Vraag
Wij hebben geen goed contact meer met onze dochter van 18 jaar. Sinds ze verkering heeft, is ze boos op ons en zoekt ze voortdurend ruzie met ons en de andere kinderen. Wij proberen die ruzie zoveel mogelijk te vermijden, wat soms moeilijk is. Omdat ze nog vier jaar moet leren, hebben wij gezegd dat ze haar vriend niet meer dan twee avonden in de week mag zien. Daar is ze heel boos over. Haar vriendin mag haar vriend veel vaker zien. Ze richt zich nu via sms op die vriendin en haar vriend. Ze laat andere vriendinnen los en gaat niet meer naar jv omdat haar vriend daar niet heen wil. Ze is overal negatief over. Wij hebben het gevoel dat ze helemaal veranderd is. Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan?
Antwoord
Geachte ouders,
Het heeft even geduurd voordat u mijn antwoord krijgt. Dat had niets met de vraag te maken, maar met gebrek aan tijd én mijn vakantie.
Tja, uw dochter-met-verkering. Het zou een gezellige periode moeten kunnen zijn: wie verliefd is straalt dat uit en ziet het leven meestal van de zonnige kant. Helaas is dat bij uw dochter niet zo. Zij is humeurig en onaardig, als ik het zo mag samenvatten. Is slechts uw 'regel' daaraan debet? Eigenlijk kan ik me dat niet voorstellen. U bent duidelijk geweest en dat lijkt me prima. In uw huis bepaalt u de gang van zaken. Als u tweemaal per week de vriend ontmoeten voorlopig genoeg vindt is dat een heldere afspraak. Dat dochterlief zich daar tegen afzet is verdrietig en moeilijk. Maar dat neemt niet weg, dat zij zich aan uw regels heeft te houden. Jaloers op een vriendin die "meer mag"... ja, buurmans gras is altijd groener zullen we maar zeggen. U hoeft niet toe te geven omdat elders andere regels en misschien ook andere principes gelden.
Maar, ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat er méér mee speelt. Hoewel het misschien begrijpelijk is dat u ruzies uit de weg gaat, is het wellicht beter om de zaak eens en voorgoed uit te praten. Daarbij dient u dan wel te bedenken dat een 18-jarige voor de wet volwassen is. Behandel haar dus niet als kind, maar als gelijkwaardige volwassene met eigen verantwoordelijkheden in het leven.
Wilt ú dan van te voren eens nadenken over uw houding als vader en moeder? Natuurlijk wilt u het beste voor uw dochter, maar wat doet het groter worden van haar met ú? Gaat het om uw oudste kind, waarbij een partner een nieuw gegeven is binnen uw gezin? Hoe kritisch (of juist heel open) bent u naar vrienden en vriendinnen, die andere gewoonten en gezinsculturen meebrengen? Krijgt uw dochter kansen om zich als mens te ontplooien? Om eigen ideeën te hebben? Om eigen keuzes te maken? En ook: eigen fouten? Wat víndt u van de vriend: vindt u hem wel de juiste persoon voor uw dochter? Hoeveel ruimte krijgt zij om hem te leren kennen (en dan bedoel ik niet de úren van die twee avonden, maar wat zich voordoet tíjdens die uren)? Hoe belangrijk is het lid zijn van de jv voor haar? Voor u? De vriend heeft een behoorlijke invloed als zij voor/door hém niet meer ‘wil’ gaan. Wat doet dat met ú?
Ik ken u niet en uw dochter met haar vriend ook niet. Ik weet echter wel dat er heel gemakkelijk verwijdering kan ontstaan wanneer ouders niet goed los kunnen laten. Heel begrijpelijk, want dat is nou net het moeilijke in de opvoeding, hoewel ik er maar van uitga dat het ook uw doel zal zijn om zelfstandig functionerende mensen die stáán voor wat zij willen, mogen, kunnen 'af te leveren' aan de maatschappij!
Wanneer er met elkaar gespróken wordt is er al veel winst te behalen (ook al bent u het mogelijk niet met elkaar eens). Let u echter ook op uw non-verbale communicatie, die veel van uzélf laat zien! En nogmaals... een 18-jarige kiest haar eigen weg, met verandering en al! Aan u de taak om de deur open te houden!
Ik wens u alle goeds toe en vooral veel wijsheid,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Uw dochter is 18, echter u bepaalt dat ze nog 4 jaar "moet" leren.
Als uw dochter, en dat mag je op je 18e wel zijn, zelfstandig is en zelf keuzes kan maken, dan kan zij ook zelf bepalen hoe zij haar studie wil indelen.
U neemt het haar kwalijk dat ze niet meer naar JV gaat. Verplaats u eens in haar. Ze is verliefd, heeft een vriend en wil samen met hem zijn. Dan is de keuze tussen op vrijdagavond naar JV of naar de vriend toch snel gemaakt?
Uw dochter wordt ouder, is 18.
50 jaar geleden was dat de leeftijd waarop men volledig zelfstandig door het leven ging.
Praat met uw dochter, vraag haar waarom ze liever naar haar vriend gaat dan studeert.
Nodig de vriend uit in het gezin, zie hem als een volwaardig onderdeel van haar leven.
Dit kan de man zijn die de vader wordt van uw kleinkinderen.
De indruk die hij nu op doet van u, en uw gezinsleven is onuitwisbaar.
