Naar prostituee geweest

Sinds mijn veertiende heb ik tijden gehad dat ik had te worstelen met pornografie. Er zijn periodes geweest in mijn leven waarin ik regelmatig naar pornografische beelden heb gekeken via internet. Dit hindert mij in de relatie met God. Het was met vlagen. Met name toen mijn verkering (waarin ik rein gebleven ben) uitging heb ik een periode gehad waarin ik veel pornografie keek. Ik voelde me verlaten en ontvluchtte de realiteit door de toevlucht te zoeken in de surrogaat-liefde. Op het hoogtepunt ben ik een keer in een vlaag van eenzaamheid, stress en gevoelens van afwijzing naar een prostituee geweest. Ik fietste er langs. Al was het maar kort, vluchtig en totaal mislukt (ik kon het niet zonder liefde); ik ben bij haar geweest. Verschrikkelijk. Onbegrijpelijk. Zondaar. Dat ben ik. Direct daarna heb ik de hulpverlening opgezocht. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Het is nu anderhalf jaar geleden. Ik belijd het vaak aan de Heere. Maar het blijft vaak nog zo 'onopgelucht',  of 'onvergeven'. Ik voel me erg schuldig. Ook krijg ik het soms helemaal benauwd als ik aan de volgende vragen denk: Mag ik ooit nog trouwen met een lieve vrouw om een mooie relatie dichtbij God te hebben? Moet ik dit dan ook tegen haar vertellen? Of is het telkens belijden tegenover de Heere van deze zware zonde genoeg? En als ik het haar wel moet vertellen: Wie wil er nu een jongen die ooit in zijn leven een keer bij een hoer geweest is? Ik voel me soms radeloos, want ik verlang zo naar een lieve vrouw en een pure relatie! Zou u op deze laatste lastige vragen antwoord willen geven?

Beste vriend,
 
Heel open en eerlijk vertel je waar je me worstelt. Dat is moedig, want zulke dingen liggen heel teer. Seksualiteit is een van de mooiste gaven van de Heere God en heel wezenlijk voor ons mens-zijn. Er is maar weinig dat zoveel impact op een mensenleven heeft als het verkeerd omgaan daarmee. Terecht wil je dan ook niets afdoen aan de ernst van je vergrijpen. Je hebt daarover diep schuldbesef, deed ook schuldbelijdenis voor God maar voelt je onopgelucht en voor je gevoel is het nog niet vergeven.

Op zich is dat niet vreemd, niets is immers geestelijk zo ingrijpend als het een-worden met een vrouw, in dit geval een vreemde vrouw. Je ondervindt daarvan de psychische gevolgen, in de vorm van de door  jou genoemde gevoelens. Heb je daarover ook met een goede christelijke hulpverlener gesproken? Want je hoeft echt niet al maar met zulke gevoelens te blijven rondlopen hoor. De Heere heeft immers beloofd: wie zijn zonden belijdt en laat die zal barmhartigheid verkrijgen. Geloof je dat? De Heere zegt niet: alle zonden wil Ik vergeven, behalve die van pornoverslaving en hoererij. Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde (1. Johannes 1). De Heere wil niet dat je er eindeloos onder gebukt gaat.

Lees eens rustig de gelijkenis van de verloren zoon (Lukas 15). De oudste zoon is boos als zijn vader de tot inkeer gekomen zoon in zijn armen sluit. Hij neemt het zijn vader hoogst kwalijk dat die zijn zoon in genade aanneemt, die zijn goed met hoeren heeft doorgebracht.  Zo staat de hemelse Vader ook nu op de uitkijk. Hij wacht om ook jou in zijn armen te nemen. Laat je gelovig in die armen vallen. Dan vind je rust. Dan zullen op den duur je angst en negatieve gevoelens wegebben en groeit de geloofszekerheid; die zonden zijn me vergeven.
 
Hopelijk geeft de Heere je een lieve vriendin, met wie je later gaat trouwen en de seksulaiteit op een mooie reine manier mag beleven. Haar vertellen wat je hebt gedaan is wel belangrijk in het kader van de onderlinge openheid. We moeten in een liefdesrelatie geen donkere geheimen hebben voor elkaar. Maar je moet daarvoor wel het goede tijdstip kiezen. Niet te vroeg en niet te laat. Ik bedoel: het is wel zo eerlijk om dat lang voor het huwelijk te bespreken. Maar ik denk niet dat het goed is om het meteen te bespreken als de verkering net aan is. Vertel haar eerlijk van je worsteling en strijd, over hoe je er toe kwam en hoe je God om genade smeekte, maar ook over je angst dat een mooi huwelijk niet meer voor je zou zijn weggelegd. Hopelijk is haar liefde dan zo groot en is ze zo vergevensgezind dat ze weliswaar geschokt is of zelfs diep teleurgesteld in je, maar dat ze toch, mogelijk na een tijd van verwerking, met je verder wil.
 
Bij God vandaan is altijd een nieuw begin mogelijk. Dus ja, na alles wat je gedaan hebt is het toch mogelijk dat je ooit trouwt met een lieve vrouw om een mooie relatie dichtbij God te hebben. Hem bevolen wiens barmhartigheid roemt tegen het oordeel (Jacobus  2).

Met hartelijke groet,
Ds. A.van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

131 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven