Vraag
Aan mevrouw Rots. Mijn man en ik zijn ruim tien jaar samen, waarvan een aantal jaren als jong gezin. Onze relatie laat te wensen over. We voelen beiden liefde voor elkaar, maar onze communicatie naar elkaar vormt een probleem. De een of de ander voelt zich onveilig, vervolgens ongewenst, en zo zet zich een negatieve spiraal in gang. We volgen relatietherapie, maar ik raak de hoop een beetje kwijt. Mijn man probeert voor mijn gevoel al tien jaar mij te 'veranderen', ofwel, accepteert me niet volledig als persoon. Volgens hem is een goede relatie dat je in alles hetzelfde denkt. Als ik dus afwijk van zijn denkpatroon, is dat voor hem bedreigend. Ik heb het idee dat hij dingen uit de relatietherapie niet zo kan toepassen, al zegt hij wel dat hij het doet. Een compromis kan voor hem niet (meestal probeer ik negen stappen richting hem te zetten, in de hoop dat hij er één terug zet). Naast mijn eigen frustratie worstel ik er vooral mee hoe ik en liefde kan tonen en toch ook stevig in mijn schoenen kan staan en mezelf kan leren zien en waarderen als persoon. Ik merk in een woordenwisseling, waarin we ons beiden onveilig gaan voelen, dat ik dan mezelf wil blijven verdedigen. Op zo'n moment liefde gaan geven, mijn eigen punten even te parkeren en naar hem te luisteren, proberen begrip te tonen, voelt als verraad tegenover mezelf. Ook ik zou graag begrip willen van hem, maar dat is er dan nooit. Mag ik dan vertrouwen dat hij van me houdt? Ik houd niet van opgeven, dus zal blijven volhouden in deze relatie. Maar voel me nu zo moedeloos. Hoe werkt dat in 'het volwassen leven'? Moet ik verstandelijk de keus maken om te blijven vertrouwen? Daarnaast vraag ik me af of ik in staat ben echt liefde te geven. Ik zie bij mezelf erg weinig zelfverloochening en ben niet goed in discipline. Hoe weet ik of ik het goed doe? Wanneer geef ik genoeg liefde, zonder mezelf voorbij te lopen? Heeft u tips hoe ik hier beter mee kan omgaan? Alvast bedankt.
Antwoord
Beste mevrouw,
U schrijft dat u relatietherapie volgt. Stel uw vragen dáár! Dat lijkt me de juiste plek. Ik kan van alles gaan zeggen, maar de therapeut zit tegenóver u: hij of zij is er om u te helpen, toch? Ik neem aan, dat u beiden de therapie volgt, maar wanneer u graag eens alleen wilt praten, kunt u ook dát aangeven. Lijkt me niets mis mee. Wat zou ik dan nog toe kunnen voegen?
Nu vooruit, één tip: lees eens een of meerdere boeken over liefdesrelaties en de verschillen tussen mannen en vrouwen, vooral daar waar het met verwachtingen cq. teleurstellingen te maken heeft!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik begrijp dat je er moedeloos van wordt, als de situatie niet verbetert....! Ik hoop dat als je niet vooruit kunt kijken, dat je dan wel omhoog kunt kijken!
Veel sterkte!
Inderdaad om moedeloos van te worden.
Mevr Rots geeft het goede antwoord, een keer een apart gesprek aan vragen.
Misschien dat je man eens aan zichzelf moet werken?
Ik sluit me aan bij wat AHHK76 schrijf, iedereen heeft toch een eigen karakter?
Het zou een saaie boel worden.
Lees samen eens Galaten 5 : 22
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
Als jullie ‘proberén ‘ dit waar te kunnen maken, komen jullie al een heel eind.
En………GELOOF in jullie relatie en HOOP op de toekomstige relatie, maar het meeste doe het uit LIEFDE.
In een goede relatie is GEVEN en NEMEN het belangrijkste.
Doe het met de Bijbel open en bidt samen het Onze Vader MET JULLIE HARTEN, daar zit zoveel in.
En het mooiste is, het is de Heere Jezus Zelf die ons dat leerde.
Heel veel sterkte. Houdt aan grijp moed.
