Vraag
Ik heb sinds vier jaar een relatie met mijn vriendin. Ik ben nu bijna 23, zij is net 19. We houden allebei veel van elkaar. Zelf heb ik tijdens de verkering grote fouten gemaakt in het omgaan met andere meiden, met name in mijn taalgebruik. Mijn vriendin kwam hier tot tweemaal toe achter en heeft me opnieuw een kans gegeven om met haar door te gaan in de relatie. Ze was wel heel boos en korte tijd afstandelijk. Nu heb ik al wel weer een tijd het idee dat het goed gaat; we denken na over trouwen. Ik zie haar alleen in het weekend i.v.m. studie en reisafstand. Nu zit ze met school in een studiejaar en heeft ze in de klas ook een andere jongen leren kennen. Gewoon een leuke jongen, uit een andere kerk. Ik heb zelf het idee dat ze best veel aandacht aan deze jongen besteed. Deze jongen komt wel eens bij haar thuis, waarbij ze dan ook gewoon spelletjes doen etc. Mijn vriendin geeft wel aan dat ze liever iets met deze jongen doet als er ook andere mensen bij zijn, maar dat gebeurt ook niet altijd. Het probleem: zelf zegt ze dat er helemaal geen probleem is en dat ze echt van mij houdt, maar ik zie dan ook dat ze veel tijd spendeert aan deze andere jongen. Bij mij geeft dit een heel jaloers gevoel. Waarom besteedt ze zoveel tijd aan die jongen, terwijl ik toch haar vriend/aanstaande man, ben? Waarom is ze 5 minuten nadat ik weg ben, alweer uitgebreid met die andere jongen aan het chatten, terwijl ze zei dat ze wilde gaan slapen? Ben ik hier nu een 'te' jaloerse vriend? Of heb ik toch enigszins gelijk in mijn gevoelen? Ik vind het ook lastig om dit juist te verwoorden allemaal. Wat moet ik doen? Hoe zet ik mijn jaloerse gevoelens opzij?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Bij jouw vraag moest ik aan het volgende gedichtje van Annie M. G. Schmidt denken (de hele tekst is te googelen): "Ik zou je het liefste in een doosje willen doen. En je bewaren, heel goed bewaren. Dan laat ik jou verzekeren voor anderhalf miljoen. En telkens zou ik eventjes het deksel opendoen. En dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren. Dan lig je in de watten en niemand kan erbij. Geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij..."
Te jaloerse gevoelens? Ja, dus. Je moet derhalve gewoon de keuze maken om die bij het grof vuil aan de straat te zetten! Je vriendin zègt toch, dat er geen probleem is... niet gaan maken dan! Controleer jij haar, zodat je weet wat zij na jouw vertrek gaat doen? Wat wil je, moet zij in een hoekje gaan zitten treuren om jouw weggaan? Hoe wil je dat het leven van jullie samen eruit gaat zien na jullie trouwdag? Doe je de deur achter je op slot wanneer jij naar je werk gaat en zij thuis is?
Ik chargeer, ik weet het, maar zie het voor me... en dat lijkt me géén goed beeld van twee gelukkige mensen die elkaar liefhebben en besloten hebben hun leven te delen. Kortom: je hebt nog een en ander (over jezelf) te leren vóórdat je haar ten huwelijk kunt vragen! En wat je vooral moet leren is jezelf níét in het middelpunt zetten. Een relatie gaat over twee mensen, die elkaar datgene géven wat zij ook graag zouden ontvangen in de ander!
Het ga je goed,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zelf schrijf je dat je fouten hebt gemaakt tijdens de verkering.
Je bent bang dat je vriendin nu hetzelfde aan het doen is met een jongen.
Je schrijft dat je 23 bent en dat je vriendin net 19 is. Dan zijn jullie en zeker jouw vriendin best jong. Met nog een heel leven te ontdekken.
Je vriendin moet voor een groot gedeelte denk ik nog ontdekken wie ze zelf is, en hoe jij bij haar past. Natuurlijk heb je al 4 jaar verkering, maar dat heeft haar waarschijnlijk niet de mogelijkheid gegeven om zichzelf zonder jou te ontplooien....Daar is ze denk ik naar op zoek.
Ik zou zeggen gun haar de tijd om buiten jou om te ontdekken wie ze is, wat ze wil. etc.
Ik heb al te vaak huwelijk zien stranden rond de leeftijd van 27/28 met een aantal kinderen, omdat de man en vrouw te jong getrouwd waren. Dit kwam voor een deel omdat de vrouw tijdens het huwelijk pas ontdekte wie ze was en wat ze wilde in het leven en toen ook ontdekte dat de man met wie ze getrouwd was, eigenlijk niet bij haar paste....Ik zeg het nu heel zwart/wit, niet om te kwetsen, maar zo willen dingen soms wat duidelijker overkomen en geeft het anderen iets om over na te denken.
Ik sluit af met de spreuk:
If you love somebody, let them go, for if they return, they were always yours. And if they don't, they never were.
Verkering op 15/16, trouwen op 20/21 en scheiden op 27/28.
Weten we dat ook vast.
Verder een fijn antwoord van mw. Rots. Mis alleen het advies om het gesprek aan te gaan met de vriendin. Gewoon vertellen wat je hier nu schrijft.
@HGK
wellicht is het eens verstandig om naar echte oplossingen te gaan zoeken, zowel de man als de vrouw komen er namelijk pas na het trouwen achter hoe ontzettend moeilijk het is om samen met een ander te leven en diegene op de eerste plaats te gaan zetten, aangezien we namelijk altijd onze eigen ik maar vooraan willen zetten. Als je vervolgens dan maar gaat scheiden en dat als oplossing ziet, dan wens ik je ook veel succes toe in toekomstige relaties. Cijfers tonen ook aan dat mensen die eenmaal scheiden, tweemaal zo vaak in een volgend huwelijk ook scheiden. En dat kan ook niet anders, scheiden is namelijk niet de oplossing, ik druk me enigzins nog voorzichtig uit vwb jouw reactie. Ongelofelijk, te jong trouwen, het is vaak te laat trouwen, eerst 5 jaar een relatie en dan pas trouwen, dat zorgt ervoor dat de stap nog moeilijker wordt. Iig in onze wereld, als je dus na 5 jaar gaat samenleven. Je denkt elkaar al van haver tot gort te kennen en dan komt de klap des te harder aan als je in eens samenwoont en het voortaan samen moet gaan doen en alle kleine irritaties opkomen en je die uit het oogpunt van liefde maar inslikt.
Wellicht zijn jouw denkbeeldige cijfers ook wat gechargeerd, in onze wereld trouwt men vrij jong en daarom zie je ook vooral jonge huwelijken stranden, maar in heel Nederland stranden een hoop huwelijken. Ik zou eerder zeggen, hou je van iemand? Ga er dan ook voor, niet opbouwend, maar vol en iedere keer opnieuw. Wees niet het hedendaagse lief voor elkaar, dus zoetsappig en alles maar opzij zetten tot de bom in 1 keer past en alle vuiligheid van jaren er in 1 keer uitkomt, wanneer men vaak geen andere weg meer ziet dan een scheiding. Praat open en eerlijk naar elkaar en durf je kwetsbaar op stellen. Maar zorg er voor dat je nooit de zon over je boosheid laat gaan, ontzettend belangrijk! In jouw reactie lees ik afwachting en reactief, ik zou eerder zeggen, werk non stop voor je relatie. Daar zal ik dus ook maar mee afsluiten.
Je kunt dus 2 dingen doen: de ander vragen jou te helpen zelfverzekerder (en dus minder jaloers) te worden; of de ander vragen zich aan te passen aan de beperking van je eigen onzekerheden (en dan dus gewoon jaloers te blijven, want je pakt het probleem niet aan).
Het moge duidelijk zijn dat de eerste optie de betere keus is.
Wat een mooi antwoord van mevr Rots de Weger....., vroeger liep ik om mijn viendin heen als een jaloerse teckel.
Ze had ook wel contact met andere jongens en dan was ik stikjaloers.
Nu vertrouw ik haar als geen ander, onze teckel is me lief, maar ik heb haar zo lief.
liefhebben is een werkwoord, daar werken we dagelijks aan.
Geluk komt niet aanwaaien, je moet er je best voor doen.
in het Engels is liefde wel een werkwoord, langdurig geluk komt niet aanwaaien, je moet er wel je best voor doen.
Als ik iedere avond met de teckel op de bank ga liggen gaat het geluk weer weg, ook ik moet er wel iets voor doen.
Je schrijft mooie zinnen over de liefde, maar dat is bijbelse taal, in de praktijk moet je er gewoon je best er voor doen.
Halverwege kunnen we elkaar misschien wel vinden, ik wilde alleen vraagsteller zeggen dat geluk niet komt aanwaaien, een beetje boel elkaar helpen is toch niet verboden in refo-kringen?
Het geloof is me ook niet komen aanwaaien, daar heb ik voor gewerkt, anders waren er 16 miljoen refo's, God laat niet bij iedereen het geloof aanwaaien.
En weet je, soms vergaat de liefde wel, als je niet je best doet.
Maar ik geloof wel weer in je intenties, je bent een goed mens. Zeker weten.
Transparant zijn is erg belangrijk. En in principe zou ze aan jou genoeg moeten hebben.
Voor heel veel stellen gaat dat prima samen, maar er zijn ook stellen die de geborgenheid bij elkaar zoeken en daardoor hun eigen problemen negeren....Waardoor ze die later tegengekomen met soms alle consequenties van dien.
Als je als jongen/meisje onzeker bent in je puberjaren en er is een jongen/meisje die je alle aandacht geeft, is de kans groot dat je daar in mee wordt gesleept. Zonder echt de vraag te stellen of zo'n jongen/meisje wel echt voor je geschikt is.
Vaak genoeg zie je hier op refoweb relatiedrama's, die beide partners niet hebben gewild maar er toch zijn. En voor een deel komt dat denk ik toch echt omdat mensen niet eerst met zichzelf een ontdekkingstocht zijn aangegaan, maar gelijk samen zijn gestart.
Heb je naaste lief als jezelf, maar daarvoor moet je eerst jezelf liefhebben en dat laatste is vaak o zo moeilijk.
