God zoeken in de natuur of in de kerk

Ik heb een vraag over de invulling van de zondag. Samen met mijn vriendin ga ik één keer naar de kerk, zij twee keer. Ik vind persoonlijk soms twee keer wat teveel. Vaak is het zo dat ik 's ochtends op mijn gemak ga ontbijten en daarna uit mijn bijbel ga lezen. Hetgeen ik lees overdenk ik en andere zaken betreffende het geloof. Dat sluit ik af met een gebed en besteed mijn zondag verder met rustig lezen. 's Middags ga ik dan met mijn vriendin naar de kerk. Ook komt het wel voor dat ik liever een vroege wandeling ga maken in een mooi natuurgebied. Ik ervaar namelijk dat ik in stilte soms meer naar God kan luisteren dan wanneer ik na de kerk ga. In die stilte lijk ik Hem meer te kunnen verstaan en ook doordat ik buiten ben en Zijn schepping kan bewonderen. Daaruit kan ik vaker een gevoel van dankbaarheid halen. Deze ervaring deed ik ook eens op in een lege kerk die ik kon bezichtigen. Op een of andere manier beleefde ik dat er meer contact was tussen God en mij. Alleen werd er door de omgeving wel wat afwijzend op gereageerd.

Maar ik onderbouw mijn zienswijze op deze manier: In zes dagen heeft God de wereld geschapen en de zevende dag ruste Hij. De zevende dag is een rustdag en deze moet aan God gewijd zijn. Er staat bij mijn weten niet in de bijbel dat ik dan naar de kerk zou moeten en ook niet hoeveel keren. Ik interpreteer dus deze zevende dag als een dag waarop ik God moet gedenken en vooral ook Hem meer dienst moet bewijzen. Want geduurde de zes dagen heb ik daar veel minder de tijd voor.

Mijn vraag is: Zie ik dit fout en wil ik teveel het geloof naar mijn hand zetten of zie ik het juist? Een ding misschien om te weten. Ik ben slechthorende en heb vaak moeite om een gesprek goed te volgen.

Beste vraagsteller,

Ik wil proberen om op je vraag in te gaan. Bedankt dat je in elk geval duidelijk onder woorden brengt wat je mening is. Het feit dat je slechthorend bent laat ik buiten beschouwing. Daar hangen wel praktische aspecten mee samen, maar ik wil je vraag principieel benaderen. En principieel betekent dat we moeten inzetten bij het vierde gebod. Het viel me op dat  jij begint bij de schepping. Wel is waar dat de rustdag door God bij de schepping is ingesteld, maar we moeten niet uit het oog verliezen dat de Heere daar een gebod aan heeft verbonden.

De kern van je opvatting is dat er volgens jou niet in de Bijbel staat dat we op de rustdag naar de kerk dienen te gaan en ook niet hoe vaak. Jij interpreteert de zevende dag als een dag waarop jij God moet dienen (meer dan de zes dagen ervoor) en ten aanzien waarvan jij zelf moet en mag uitmaken hoe je dat invult. Ik meen dat ik met deze weergave je standpunt, zoals in je eigen tekst verwoord, goed weergeef.

Ik weet natuurlijk niet of je nog andere argumenten ook wilt waarderen en hoe je dat doet. Je begrijpt dat ik alleen kan uitgaan van datgene wat je zelf opgeschreven hebt en daarvan moet ik zeggen: onze wegen gaan uiteen. Ik wil proberen om dat toe te lichten.

Het maakt een groot verschil of wij ons startpunt nemen in “Ik vind en ik denk” of in: “Heere wat wilt U dat wij doen zullen.” Gods geboden zijn ons niet gegeven om daar vervolgens vrijblijvend mee om te gaan en ieder vrij te laten hoe je dat verder invult. Ons hele leven moet aan Zijn dienst gewijd zijn, ook die drukke doordeweekse dagen; laat dat duidelijk zijn (daarover verschillen we niet van mening, denk ik). Het bijzondere van de rustdag is nu; niet dat wij een dag afzonderen voor God, maar dat God een dag afzondert waarop Hij wil dat wij Hem ontmoeten.  Voor die ontmoeting heeft God in het OT de tempeldienst ingesteld. Ik kan in dit verband  niet uitvoerig ingaan op de vragen rond sabbat-zondag, maar duidelijk moet zijn dat de N’tische gemeente de dag van Christus’ opstanding heeft geheiligd als “de dag des Heeren” en op die dag samenkwam.
De eredienst is de plaats waar God ons wil ontmoeten en onderwijzen door Zijn Woord. Dat moet ons uitgangspunt zijn. Als het God behaagt om ons te onderwijzen door Zijn Woord en Hij verbindt er een gebod aan om Zijn dag te heiligen, dan mag ons antwoord niet zijn: we zullen eens zien hoe het ons het beste uitkomt. Wij moeten dus niet wijzer willen zijn dan God.

Ik mis in je vraagstelling ook de notie van de gemeente. God roept Zijn gemeente samen. Geloven doe je niet alleen. Wegblijven uit de kerk is een vorm van verbreken van de gemeenschap. Het is net als een gezin met bijvoorbeeld tien kinderen, die allemaal thuis worden verwacht voor de maaltijd. Moeder heeft de tafel al gedekt en voor iedereen staat er een bord op tafel. Maar als om zes uur de stoel van Jan nog leeg is, wordt iedereen ongerust. Er zal toch geen ongeluk gebeurd zijn? Wat erg als Jan gewoon geen zin blijkt te hebben in het eten dat zijn moeder kookt en geen belang stelt in de familieband. In dit voorbeeld voel je dat het pijn doet als Jan de gemeenschap van dat hechte gezin verbreekt door zijn plaats leeg te laten. Iets dergelijks is het ook ten aanzien van de kerk.

In dit licht is het ineens geen vraag meer of ik eenmaal of meermalen per zondag de diensten bezoek. Elke keer als God mij roept, wil ik erbij zijn, om door Zijn Woord onderwezen te worden en geestelijke gevoed te worden. Noem de sabbat je verlustiging en de Heere zal het zegenen! (Jes. 58, 13 en 14).

Met vriendelijke groet, ds. H. Korving, Leerdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

194 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven