Vraag
Aan ds. H. Veldhuizen. Mag ik belijdenis gaan doen? Na jaren van ellende heb ik van alles geprobeerd om mij beter te voelen, niets heeft geholpen. Ik ging nooit naar de kerk en deed nergens meer iets aan (ik heb geen gelovige opvoeding gehad). Tot ik besloot het bij God neer te leggen, mijn laatste redmiddel. Van de een op andere de dag ga ik ineens iedere dag naar de kerk, zonder dat het mij moeite kost, bid ik veel en lees ik uit de Bijbel. Ook neem ik deel aan een Bijbelkring. Nu alles inmiddels een jaar. Mijn leven is ineens omgeslagen en het gaat nu echt veel beter met mij. En dat kan niet anders dan dat God daar leiding in gegeven heeft. Nu stelde de dominee mij gisteren de vraag: Wil je belijdenis doen met Pinksteren? Ik heb een week de tijd om erover na te denken. Maar ik vind het moeilijk. Sinds hij deze vraag gesteld heeft heb ik er zelfs niet van kunnen slapen en vandaag ben ik steeds zo vrolijk en verlang ik er echt naar. Het lijkt mij zo mooi om dat mee te maken. Maar dan die andere kant. Hoewel mijn gevoel en mijn ziel zegt dat God bestaat kan ik er met mijn verstand maar moeilijk bij. En ik wil zo graag met 100 procent oprechtheid "ja" kunnen zeggen tegen God, maar ik vraag mij af of dat wel mogelijk is. Wanneer mag je belijdenis doen en ben ik 'genoeg' gelovig? Sommige mensen in mijn omgeving zijn zo overtuigd. Weet ik echt 100 procent zeker dat God bestaat? Ik bid er God ook voor om mij een teken te geven, maar ik stel u de vraag ook...
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Wat geweldig mooi wat je schrijft: je ging nooit naar de kerk, deed nergens meer iets aan, hebt geen gelovige opvoeding gehad en van de een op de andere dag is dat veranderd: je gaat trouw naar de kerk, bidt veel, leest uit de Bijbel, neemt deel aan een Bijbelkring en je leven is ineens omgeslagen. Dat is werk van God, Die in je leven kwam. Zo zul je het vast wel belijden. En je hoort het elke zondag in de kerk: God laat niet los wat Zijn hand begon. Daar mag je steeds aan denken en in die weg mag je, ook al gaat dat bij ons mensen vaak struikelend en soms vallend, volharden. Je kent vast wel de tekst, woorden van Jezus: "Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden" (Markus 13:13).
Nu heb je een vraag: de dominee heeft je gevraagd: Wil je belijdenis doen met Pinksteren? Je hebt een week de tijd om daar over na te denken. Maar je vindt het moeilijk. Aan de ene kant maakt het je steeds vrolijk en verlang je er naar. Het lijkt je zo mooi om dat mee te maken, schrijf je. Maar aan de andere kant heb je je twijfels, want als je belijdenis doet wil je zo graag "ja" kunnen zeggen tegen God met 100 procent oprechtheid. Ben je wel 'genoeg' gelovig, vraag je je af. En nu leg je je vraag aan mij voor: Zul je met Pinksteren belijdenis gaan doen of zul je dat niet doen?
Beste vriend(in), ik vind het niet gemakkelijk om die vraag te beantwoorden. Heel eenvoudig: omdat ik jou en je precieze omstandigheden niet ken. Aan de ene kant zeg ik: heel mooi, zoals je leven veranderd is en je met de dingen van het geloof bezig bent en dat je er naar verlangt om in het midden van de gemeente "ja" tegen God te zeggen.
Maar aan de andere kant heb ik ook een paar vragen. Zou het niet goed zijn om een jaar te wachten en eerst de belijdeniscatechisatie te gaan volgen? Waarom ik dat vraag? Zo'n belijdeniscatechisatie, samen met anderen kan een enorme groei en verdieping geven. Je kunt vragen stellen, je hoort de vragen van anderen, je hoort van hun twijfels en (on)zekerheid, van hoe moeilijk het voor sommigen is om voor het geloof uit te komen en zo groei je samen met anderen, die langzamerhand vrienden van je worden, toe naar de dag van de belijdenis. Bovendien heb je een jaar lang vrij intensief contact met de dominee. En: er zijn veel onderwerpen waar je best meer van zou willen weten: de doop, het Heilig Avondmaal (want belijdenis doen betekent ook toegang krijgen tot het Avondmaal), waarom we de Bijbel als het Woord van God belijden en niet bijvoorbeeld andere 'heilige' boeken, wat we belijden van de drie-enige God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, wat een waar geloof is en hoe je weet dat je geloof echt is, hoe het zit met andere religies (waarmee we steeds meer in aanraking komen), enz.
Ik weet niet hoe oud je bent. Misschien denk je: die belijdeniscatechisanten zijn allemaal jonger dan ik. Maar juist het mooie van een belijdeniscatechisatie is dat catechisanten van verschillende leeftijden, getrouwd, niet getrouwd, studerend of werkend, van huis uit heel kerkelijk of juist minder kerkelijk, samen toegroeien naar het jawoord dat ze hopen te geven. Je kunt natuurlijk ook, wat je dominee voorstelde, dit jaar met Pinksteren belijdenis doen en, wat soms ook wel gebeurt, daarnà een jaar de belijdeniscatechisatie gaan volgen. Maar het samen met elkaar toegroeien naar een jawoord kan vaak heel bijzonder zijn.
Er is ook nog een tweede. Belijdenis-doen is, als het goed is, zeggen wat antwoord 1 van de Heidelbergse Catechismus zegt op de vraag: Wat is je enige troost in het leven en sterven? Ik zal dat eens met eigen woorden zeggen: "Ik ben het eigendom van de Heere Jezus, Hij is mijn Heiland, Hij heeft voor mijn zonden betaald en stierf voor mij aan het kruis, ik heb een hemelse Vader en zonder Hem kan geen haar van mijn hoofd vallen wat er ook in mijn leven gebeurt, de Heilige Geest verzekert mij van het eeuwige leven en maakt mij van harte bereid en gewillig om tot Gods eer en naar Zijn wil te leven." Dat zijn erg hoge woorden. Ze willen ook niet zeggen dat je nooit kan twijfelen of in zonden vallen of dat je altijd op die hoogte leeft. Denk aan wat de apostel Paulus schrijft: "Het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik" (Rom. 7:14-26). Maar het gaat erom of in dat antwoord van de Catechismus je hart ligt. In dat antwoord zie je meteen de betekenis van de belijdenis van de drie-enige God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Ik kom weer terug bij je vraag: zul je met Pinksteren belijdenis gaan doen? Ik heb je een paar overwegingen gegeven die er op lijken of ik je daar vanaf wil houden. Dat is niet de bedoeling. Bovendien zal de dominee die je die vraag stelde jou kennen en ik ken jou niet. Toch... neem de overwegingen mee. En: het belangrijkste is wat er in je hart leeft. Besluit je om een jaar te wachten: dan zal het verlangen misschien nog veel meer groeien. Besluit je om het dit jaar, met Pinksteren, al te doen, dan zal de groei ook komen. Want wat het ook wordt, voor ieder, ook voor jou, geldt: "Groei in de genade en kennis van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus" (2 Petrus 3:18). En jij zult, zeker als je ziet op de verandering die in je leven kwam, vast ook zeggen wat in datzelfde vers ook staat: "Hem zij de heerlijkheid, zowel nu als in de dag van de eeuwigheid."
Beste vriend(in, de God van de hoop moge je vervullen met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat je overvloedig bent in de hoop, door de kracht van de Heilige Geest (Romeinen 15:13). (Een mooie tekst voor je belijdenis, dit of volgend jaar.)
Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
