd geven, je vriend moet het ook leren. Maar als de bereidwilligheid er is dan is dat het belangrijkste.
Verder moet je je afvragen of je altijd alles met je vriend moet bespreken. Ik heb zelf een heel lieve fijne vriendin met wie ik ook alles kan bespreken. Als er dingen zijn die lang spelen, dan is het fijn als je ook een andere uitlaatklep hebt en niet alleen bij je vriend terecht moet. Mannen denken nl dat het na 1 keer praten ook wel opgelost is. Vrouwen moeten problemen soms 5 keer herkauwen voordat het verwerkt is. En sommige dingen kunnen vrouwen ook veel beter begrijpen. Ik zeg niet dat je dingen voor je vriend moet achterhouden, maar je kunt er voor kiezen wel alles te melden, maar bepaalde dingen met een zus of vriendin dieper te bespreken.
