Vraag
Jezus is volgens de christelijke leer voor onze zonden gestorven. Wil dat zeggen dat we nu ongestraft mogen zondigen, want Jezus is al voor die zonden gestorven? En als dat niet zo is: gaan we dan naar de hel als we niet geloven, of als we bewust door blijven zondigen? En als we nog steeds naar de hel gaan als we zondigen of niet geloven, net als vóór Jezus' komst, wat heeft het lijden van Jezus hier dan aan veranderd? Of wil het zeggen dat mensen die doodgingen voordat Jezus voor hen stierf, in ieder geval naar de hel gingen? Dat die dus gewoon dikke pech hadden? Kortom: wat is er voor de zondaars en gelovigen veranderd dankzij het lijden van Christus?
Antwoord
Beste vragensteller,
Er zijn nogal wat vragen door jou gesteld. Graag wil ik daarvoor het volgende zeggen.
Christus is inderdaad gestorven voor de zonde. Hij heeft de mogelijkheid tot vergeving verworven. Wie in Hem gelooft, mag weten dat Hij al je zonden vergeeft. Maar, dat geloven staat niet los van vernieuwing. Wie gelooft in Christus, krijgt ook een nieuw leven. Dat nieuwe leven is hierin getekend, dat je ernaar verlangt om de zonde niet meer te doen. Enerzijds mag je geloven dat Christus je alles vergeeft, anderzijds verlang je er naar om te leven voor God zoals Hij dat graag van je wil. Vergeving is geen koude juridische uitspraak, maar is een zaak van Gods liefde. Als je dat in dat kader ziet, dan verlang je er naar om niet meer te zondigen. Je wilt God niet teleurstellen.
Maar de praktijk leert dat iedere christen nog steeds in de zonde kan vallen. Je hebt steeds weer vergeving nodig, steeds weer geloof dat je van Christus' vergevende liefde mag leven. En weer zal er dan het verlangen zijn om te strijden tegen de zonde. Lees Romeinen 6 maar: "Zullen wij de zonde doen, opdat de genade des te meerder zal worden? Nee, want wij zijn aan de zonde gestorven." Tegelijk, de strijd blijft. Daarom verlangt de christen er ook naar om bevrijd te worden van alle zonden, straks in het Koninkrijk van God.
Ongestraft zondigen is er niet bij. Wie schuilt met zijn schuld bij Christus, mag weten dat er vergeving is. Maar, wie de zonde doet ondervindt daar altijd schade aan. Soms dat God je concreet corrigeert in je foute levensgewoonten, maar altijd is het zo dat zonde schade aanbrengt. De zonde straft ook zichzelf. Zonde maakt meer kapot dan je lief is.
De mensen van het Oude Verbond zijn zalig geworden, door het geloof in de komende Messias, die alles zal volbrengen. De mensen van het Nieuwe Verbond worden zalig, door het geloof in de gekomen Messias, die alles volbracht heeft.
Verder, mensen gaan naar de hel, enerzijds omdat ze gezondigd hebben, maar vooral omdat ze niet geloofd hebben in de genade van Christus. God kan en wil je zonden vergeven, maar als je niet gelooft in de vergeving rekent God je dat veel zwaarder aan, en dan en daarom ga je verloren.
Van "dikke pech" is geen sprake. Mensen zijn altijd 'toerekeningsvatbaar'. De mens is geen neutraal wezen die alles van leven en sterven, hemel en hel 'overkomt'. Een mens is verantwoordelijk voor zijn handelen, en voor zijn (on)geloof. Wie verloren gaat/is gegaan, heeft geen pech gehad, maar is een ongelovige zondaar gebleven, ondanks Gods Woord: bekeert u en geloof het evangelie van Jezus Christus. Dat is schuld, die rechtvaardig gestraft wordt. Echter, Gods liefde is dat Hij in Christus, door het geloof, de zonde vergeeft. Wie leeft van die liefde, verlangt er naar voor God te leven zoals Hij dat wil.
Voorbeeld: wie leeft het meest keurig naar de Nederlandse Wet? De misdadiger die in de gevangenis heeft gezeten, en die daar nooit meer wil komen. Zo verlost Christus uit de gevangenis van de zonde en dat doet Hij telkens weer. De christen verlangt ernaar om voor Hem te leven en de zonde te mijden.
Vriendelijke groet,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
