Vraag
Ik ben elf weken geleden vader geworden van een prachtige dochter. Echter omdat ik ongehuwd samenwoon is mij de doop geweigerd door de kerkenraad. Kunt u mij hierin adviseren?
Antwoord
Een advies met betrekking tot het ongehuwd vader-zijn is snel en duidelijk te geven:
1. Laat je er eerst van overtuigen dat ongehuwd samenwonen naar bijbelse maatstaven niet deugt. Nu zul je zeggen: maar wat is dan het verschil tussen gehuwd zijn en ongehuwd samenwonen? Het eerste antwoord is: en als er dan geen verschil zou zijn, waarom ben je dan niet gewoon getrouwd? Wat het verschil is? Het tweede antwoord is: huwen of ongetrouwd samenwonen behoort niet een zaak te zijn van twee mensen onderling, waar verder niemand iets mee te maken zou hebben. Die moderne opvatting is gebaseerd op de foute gedachte dat we individueel alles moeten beslissen. Dat is een misvatting, want we leven in een maatschappij! We hebben rechten en plichten tegenover onze naaste: de huidige werkeloosheid laat dat duidelijk zien. Nou, het huwelijk is een regeling waarbij de hele stads-, dorps-, familie- en/of kennissengemeenschap mee te maken heeft en daarom ook bij betrokken wordt! Daarom kent het huwelijk ook een rechtsgeldige acte, die getekend wordt op het gemeentehuis!
2. Zorg er vervolgens voor, dat je gehuwd raakt. Regel dat in overleg met je kerkenraad.
3. Dan komt er ook een oplossing voor de doop, want dat heeft elke kerk vanouds getoond!
4. Laatste advies: begin hier meteen aan!
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. Baan
- Geboortedatum:16-02-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Van de vraagsteller snap ik niet dat hij samenwoont, en dan toch in een kerk zit die hiertegen is. Niet dat je maar de kerk die bij je eigen gedachten past moet aansluiten, maar als je het hier echt met de kerk mee oneens bent, dan moet je wel je conclusies trekken. De kerk heeft nu eenmaal zijn besluiten hierover. Als echter de reden om niet te trouwen alleen financieel is (te duur of je wilt een duur huwelijk maar kan het niet betalen), dan moet je dat met de kerkenraad overleggen. Als je meer uit overtuiging samenwoont omdat je weer makkelijk weg kunt, dan snap ik echt niet waarom je een doop verlangt, want dan kan de kerk er ook niet vanuit gaan dat je je kind in Gods Woord zal opvoeden, omdat je zelf al een behoorlijk kernpunt bestrijd met hen. In dat geval is de volwassendoop voor het kind later beter als hij/zij tot geloof komt.
De kerk heeft zich door de eeuwen door laten inspireren door ; Hand. 2 vers 38 En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. 39 Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal.
Op grond hiervan dunkt mij, om terug te komen op de vraag, dat kerken heel terughoudend moeten zijn in het weigeren van de doop.
Is dat hetzelfde als bekeerden ? Wedergeborenen ?
Deze vraag is niet te beantwoorden. In de eerste plaats vanwege verschillen van inzicht maar vooral omdat het wedergeboren zijn niet objectief meetbaar is.
Daarom stelt de kerk de doopvragen “ om deze gezindheid te doen blijken zult gij de volgende vragen oprecht beantwoorden”.
Als de kerk het hart van de doopouder(s) zou kennen was er geen noodzaak tot deze vragen.
Maar geen mens kent het hart van de ander – wij zien wat voor ogen is.
En dat kan nooit de norm worden – Christus geeft regelmatig waarschuwingen af (denk aan de “gekalkte graven”).
Hier gaat het over een ongehuwde vader (we weten overigens niet “het waarom”). Een dorp verder weigeren ze de doop omdat er een TV in huis staat en ga zo maar door, allemaal menselijke interpretaties en daar kunnen we geen kant mee op omdat de kerk geroepen is de sacramenten te bedienen. Persoonlijke meningen zijn niet van belang.
Daarom dankt de dominee God na afloop van de doop namens de gemeente, niet namens zichzelf of namens de kerkenraad.
“Almachtige, barmhartige God en Vader, wij danken en loven U, dat Gij ons en onze kinderen door het bloed van Uw geliefde Zoon Jezus Christus al onze zonden vergeven, ons door Uw Geest tot leden van Hem geheiligd en in Hem tot Uw kinderen aangenomen hebt, en dat Gij ons dit door de heilige Doop bezegelt”.
Dan wordt de doop een feest – het doopfeest.
De kerk van Christus is weer gegroeid, we hebben er een broertje of zusje bij.
Niemand kan bepalen wie van de kerkgangers gelovig is en wie niet.
Het feit dat men naar de kerk komt is toch minimaal het bewijs van “het zoeken naar”.
Ik word altijd een beetje nerveus van de aanduiding “echte Christen”.
Wie is dat ? Een echte Christen ?
De apostel Thomas ? (‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven)
Johannes de Doper ? (‘Bent u degene die komen zou of moeten we een ander verwachten?)
Nogmaals de vader vraagt hier om de doop van zijn dochter. Wat wil je nog meer ?
Uiteraard geloof ik dat het doopformulier 100% bijbels is.
Marc. 16:15-16: "Gaat henen in de gehele wereld, predikt het Evangelie allen creaturen. Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden".
Wanneer het slechts een symbolisch teken zou zijn, is het onbegrijpelijk waarom het dan ook nog noodzakelijk genoemd wordt.
De kerk heeft zich door de eeuwen door laten inspireren door ; Hand. 2 vers 38 en 39 En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal.
Daarom stelt het formulier de vraag aan de vader en/of moeder ; Belijdt u dat onze kinderen, hoewel ze in zonde ontvangen en geboren zijn, toch in Christus geheiligd zijn en daarom als leden van Zijn gemeente behoren gedoopt te zijn?”
Daarom doopt de kerk de kinderen van de gelovigen – een heilige ordening Gods, tot Zijn eer, tot onze troost en tot stichting van de gemeente.
- 1
- 2