Vraag
Ruim een half jaar geleden zijn wij getrouwd en tijdens onze verkeringstijd verlangden wij erg naar elkaar. Op sommige momenten was het erg moeilijk om niet verder te gaan. Toch hebben we dat nooit gedaan. Nu we getrouwd zijn, lijkt dat gevoel van mijn kant (de vrouw) helemaal weg te zijn. Ik word nergens meer door geprikkeld of gestimuleerd. Terwijl mijn man echt heel lief voor mij is en nog steeds hetzelfde is. We hebben al van alles geprobeerd om het oude gevoel weer op te roepen. Dat lukt maar zelden. In het begin vind ik het nog wel fijn, maar ik (vrouw) ben het knuffelen al snel zat. Er is niets veranderd in onze relatie. Wij houden nog net zoveel van elkaar, misschien wel meer en gaan op dezelfde manier met elkaar om. Mijn man is erg geduldig en legt mij niets op. Maar beide missen we het gevoel/het verlangen van mijn kant. Nu vroegen wij ons af: Komt dat vaker voor in het begin van een huwelijk? En moeten we misschien nog een tijdje geduld hebben voordat dit gevoel er weer is? Met vriendelijke groet, een jonggetrouwd stel.
Antwoord
Aan het jong gehuwde paar,
Wat een teleurstelling. Voor het huwelijk naar elkaar toegeleefd, met moeilijke momenten om de grens te houden, geen gemeenschap voor het huwelijk te hebben. Jullie wilden dat bewaren tot na de huwelijksdatum. En nu dit.
Ik ben van mening dat vrijen een leerproces is waarbij het ontdekken van elkaar een ware ontdekkingstocht is. Vele jonge stellen gaan er vanuit dat gemeenschap hebben en het ervaren van liefde en genot moeiteloos gaat plaats vinden. Het tegendeel is vaak waar. Kortweg, in het begin vaak wat geklungel, waarbij het geen zeldzaamheid is dat het totaal niet lukt. En dat heeft niet te maken met het feit dat men niet genoeg van elkaar houdt. Het is vaak de onwennigheid en daarbij is men mogelijk ook te veel gespitst op een geweldig gebeuren. Nu is het ook een geweldig gebeuren, maar dat betekent indien men dat wil bereiken men elkaar, ook in seksueel opzicht, in respectvolle ontmoeting moet leren kennen.
Zonder te willen beschuldigen wil ik wat mogelijke oorzaken van de startproblemen noemen. Mannen nemen nogal eens teveel het initiatief in tempo, waardoor de ander niet toekomt aan het ervaren van de eigen beleving en er weinig tot niets gevoeld wordt. Het kan erg helpend zijn als mannen het initiatief meer bij de echtgenote laten en dat zij duidelijk aangeeft wat zij wenst om het zelf prettig te hebben.
Nu is het zo dat in de regel mannen eerder vanuit hun opwinding te gretig gericht zijn op het willen bereiken van een orgasme. Vrouwen echter hebben vaak een grotere aanloop nodig naar opwinding toe. Zij zijn gevoeliger voor sfeer en doorgaans dient er geruime tijd aan het voorspel te worden besteed.
Tevens is het nodig dat zowel man als vrouw tijdens het vrijen met elkaar, als de opwinding toeneemt, de aandacht op zichzelf dienen te richten om de prikkel te verhogen en daardoor tot een orgasme te komen. Blijft men teveel gericht op de ander dan neemt de prikkel in intensiteit af en deze kan dan zelfs verdwijnen. Vele vrouwen lukt het komen tot een orgasme niet zonder bijstimulatie.
Er is alle hoop. Jullie houden van elkaar en er is wederzijds respect en geduld. Neem de tijd om het te leren. Mocht toch na verloop van tijd het seksuele contact onbevredigend blijven verlopen is altijd een bezoek aan een seksuoloog mogelijk. Deze kan dan met jullie in kaart brengen waar het stokt en met jullie bezien wat de belemmerende factoren zijn. En daarbij wat er mogelijk aan gedaan kan worden zodat jullie er samen meer een feest van kunnen maken.
Kees den Hamer,
psychotherapeut/seksuoloog
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Werkt voor sommige vrouwen zeer libido verlagend.
Overigens is in mijn huwelijk nog altijd het ijzer heet. Je moet het ijzer ook in het vuur houden en niet laten afkoelen natuurlijk...
Maar kan me voorstellen dat je je teleurgesteld voelt, praat er vooral met elkaar over en probeer na te gaan waar het aan ligt. Heel veel sterkte en wijsheid!
Ik vind dat er over het algemeen veel te sprookjesachtig over wordt geschreven, alsof alles maar vanzelf gaat als je van elkaar houdt. Dat is niet zo. Wij zijn inmiddels wat langer getrouwd en er zijn echt wel langere periodes dat er weinig tot niets gebeurd. Het gaat erom dat je het er beiden mee eens bent, misschien de één wat meer dan de ander, maar wat MEN voorschrijft, of als normaal beschouwt, hoeft niet jullie graadmeter te zijn.
Vraagstelster: misschien is het voor jou niet zo'n "must" als de doorsnee Nederlandse vrouw. Heb je geen vriendin waar je hier over kunt praten? Soms kom je dan tot verrassende conclusies, nl.dat je niet de enige bent.
Veel succes! en veel intimiteit toegewenst.
Ik weet dat dit heel persoonlijk ligt, maar hopelijk hebben jullie toch iets aan mijn reactie!
Erg open en daarmee ook verhelderend!
GENESIS TWEE
De handen van haar mond heeft zij gevouwen,
de lippen van haar armen in vertrouwen
open gedaan en 't hart van haar gezicht
heeft zij herkennend op mijn hart gericht.
Haar ogen die mij openlijk genegen
zijn, zeggen wat haar lichaam nog verzweeg en
haar stem die mij bij mijn geboorte noemt
heeft mij voortaan tot horigheid gedoemd.
Zij zegt mijn naam en ik herhaal de hare,
wij zullen elkaar voor elkaar bewaren,
maar zij vooral houdt mij voor mij gereed
omdat zij mijn geheim van buiten weet.
Guillaume van der Graft
