Vraag
Na jarenlange negatieve emoties in mijn huidige gemeente heb ik de intense behoefte om samen met de kinderen in een andere gemeente opnieuw te beginnen. Maar mijn man wil niet mee omdat hij bang is dat hij God teleurstelt als hij naar een andere kerk gaat. Is het niet beter om een andere kerk te zoeken, dan iedere week boos en geëmotioneerd uit de kerk te komen? Hoe komen we hier uit?
Antwoord
Beste lezer(es),
Achter de vraag in uw korte mail schuilt een wereld van moeite. Negatieve emoties bij de kerk - dat doet pijn. Als het goed is, ervaren we de kerk juist als een moeder die zorg heeft voor haar kinderen. "Niemand kan God tot Vader hebben, die de kerk niet tot moeder heeft", zei een kerkvader eens. Ons uitgangspunt zal altijd moeten zijn dat we door Gods leiding in een bepaalde kerk zijn terechtgekomen, dan wel daarin zijn opgevoed. Dat betekent dat we nooit zo maar een kerk mogen verlaten. Het betekent immers ook dat we de gemeenschap breken en uitspreken: met deze mensen kan ik niet meer aan de tafel des Heeren zitten? Er zullen dus zwaarwegende redenen moeten zijn. We zullen ons altijd moeten afvragen: als ik wegga, is dat met goedkeuring van de Heere, òf is het onder Zijn toelating?
In uw situatie (waar ik zeker niet lichtvaardig over wil denken, al ken ik de ins en outs niet) lijken mij een aantal dingen op zijn plaats:
-Aanhoudend gebed: "Heere, wat is Uw wil? Wilt U me dat duidelijk maken, door Uw Woord, door gesprekken met anderen?"
-Gesprek met de kerkenraad van de gemeente waartoe u behoort, zo mogelijk samen met uw man. Dat zal in de regel met de wijkouderling gebeuren. Als u een predikant hebt, zou ik in dit geval vragen of hij meekomt. Leg uw moeiten en bezwaren eerlijk aan hen voor en ook uw grote twijfel of u nog wel in deze gemeente verder moet gaan.
-Gesprekken met enkele goede vrienden. Dat hoeven geen mensen te zijn die per definitie kritisch tegenover uw gemeente staan. Het kan ook zijn dat vrienden u andere dingen laten zien die u tot nu toe niet zag. Zij kunnen uiteraard niet de beslissing voor u nemen, maar u mag hun inbreng wel wegen voor Gods aangezicht.
-Doorpraten met uw man. Wat bindt hem aan deze gemeente? Waarom denkt hij dat hij God teleurstelt als hij naar een andere kerk gaat? Ervaart uw man nog wel zegen in de gemeente? Hoe dan ook, u zult samen tot een besluit moeten komen. Los van hem een beslissing nemen, zou niet goed zijn: dat betekent een barst in uw huwelijk en dan komen we in strijd met wat we beloofd hebben op de trouwdag. Het zou ook betekenen dat u 's zondags als gezin twee lijnen zou trekken en dat is zeker niet aan te bevelen.
Op twee dingen wil ik nog wijzen.
-Elke gemeente ligt buiten het paradijs. Realiseer u dat er in elke gemeente dingen zijn die niet goed zijn en/of die u op den duur weer tegen zullen vallen. Daarom is het goed om u ook af te vragen: wat zou ik doen als in de gemeente waar ik mogelijk naar toe zou willen gaan, moeilijkheden ontstaan of het niet gaat zoals ik hoopte en verwachtte? Blijf ik dan trouw of neem ik een volgende stap? Is er ook niet zoiets als "lijden aan de kerk"? (waarbij ik, nogmaals, de aard van uw emoties en de rechtmatigheid daarvan niet kan inschatten, omdat ik de situatie niet ken; het zou natuurlijk ook kunnen zijn dat de situatie voor u onhoudbaar of onverantwoord wordt, bijvoorbeeld ook met het oog op de kinderen).
-Wij nemen overal onszelf mee. Ook in een volgende gemeente komen we als zondaar binnen. Dat moet ons ootmoedig en voorzichtig maken. Een gemeente is niet ideaal, maar wij zijn dat zelf al helemaal niet.
U merkt: ik kan en mag voor u de keuze niet maken, maar probeer u wel een aantal dingen aan te reiken aan de hand waarvan u tot een keuze zou kunnen komen. Graag bid ik u daarbij de wijsheid toe die bij de Heere te vinden is!
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
