Het geloof doet me weinig meer

Het geloof in Jezus doet me zo weinig meer. Hoe kan ik dit doorbreken? Of hoe kan ik tot Jezus komen?

Ik ga proberen om uw vraag te beantwoorden. U schrijft dat het geloof u zo weinig meer doet, hoe kan ik dat doorbreken? Mijn antwoord klinkt misschien wel radicaal, maar een ander antwoord is niet mogelijk: U doorbreekt niets! U bent afgedwaald (Lukas 15:4) of verachterd in de genade (Hebr. 12:15) of misschien wel betoverd? (Gal. 3: 2) of misschien wel met de gemeente van Galaten afgeweken van de waarheid en overgebracht tot een ander evangelie (Gal. 1:6) of "gij liept wel maar wie heeft u verhinderd de waarheid te gehoorzamen?" (Gal. 5:7). Of om het met Paulus te zeggen in 2 Corinthiërs 11:3: "Doch ik vrees, dat niet enigszins, gelijk de slang Eva door haar arglistigheid bedrogen heeft, alzo uw zinnen bedorven worden, om af te wijken van de eenvoudigheid, die in Christus is." U bent Hem uit het oog verloren. Onderzoek uzelf wat de oorzaak is waarom u Hem kwijt bent. Belijdt het dat u wel kunt weglopen, maar niet kunt  terugkeren. Het is bitter, maar u zit verstrikt en u hebt geen kracht om het te doorbreken. Misschien bent u wel lauw, niet heet en niet koud (Openb. 3).

Hoe nu verder? Van uw kant is het een verloren zaak. Van Gods kant niet. Ik proef uit uw korte vraag dat u nog iets van uzelf verwacht. Maar ook al bent u een kind van God, het komt en het moet altijd weer van de andere kant komen. Zo leren we door vallen en opstaan wat genade is. U kunt niet opklimmen naar boven, al hebt u duizendmaal genade ontvangen.

Maar Galatiers, jullie zijn betoverd. Denk eens na; hoe hebben jullie genade ontvangen? Door doen? Of door horen? Je hebt de Geest ontvangen door het horen van het Woord (Gal. 3:2). Vraagstelster of -steller: het komt van boven. Hij komt, Hij komt opnieuw, elke keer opnieuw in het Woord en door het Woord tot ons. Leg u neer als een afgedwaald schaap aan de troon. En belijdt het afgedwaald, meegezogen door dwalingen, wereldgelijkvormigheid. Meegevoerd misschien wel door klein geloof en ongeloof.

Ik moet zo denken aan de Emmaüsgangers; "en Hij opende de schriften" (Lukas 24:32). Hij komt naast ons lopen door het Woord. Hij spreekt door het Woord: "O gij onverstandige en tragen van hart om te geloven wat al de profeten gesproken hebben." Zo openbaart Hij zichzelf opnieuw ook vandaag. "Zie hier ben IK", en hun ogen werden geopend dat ze Hem zagen. Wat een wonder als de belofte van het evangelie weer opengaan. Na zoveel bange tegenspoed. Na zoveel duisternis en donkerheid. Dat er weer kracht uitgaat vanwege Zijn spreken. Eeuwig wonder. Dat Hij weer dierbaar wordt, dat Hij weer komt tot mij?

Nee, het komt van boven van boven alleen. Hij is de eerste en de laatste. Mijn vriend of vriendin, zo openbaart Christus zich in het Woord ook aan Zijn kinderen, juist na Pasen. Nee, niet aan de wereld maar Hij blijft 40 dagen op aarde om Zijn kinderen te oefenen in het allerheiligst geloof. Ook vandaag is dat zo nodig. Velen wandelen in het duister, zijn teruggevallen in de wet en Zijn de liefde en de gemeenschap met Christus kwijt. Ik hoop dat God deze paar woorden gebruikt om de banden te breken en het Licht opnieuw te laten schijnen.

Vriendelijke groet,
Ds. A. Simons, Vinkeveen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

162 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven