Vraag
Onze dochter van twintig heeft nu een eigen laptop. Daarvoor moest ze eerst toestemming hebben om film te kijken. Ze had een dvd die ging over een jongen die er achter was gekomen dat hij een zoon was van een halfgod en een bliksemschicht had gestolen. De dvd kwam occult over. Het liefst had ik hem gelijk weggegooid, maar omdat dat niet altijd werkt had ik hem verstopt. Nu lag hij weer in haar kamer. Een positief puntje is dat ze het niet stiekem doet. In een gesprek over de inhoud van de dvd waarschuwde ik voor de lol van de wereld, dat het maar voor een klein poosje is en dat ze de Heilige Geest verdriet doet. Ze zei dat het kijken naar de film haar niets deed. Ik vroeg of ze een tweemens was. De ene kant weet dat het fout is en de andere kant kan genieten. Ik weet dat het haar niet onverschillig laat omdat ze weet dat ik mij echt zorgen maak om haar geestelijk leven. Maar ik wil niet dat ze het om mij doet, maar dat het haar eigen keus wordt voor God. Later toen we aan tafel zaten zei ik iets tegen een ander toen mijn dochter mij corrigeerde. Ze vond dat ik altijd snibbig was en prekerig. Ze heeft gelijk, maar ik werd daar ook verdrietig van omdat het mij toch te doen is om de doopbelofte na te komen en omdat ik niet als Elia (slap) wil zijn. Ik wil ook geen snibbige moeder zijn. Ik wil haar aan de ene kant zelf keuze laten maken en toch ook weer niet, omdat het in ons huis gebeurt en omdat ook haar zusjes zien waar zij naar kijkt. Dus toch weer deze film weggooien? Mijn tweede vraag: Hoe komt het dat sommige christenen zo makkelijk naar deze films kijken? Dit is niet het enige. Er is heel veel wat niet door de beugel kan. Een andere zoon die wat jonger is zit 's avonds uren een schietspel te doen. Ik zou hem wel bij de computer weg willen slaan, maar ook dat is niet de weg. Mijn gebed is voor onze kinderen en voor alle kinderen: "Neem hun leven laat het Heer', toegewijd zijn aan Uw eer." Een bezorgde moeder.
Antwoord
Geachte vragenstelster,
Bedankt voor uw vragen. Vragen waar ongetwijfeld meer mensen mee worstelen.
Wat is verstandig in deze situatie? Er zitten meerdere kanten aan deze kwestie. Uw dochter is nog thuiswonend, dus dat heeft voor haar in ieder geval consequenties. Occulte films hoeft u in uw huis niet toe te staan. Daar komt de duivel in mee en die zal graag meer in uw huis besmetten. Hij mag geen poot tussen de deur krijgen. Niet bij uw dochter en ook niet bij uw andere kind(eren).
Uw dochter is (voor de wet) ruim volwassen, dus zij wordt geacht zelf keuzes te kunnen (en meestal te mogen) maken. Mogelijk stelt het u ten diepste teleur dat zij deze keuzes maakt. Lees psalm 27 eens, waar David zicht sterkt in de HEERE, ondanks alle tegenpartijders.
Het verstoppen van de film is begrijpelijk, maar dat lost het niet op, zoals u zag. Gesprekken waarin u haar reflectievragen stelt zijn te verkiezen. Hoe denkt zij zelf over films in het algemeen en deze film in het bijzonder? Juist omdat zij het niet stiekem doet, heeft u enige ingang bij haar. Terecht een positief puntje. Het zijn overigens niet alleen de occulte films die gevaarlijk zijn voor de ziel. Wij hebben geen films nodig om zalig te worden, dus wat dat betreft, zit er veel 'bagger' tussen. Dat is kennelijk uw overtuiging, maar niet die van uw dochter. En ook niet van veel 'christenen'. De weekdiensten worden steeds minder bezocht en de dvd-industrie bloeit. Dat is voorwaar geen teken van geestelijk leven.
Wat is verstandig in dezen. Het 'preken' komt niet goed over, maar uw mond houden is ook geen oplossing. Daarom: vragen stellen die uw dochter helpen om te zien waar zij mee bezig is. Want het is welhaast onmogelijk dat een film haar niets doet. Inmiddels is wel duidelijk dat het gebed van een rechtvaardige veel vermag. Dit blijft het krachtigste wapen in de hand van een opvoeder.
Een kind van zoveel (tranen en) gebeden kan niet verloren gaan, kreeg moeder Monica te horen. Gedurig Gods Aangezicht zoeken. Daar heeft de duivel een grote hekel aan. Hij houdt meer van onze 'preken', die ondertussen de andere nog verder kunnen afstoten. Wat je los kunt laten (maar niet in het gebed) komt vaak naar je toe. En wat je vast wilt houden, gaat vaak van je af. Leest u in dit verband ook nog eens Mattheüs 6:19-34.
Wat uw zoon en het computergebruik betreft heb ik dezelfde adviezen. Ook dit is een proces van gebed en begeleiden. Het valt ook voor onze kinderen niet mee om goede keuzes te maken. Er komt zo veel op hen af dat de toets van de kritiek niet kan weerstaan. Hoe bieden ze daar weerstand tegen, met een zondig hart dat altijd weer geneigd is tot het kwade. En de voorbeeldfiguren worden steeds schaarser. Bent u een voorbeeldfiguur?
Overigens kunt u wel regels stellen en het daar ook met de kinderen over hebben. Gelimiteerd computergebruik is heel normaal. Werd dat maar vaker toegepast. Een beetje afhankelijk van de leeftijd, maar per dag één uur achter de computer is echt niet vreemd. En afspraken over wat er gespeeld of bekeken wordt, is ook niet vreemd. U hebt de leiding in uw gezin en het helpt uiteindelijk onze jongeren als wij die leiding ook nemen. U verwijst zelf naar de geschiedenis van Eli. Het kan helpen als u Jozua 1 nog eens leest, want Jozua had ook moed nodig voor zijn taak.
Veel wijsheid en veel liefde gewenst (1 Kor. 13),
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Opvoeden! Kunnen we dat? Diegene die dit wel kunnen, zijn stekeblind voor onze onmacht! Want opvoeden kunnen we niet, en zeker niet als het om een opvoeding betreft in de wegen die God met ons gaan, in een christelijke opvoeding die we in alle gebrek geven aan onze kinderen. Ik begrijp volledig wat vragenstelster bedoeld, aangezien hier in mijn omgeving ook enkele met dit kampen. En mooi antwoord; de satan geen enkele ruimte gunnen! Ook dit is onmogelijk daar het vlees vaak boven is, en de overhand schijnt te hebben, maar we kunnen enkel en alleen strijden, i n de mogendheden des HEEREN.
Zeer veel sterkte en wijsheid gewenst.
PS: U vraagt hoe het komt dat zoveel christenen zo makkelijk hiernaar kunnen kijken? Wel, niet ter veroordeling of anderszins, maar er is een verschil in de christen wereld; naam-christen of 100% christen.
Het gewaardeerde panellid raadt aan afspraken te maken. Dat zijn natuurlijk wijze woorden, maar let er wel op dat het daadwerkelijk afspraken zijn en niet eenzijdig opgelegde verboden. Afspraken maken betekent compromissen sluiten, en dat zal betekenen dat je wat moet opofferen om wat anders te krijgen. Die compromisloze houding die wordt gepredikt is leuk in theorie, maar als ik in de situatie van uw kind zou zitten, zou dat een enorme wig in het gezin drijven.
Bij ons mogen de kinderen (te?) veel op de computer. Ze gamen, kijken films, tv-programma's. Ook ik heb daar moeite mee. Ze zijn er zo druk mee bezig. Ze zien en horen zo veel. Af en toe probeer je er iets over te zeggen, maar of het landt?
Als ik terug denk aan mijn eigen jeugd zonder computer, weet ik dat ze gewoon hetzelfde zijn als ons. Stiekem luisteren naar de radio (oké heel onschuldig naar een piraatje. In het begin dan he). Bij de stationskiosk vlug even in een tijdschrift kijken (en dan niet in de Grasduinen). In de stad steels kijken naar de etalage van een winkel van lichte zeden. Hard lachen om schuine moppen. We lazen de Donald Duck (vaak occult) en allerlei andere strips. We waren met van alles bezig. Onze tijd was ook gevuld... maar niet met geloofszaken.
Vaak zie ik kinderen in de bibliotheek achter de computer zitten, als het computeruurtje thuis voorbij is.
U schrijft dat u uw dochter zelf de keuze wilt laten maken, maar toch eigenlijk niet, omdat er nog andere kinderen in uw gezin zijn. Of bedoelt u dat u uw dochter helemaal niet zelf keuzes wilt laten maken.
Helaas bezorgde moeder, dat is de grootste fout die u kunt maken. Zij is 20!!!!! Misschien was u zelf al getrouwd op die leeftijd!
Wilt u haar als dochter houden, laat haar dan los.
In de evangelische boekhandels vind je ook films die over het algemeen meer geschikt zijn.
Ook kan je altijd een film gaan googlen voor informatie en na het zien van de review besluiten de film wel of niet te gaan kijken.
Er komt echt een punt dat de kinderen zelfstandig zijn, en dan krijg je de situatie zoals Wim die beschrijft. Wenselijk? Voor mij niet!
@Wim: Niet willen liegen tegen je ouders kan ik zeker begrijpen. Ik zou dan op een gegeven moment gewoon weigeren antwoord te geven en dat ook gewoon tegen mijn ouders zeggen - sterker nog, dat heb ik destijds ook gedaan. Dat is even wennen in het begin, maar op de lange termijn beter voor iedereen.
Naar het boek van Rick Riordan, die gebruik maakt van de Griekse mythologie. Wat daar precies occult aan is weet ik niet, aangezien het (duidelijk voor iedereen) fictie betreft.
Bovendien leest iedereen die Grieks of Latijn, om het N.T. te kunnen lezen, leert dergelijke verhalen. Ook uw predikanten (er van uitgaande dat ze toch wel theologie hebben gestudeerd). Of is dat ook ineens duivels? Geloof ik niets van. Heb met veel plezier de (vereenvoudigde) Odyssee vertaald toen ik Grieks leerde. Op mijn geestelijk leven heeft het in elk geval geen enkele invloed
Zorg voor een 'warm thuis' waar de kinderen zich geborgen voelen, geef het goede voorbeeld en verder is het bidden en werken.
Dagelijks denk ik aan de warmte vroeger thuis, dat geeft me kracht, niet de verboden die er ook waren.
Als dat zo zou zijn, zou ik direct mijn kamer in het ouderlijk huis gaan huren van mijn ouders. Gewoon elke maand een redelijk bedrag overschrijven en dan is de kamer dus van mij om op te doen wat ik wil.
Dictatoriaal vasthouden aan de huisregels waar de (volwassen) kinderen geen enkele invloed op hebben, dat slaat het gezin geheid uit elkaar. De vraag is of je dat er voor over hebt.
Opvoeden betekent je kinderen klaarstomen voor de maatschappij, om goed om te kunnen gaan met de problemen waar we allemaal zo nu en dan tegenaan lopen. Dat doe je niet door hen alles te verbieden, hen geen eigen keuzes te laten maken en al helemaal niet door je 20-jarige te behandelen als een 10-jarige.
Ondanks dat zij 20 jaar is in boven genoemd vraag stuk, dan nog kan het niet zijn dat de kinderen de regels ondermijnen. Regels, zowel in de samenleving als in het ouderlijk huis zijn er om een zo gestructureerde leef omgeving mogelijk te maken. Waar dienen anders regels voor? Dan kan men zoals de wet omschrijft dat je niet door rood mag rijden, precies zo denken zoals u aangeeft dat men dat zelf maar bepaald, men betaald belasting dus dan bepaal ik zelf wel of ik door rood rij of niet. nee, dat is onzin. Zolang kinderen thuis wonen, is het aan regels gebonden. Van kind haar of zijn kant mogen ze gerust hun eigen mening hebben, dat is gezond en is de weg, alleen als ouders verwacht je wel respect voor de regels die er zijn. Kan het kind niet akkoord gaan met de regels thuis? Prima, woonkeus.nl kan je je inschrijven, dan huur het zelf maar een appartement of dergelijke, maar het kan niet zo zijn dat de ouders geen zeggenschap meer hebben over hoe het er aan toe zal gaan, het zou een mooie boel worden.
Maar goed, ik zou als ik die 20-jarige dochter was dus inderdaad ergens een kamer gaan huren, en waarschijnlijk ergens aan de andere kant van het land ook nog.
de discussie herhaald zich elke keer, maar dat geeft niet.
Je mag gewoon weer je mening geven.
Misschien kan je me uitleggen waarom je toch weer steeds de moeite neemt om met christenen in discussie te gaan, terwijl je weet dat ze anders denken.
En dan steeds weer verbaasd zijn dat ze aan hun principes vasthouden.
Ik vind dat de ouders de regels in huis mogen bepalen, maar naarmate de kinderen ouder worden, meer en meer in overleg. Als je een bijbelse opvoeding geeft, zal ook de bijbel het uitgangspunt zijn. Heel vaak moeten er beslissingen genomen worden, waar de bijbel nu net niets over zegt.
Ga dan samen met je kind erover bidden. Of vraag aan je kind of hij/zij er zelf over wil bidden.
Als je kind dat niet wil, zeg dat dat jij het wel doet, en laat het dan rusten. Als het bekend is bij God, dan is het goed, en daar houd dan de verantwoording van de ouders op. Maar het loslaten is voor een ouder erg moeilijk, vooral als kinderen beslissingen nemen, die tegen Gods Woord in gaan.
Maar de ouders kunnen hun kinderen altijd bij God brengen. Een kind de deur wijzen is mijns inziens echt een hele grote stap, misschien wel te groot.
Samen over moeilijke zaken bidden, zeg je. Dat klinkt goed. Accepteer je dan ook het resultaat van het gebed van het volwassen kind, ook al is het niet het resultaat dat jij wilde hebben? Het klinkt namelijk behoorlijk als het kind manipuleren te doen wat jij wilt, onder het mom van God.
Je wilt toch uiteindelijk niet de situatie krijgen die Wim hierboven beschrijft. Die situatie is toch te schrijnend voor woorden?
- 1
- 2
