Vrijwilligerswerk in het buitenland

Samen met mijn vriendin heb ik het al een paar keer over werken in het buitenland gehad. Al vanaf haar jeugd denkt ze hier over na. Ik ben er mee bezig na vrijwilligerswerk te hebben gedaan in het buitenland. Mijn vriendin is nu getrouwd en heeft het-net als ik- naar het zin op haar werk, maar als ik verhalen hoor over het buitenland dan krijg ik nog steeds zin om daar naar toe te gaan. We hebben het er wel eens over om een weeshuis op te richten met sociale en medische hulpverlening erbij (vanwege onze verschillende achtergronden qua studie). Mijn vriendin en ik hadden het vanochtend weer over deze ideeën en wij willen ons graag laten leiden door God! Maar wanneer roept God ons nou tot dit werk? En zijn dit alleen maar dromen of kan dit ook werkelijkheid worden? Wij weten wel dat God zal doen wat goed is en Hij het laat zien wanneer het de tijd is om die stap te nemen. Het is zo moeilijk, maar wij zouden het alle twee zo graag willen!

Beste dames,
 
Jullie vraag komt (gelukkig!) regelmatig voor. Wat niet wil zeggen dat er een standaard antwoord op te geven is. Maar een aantal algemene overwegingen (toetscriteria) is zeker het overdenken waard! Zoals: 1. Is datgene wat jullie willen gaan doen overeenkomstig Gods Woord, dus gericht op de komst van Gods Koninkrijk en het welzijn van je naasten? 2. Hebben jullie daar de geschikte gaven, interesses, karakters en mogelijkheden voor? 3. Vinden jullie familieleden en vrienden dat ook (of is het echt alleen jullie eigen droom en visie)? 4. Werken de omstandigheden op dit moment zodanig mee, dat het ook reëel is om er nu of in de nabije toekomst daadwerkelijk mee te beginnen? 5. Maar ook: wat is de meest verantwoorde manier om gestalte aan je roeping of visie te geven? In plaats van zelf een nieuwe weeshuis op te richten, zou je bijvoorbeeld ook een bestaand weeshuis kunnen ondersteunen...
 
Breng daarom jullie ideeën en verlangens in gebed bij de Heere. Vraag Hem om wijsheid. Probeer je eigen gedachten onder Zijn Woord en leiding te brengen. Dat geeft rust. Ook al ontvang je (nog) geen directe reactie op het gebed. Geen reactie kan trouwens ook een reactie zijn, bijvoorbeeld: "Ga rustig door met je huidige werk en activiteiten. Je tijd is er nog niet, wat je nu doet is ook van belang voor jou en voor Mij."
 
Tenslotte, laat je steeds leiden door God Zelf, vanuit Zijn eigen Woord. Dat vraagt aan onze kant: zelfverloochening en geduld. Bemoedigend daarbij is Filippenzen 4:6,7: "Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus."
 
Vrede, sterkte en Gods zegen gewenst!

Ir. R. H. Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven