Israël en de Palestijnen

Als ik de Bijbel lees, dan geloof ik dat er nog beloften zijn voor het volk Israël. Israël zal zich uiteindelijk tot Christus bekeren en de joden zullen terugkeren naar het eigen land. Op dit moment is Israël echter voor het overgrote deel ongelovig aan Jezus Christus. Er is sinds 1948 wel een Joodse staat in het beloofde land. Daar wonen echter ook Arabieren. Nu zijn er grofweg drie soorten christenen: Eén deel is erg gefocust op Israël. Ze geloven in de beloften, inclusief de landbelofte en zijn uit dien hoofde anti-Palestijns. Andere christen geloven niet in de beloften en zien in Israël een soort apartheidsregime dat de Palestijnen onderdrukt. De laatste groep christenen heeft niets met Israël, noch met de Palestijnen en gelooft dat de beloften vervuld zijn in de christelijke kerk. Ik voel me echter bij geen van deze drie groepen echt thuis. Ik volg het nieuws over het Midden-Oosten via diverse media en ben erg ongelukkig met de houding van Israël jegens de Palestijnen en andersom. Het land is weliswaar aan Israël beloofd, maar dat is gekoppeld aan hun bekering. Op dit moment zal er een politieke oplossing gezocht moeten worden die aan beide volkeren recht doet en zoals ik het zie is geen van beide daartoe genegen. Ik zie niets in de nederzettingenpolitiek en ik huil als ik lees hoe Israëlische soldaten tekeer gaan tegen soms onschuldige Palestijnen. Aan de andere kant veroordeel ik de bomaanslagen en raketaanvallen op Israël. Maar eigenlijk voel ik me nogal alleen staan hierin. Luister ik naar de EO, dan is het "hiep-hiep-hoera voor Israël" wat de klok slaat. Luister ik naar de IKON, dan is het "foei Israël, arme Palestijnen." Een tussenweg lijkt er niet te zijn. Maar er zullen toch wel meer mensen zijn die en van Israël houden en bewogen zijn met de Palestijnen? Die zoeken naar vrede voor beide volken? Maar waar kan ik ze vinden? Is er een organisatie die zich inzet voor bijvoorbeeld Arabische christenen in Gaza en op de Westbank, maar ook oog heeft voor Israëls veiligheid?

Ik ben het met de vraagsteller eens: noch filosemitisme noch antisemitisme is de goede weg. Dhr. Dries van Agt ontpopt zich zo ongeveer als een jodenhater. Anderzijds is het klakkeloos goedkeuren van alles wat de seculiere staat Israel nu doet ook niet wijs. Ook op het kerkelijk erf zien we dat de  standpunten uiteen lopen van een (overigens goede) organisatie als Christenen voor Israel, pro Israel, tot het gedachtegoed van Vrienden van Sabeel, pro Palestijns.

We staan niet achter de vervangingstheologie noch achter het christenzionisme in een bepaalde zin van het woord. Karikaturen zijn zo gemaakt en de eenzijdige beeldvorming in de media is enorm. Wat is waarheid en wat zijn misverstanden of is zelfs misleiding? Een bezonnen middenkoers is vaak de meest wijze weg.

Ik heb zeven stellingen:

1. In ieder geval moeten we goed onderscheiden tussen historische aspecten, politieke aspecten en religieuze aspecten. Er zijn volkenrechtelijke vragen te stellen bij de politiek realiteit in Israel. Kritiek op de politiek van Israël is niet gelijk antisemitisch.  En God staat niet automatisch aan de kant van het verwereldlijkte en areligieuze Israel.

2. We mogen de verhoudingen tussen Palestijnen en Israel niet in zwart–wit kleuren afschilderen.  De Israëlische overheid doet alleen maar goed en de Palestijnen alleen maar slecht.  Of andersom: Israel is de boze boeman en de Palestijnen zijn alleen maar arme verschoppelingen.

3. Het volk en de landbelofte moeten we zien in het licht van het profetische Woord. God zelf zal zijn beloften op Zijn tijd gaan vervullen  en het hele land aan Israel geven. Namelijk als de Messias terugkeert. Maar dat moment is nu nog niet aangebroken, zolang Israel zich niet bekeerd heeft tot de Messias, en daarom heeft het volk geen enkel bijbels recht op wat voor stuk van het land ook te claimen op grond van de belofte aan Abraham. Geen Israëlische aanspraken op het land zonder waarachtige bekering tot God.

4. In het licht van de bijbelse profetieën is het vólk der Joden (dat is niet hetzelfde als de stáát Israel) de beminden om der vaderen wil (wat de verkiezing betreft), maar wat het evangelie betreft zijn ze vijanden. Romeinen 11:28.

5. Op dit moment staat de christenarabier mij geestelijk nader dan een onbekeerde Jood, ook al heeft hij een keppeltje op, een zwarte jas aan, een gebedenboek en talmoed in zijn hand en een plek dichtbij de klaagmuur. En is de Messiasbelijdende Jood en de christenarabier mijn geliefde broeder en zuster in Christus: wij zijn samen lid van het lichaam van Christus. We delen in de vergeving op grond van Christus' verzoeningswerk. Met hen mag ik de dood van Jezus gedenken aan één avondmaalstafel.

6. We zien uit en bidden om het geestelijk herstel van heel Israel en de komst van de Messias, dan zal Zijn sjaloom/salaam werkelijkheid en wereldwijd worden, wanneer Hij Zijn koninkrijk zal stichten van vrede, heil en gerechtigheid. Romeinen 11:26.
 
7. Ook Palestijnen zullen delen in die heilstijd. Wanneer ik het goed zie, spreekt Zacharia 9:7 een prachtige belofte uit: "Ik zal hem (de Filistijnen/ Palestijnen) het bloed uit de mond verwijderen en de gruwelen van tussen zijn tanden en dan zal ook hij overblijven voor onze God!"
 
Ds. M. M. van Campen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. M. van Campen

• Geboortedatum:
  02-03-1965
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rotterdam-Zuid
• Status:
  Inactief

66 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven