Vraag
Ik heb een angststoornis ontwikkeld waarvoor ik individuele cognitieve gedragstherapie krijg. Onderdeel van deze therapie is dat je d.m.v. het g-schema anders gaat leren denken. Om dit te kunnen bereiken moet je wel positiever over jezelf willen denken. Voorbeeld: ik mag er zijn want... Bij mij is het echter zo dat ik ontzettend negatief over mezelf denk en die gedachten zie als feiten. Hierdoor loopt de therapie eigenlijk vast. Na zelf veel hierover nagedacht te hebben ben ik tot de volgende conclusie gekomen: ik kan het geloof en mij als persoon niet van elkaar scheiden. Misschien zeg ik het een beetje krom, maar ik zie mijzelf als persoon die door de zondeval niets goed meer kan, zeer slecht is en ook nergens recht op heb. Gewoon zondig, zeg maar. Ik kan dus ook absoluut niet zeggen dat ik er mag zijn om wat voor reden dan ook. Aan de andere weet ik verstandelijk dat ik er wel mag zijn, in die zin dat de Heere mij geschapen heeft en ik het leven heb ontvangen en dat dus mag leven. Ik kan eigenlijk geen onderscheid maken tussen geestelijk leven en mijn angst/depressies. Daardoor beïnvloedt het elkaar en kom ik er nooit uit. Zijn hier ook tips of een boek over? Zoals gezegd heb ik therapie, maar bij een neutrale instelling. Dit bevalt qua therapie goed dus overgaan naar christelijke hulpverlening die mij op dit punt wellicht beter zou kunnen helpen is geen optie. Ik heb het ook al besproken met de therapeut maar ze begrijpt hier niet veel van, al probeert ze het wel. Haar conclusie is dat deze gedachten niet te veranderen zijn en ik psychotische trekken laat zien omdat de negatieve gedachten zo hardnekkig blijven. Misschien een beetje vage vraag maar ik hoop dat het begrepen wordt.
Antwoord
Dag,
Het is zeker een zeer complexe vraag. Opvoeding, de Calvinistische geloofsopvoeding en psychische kwetsbaarheid maken het ingewikkeld. Ik zal proberen wat te ordenen, hoewel ik denk dat je met je hulpverlener ook ver bent gekomen en je verstandelijk wel weet hoe het zit.
In de opvoeding kregen/ krijgen we veel mee wat niet mag. Dit veelal ter bescherming. In de geloofsopvoeding krijgen we mee dat de mens van nature geneigd is tot alle kwaad, de Heidelberger Catechismus verwoordt het scherp in zondag 3. Dit staat en daar mogen we niets vanaf doen. Dit staat er zo scherp zodat we ons voor God zouden verootmoedigen en we ons in berouw tot Hem zouden wenden, gewerkt door Gods Geest.
Het gevaar bestaat staat dat het buiten proportie veel invloed op onze psyche heeft, waardoor we problemen krijgen in ons functioneren. Wanneer we een angststoornis ontwikkelen heeft dat niet met geloof te maken.
Een negatief zelfbeeld, te weinig zelfvertrouwen, heeft te maken met negatieve ervaringen. Het sluit natuurlijk wel aan bij het beeld wat de Bijbel van ons schetst. En toch heeft de Heere in Zijn algemene goedheid veel nagelaten wat nog resten zijn uit het Paradijs. Dit mogen we zien als een zegen. Gezondheid, een baan, goede contacten zijn een zegen. Gods goedertierenheden kunnen tot bekering leiden. Dus goedheid, mooie dingen zijn een zegen.
Geestelijk leven gaat altijd gepaard met liefde tot God. Als Gods Geest ons overtuigt is het toch ook zo dat het hart zich tot God uitstrekt. Angst en depressie kunnen verlammend werken en ons in een isolement brengen. Psychische kwetsbaarheid, aanleg om een angst en depressiestoornis te ontwikkelen sluiten makkelijk aan bij zondenbesef.
Een tip voor boeken kan ik zo niet geven. Ik zou je wel willen adviseren om pastorale zorg te zoeken. Therapie voor je angst en depressie en pastorale zorg voor je geloofsleven. Misschien kan er zelfs wel afgestemd worden tussen therapie en pastoraat.
Van harte wens ik je sterkte toe in deze moeilijke weg!
Met vriendelijke groet,
Ria van der Leer
Ik denk dat je het verschil moet maken: Voor God kan je alleen bestaan in Jezus Christus: Ach wie zou dan bestaan...maar nee, daar is vergeving. Altijd bij U geweest. enz.
Maar het thema 'ik mag er zijn' gaat over hoe je staat in relatie met je naaste. Als je je 'niemand' meer voelt en door bijvoorbeeld traumatische ervaringen een angststoornis ontwikkeld (bijv posttraumatische stress stoornis) kan je herstellen. Eén van de belangrijkste dingen die je dan weer mag leren: ik mag er zijn. Ik hoop dat ik het je duidelijk heb kunnen maken wat het verschil is tussen: ik mag er zijn voor God en ik mag er zijn als mens onder de mensen.
In therapie gaat het om dit laatste.
2. Natuurlijk zijn we door de zondeval geneigd tot het kwade. Aan de andere kant heeft God vanuit zijn oneindige onbegrijpelijke liefde zijn hand ook naar jou uitgestrekt! Voor jou en mij en al die andere zondige mensen, die het op het eerste gezicht niet waard zijn, heeft hij zijn eigen Zoon gegeven. Dat maakt jou waardevol. Hij zegt je niet dat je niet mag komen omdat je niets uit jezelf kunt. Hij heeft ons eerst liefgehad. Jou ook!
fijn dat emdr daarin je zo hielp!!
ik weet dat mindfullness ook kan helpen beter bij je gevoel te komen. (schrik niet, niet het boehda sfeertje oid).
wetenschappelijk bewezen!
Het is ook dus niet vreemd dat je jezelf enorm "slecht" vind. Ik kwam erachter dat ik nooit iets goeds zal kunnen doen in mijn ogen. En begon te twijfelen of ik niet te slecht ben voor God. . Ik zelf heb ook therapie gevolgt bij een neutrale instelling dus overstappen lijkt me een slecht plan. Wat ik wel zou doen is hulp vragen bij je kerk of iemand die ook gelovig is. Daarmee over te praten. Vanuit een tip van iemand ben ik bemoedigde teksten op papier gaan schrijven en in mijn omgeving gaan ophangen zoals bv naast mijn spiegel.
Daarnaast heb ik ook het boek "Vrij van angst" van Max lucado gaan lezen. Het is niet zo dat je totaal van je angstklachten af komt. Het geeft je wat hou vast.
Ik wens je veel succes in deze moeilijke tijd. In ieder geval super knap dat je door blijft zetten!!!
